Μ'. - Μοναχὸς Μωυσῆς Ἁγιορείτης

Μ'.

Θὰ σᾶς μιλήσω ἀπόψε γιὰ μιὰ ἄλλη μοναξιά

ἀγαπητή, ἀλήθεια, κι ὡραία

στὴν ἀρχὴ τὴ φοβᾶσαι ἀρκετά

μετὰ κάπως. 

Ὅταν ἀρχίζεις ν' ἀνακαλύπτεις ὅμως

περιοχὲς ἄγνωστες

χώρους τόσο κοντινούς

ἀπορεῖς καὶ συλλογιέσαι

τὴν ἐκπληκτικὴ ἀνασφάλεια 

τὴ μηδαμινότητα καὶ μοναδικότητα

τὴν ἐξαίσια ἀλήθεια 

τὴν κάθοδο τοῦ νοῦ 

τὸ εὖρος τῆς καρδιᾶς

τὴν ὑπερουράνια εἰρήνη 

τὰ θερμά δάκρυα

εὐχαριστίας καὶ δοξολογίας

γιὰ τὴ μόνωση κι ἀνεύρεση

τοῦ ἄγνωστου ἑαυτοῦ σου.

Μόνος μὲ μόνο τὸν Θεό

τὰ γλυκὰ μεσάνυχτα

δίχως λόγια 

δίχως φιλίες 

δίχως στηρίγματα 

αἰωρούμενος 

δορυφορούμενος ἀπὸ δάκρυα. 

Μοναχὸς Μωυσῆς Ἁγιορείτης 

Νοέμβριος 2005

Πηγή: Ἀθωνικὸ Ψαλτήρι, Μοναχοῦ Μωυσέως Ἁγιορείτου, «Ἁρμός», σελ. 46. 
_______________________________________________________________________________________

Παρακαλοῦμε ὅσους ἐν Χριστῷ ἀδελφοὺς μποροῦν, νὰ εὔχονται γιὰ τὴν ὑγεία τοῦ π. Μωυσέως πού βρίσκεται, ἐπί πολύ καιρό, σέ κρίσιμη κατάσταση.

Μυροφόρες - π. Νικόδημος Ἀεράκης

Μυροφόρες 

Σκοτάδι στή φύσι

καί φῶς στίς καρδιές·

Ἀνέσπερος Ἥλιος ὑπάρχει γι' αὐτές

πού ἄδυτα ἔδυσε καί λάμπει

ΑΙΩΝΙΑ!

Ὁ φόβος πλανιέται

στούς ἄλλους, μ' αὐτές 

ἀτρόμητα τρέχουν στό μνῆμα θερμές 

ἀπ' ἀγάπη βαθειά, ἀληθινή καί αἰώνια 

ΟΥΡΑΝΙΑ!

Δειλία παντοῦ

καί κεῖνες μέ θάρρος

τά μύρα ποθοῦν νά προσφέρουν 

καρδιᾶς ἀπόσταγμα θεοδώρητο

στόν ΠΛΑΣΤΗ τους!

Φρουροί πληρωμένοι 

ἐλεύθερες φτάνουν σιμά σας 

ψυχές πυρωμένες μέ πόθο θυσίας

π' ἀψηφοῦν τοῦ κόσμου τήν ἀνώφελη δύναμι 

οἱ ΜΥΡΟΦΟΡΕΣ!

Ἀνέστη ἀκοῦνε!

«Οὐκ ἔστιν ὧδε» τό μήνυμα 

τ' ἀγγελικό σ' αὐτές προσφέρεται!

Τόν Ἀναστάντα βλέπουν καί δῶρο παίρνουν

τό ΧΑΙΡΕΤΕ!

Ἀρχιμανδρίτης π. Νικόδημος Ἀεράκης 

 Ἱεροκήρυκας 

Πηγή: Ἄνθη Ψυχῆς, Ἀρχιμανδρίτου Νικοδήμου Ἀεράκη, σελ. 100.

Μέ τοῦ Μάη τίς ὀμορφιές - Ἀνθή Λιβάνη

Μέ τοῦ Μάη τίς ὀμορφιές 

Τό Μάη χίλιες ὀμορφιές στήν Πλάση εἶν' ἁπλωμένες, 

γελάει ἡ μέρα, ὁ Οὐρανός κι' ὁ ἥλιος πάνωθέ μας

χρυσάφι τίς ἀκτῖνες του σκορπάει ὁλημερίς. 

Τ' ἄνθια χύνουν τό μῦρο τους, λαλοῦνε τά πουλάκια, 

γλυκά κυλάει ἡ νεροσυρμή· τ' ἀγρίμια ἀναγαλλιάζουν, 

ζώνει δαντέλλα ἡ θάλασσα τό κῦμα της στή γῆς 

καί ὅταν γέρνη ἡ βραδιά, π' ὅλο δροσιές σταλάζει, 

σ' οὐράνιες χάρες κι' ὀμορφιές τό νοῦ μας ἀνεβάζει. 

Ἀνθή Λιβάνη 

Πηγή: Ἀπάνθισμα καρδιᾶς, Ἀνθή Λιβάνη, «Ο.Χ.Α. Λυδία», σελ. 198.

Παιδί νά γίνω στήν καρδιά - Μοναχός Γεράσιμος Ἁγιορείτης

Παιδί νά γίνω στήν καρδιά

Σάν τά παιδιά τά ἄκακα, 

τ' ἀθῶα πλάσματά Σου, 

κάνε με, Χριστέ, νά γίνω, 

καί νά ἔλθω πιό κοντά Σου. 

Μόλις παιδιά Σ' ἀντίκρυσαν, 

ὅταν στή γῆ βρισκόσουν, 

ἀφῆκαν τά παιχνίδια τους

κι' ἐτρέξαν, Θέ μου, μπρός Σου.

Τά τράβηξε τό βλέμμα Σου

καί ἡ γλυκειά Μορφή Σου,

τό φῶς Σου κι ἡ πραότητα

καί ἡ πολλή στοργή Σου. 

Μέ τά λαμπρά ματάκια τους

-καθρέφτες τῆς ψυχῆς των-

Σέ νοιῶσαν σάν Θεό τους

κι ἐτρέξαν στήν πηγή των.

Ἔτρεξαν σέ Σέ, Κύριε, 

ποὖσαι Θεός ἀγάπης

καί δέν ὑπάρχει μέσα Σου

ὁ δόλος καί ἡ ἀπάτη. 

Παιδί κι ἐμέ, Χριστούλη μου, 

κάνε με στήν καρδιά μου

καί πάντοτε στή ζήση μου

νά εἶσαι ἡ χαρά μου. 

Κι' Ἐσέ νά ἔχω, Κύριε, 

προστάτη κι ἀρχηγό μου· 

τή χάρη Σου πιά δῶσε μου, 

σάν Πλάστης καί Θεός μου!

Μοναχός Γεράσιμος Ἁγιορείτης 

Πηγή: «Ὁ Ποιμήν ὁ Καλός», Γερασίμου Μοναχοῦ, σελ. 29-30.

Τοῦ Θεοῦ τὸ χέρι

Τοῦ Θεοῦ τὸ χέρι 

Ποιὸς σὲ φέρνει χελιδόνι, 

στὴν παληά σου τὴ φωληά, 

ὅταν ἄνοιξι σιμώνῃ

καὶ φωληάζουν τὰ πουλιά; 

Ποιός, λουλούδια, σᾶς χαρίζει

τὴ γλυκειά σας μυρωδιὰ 

ποὺ τὸν κῆπο μας στολίζει 

καὶ μ' ἀνοίγει τὴν καρδιά; 

Ποῖος ἆραγε σὲ στέλλει, 

μέλισσα ἐργατική, 

τὸ γλυκὺ νὰ εὕρῃς μέλι 

στὰ λουλούδια δῶ κι' ἐκεῖ;

Ποιός, λιβάδι μου, φροντίζει 

τὴ δροσάτη σ' ἀγκαλιὰ 

μὲ λουλούδια νὰ στολίζῃ

καὶ μ' ἀρνάκια καὶ πουλιά;

Τοῦ Θεοῦ τὸ ἅγιο χέρι

ὅλα τ' ἀγαθὰ σκορπᾷ·

τὰ καλὰ Αὐτὸς μᾶς φέρει, 

ναί, γιατὶ μᾶς ἀγαπᾷ.

Ἀνώνυμος ποιητὴς ἢ ποιήτρια 

Πηγή: Ποιήματα καὶ ἅσματα, «Ὁ Σωτήρ», σελ. 46.

Ἀναστάσεως ἡμέρα - Γ. Βερίτης

Ἀναστάσεως ἡμέρα...

Ποιὰ μέρα ἔχει τὴ χάρη σου, ὢ ἡμερῶν καμάρι, 

ποιὰ ἑορτὴ τὴ δόξα σου, ποιὰ τὴ δική σου χάρη; 

Παντοῦ σκορπᾶς σὺ τὴ χαρά, παντοῦ τὴν εὐθυμία, 

ἡμέρα ἀναστάσεως καὶ ἑορτῶν κυρία. 

Παντοῦ τραγούδια καὶ χαρὲς καὶ εὐτυχία φέρνεις, 

μαζὶ μὲ τὸν Θεάνθρωπο κι' ἐμᾶς στὰ ὕψη παίρνεις . 

Χριστὸς Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, μελωδικὰ μᾶς ψάλλεις

καὶ μ' εὐωδιὲς λιβανωτοῦ, μόσκου, μᾶς περιβάλλεις. 

Ποιὰ μέσα ἢ ποιὰ ἑορτὴ ἔχει τὴν ὀμορφιά σου, 

τὰ ἄφθαστα τὰ κάλλη σου, τὴ χάρη τὴ δικιά σου; 

Γ. Βερίτης

Πηγή: Ἄπαντα Ποιήματα, Γ. Βερίτη, «Ἡ Δαμασκός», σελ. 240.

Τὸ μέγα Πάσχα - Ἰωάννης Πολέμης

  
Τὸ μέγα Πάσχα

Χριστὸς ἀνέστη! ἀνοίγουν 

κι' ὑμνολογοῦν τὰ χείλη, 

ἐχθροὶ καὶ φίλοι σμίγουν

καὶ γίνοντ' ὅλοι φίλοι. 

Χριστὸς στὸ θρόνο ἀνέβη

κι' ἀγάπη βασιλεύει.

Ὁ θάνατος ἐχάθη, 

ὁ ᾅδης ἐνικήθη. 

Ἐσκόρπισε τὰ πάθη

κι' ἐνδόξως ἀνεστήθη

ὁ Λυτρωτὴς τοῦ κόσμου, 

ὁ Πλάστης καὶ Θεὸς μου.

Ἡμέρα δοξασμένη, 

χαρμόσυνη, μεγάλη. 

Ἡ φύσις ἀνθισμένη

«Χριστὸς ἀνέστη» ψάλλει. 

Κώδων χαρᾶς σημαίνει. 

Χαρῆτε λυπημένοι. 

Τὸ μέγα Πάσχα σπέρνει

παντοῦ χαρὲς χιλιάδες, 

κόκκιν' αὐγὰ μᾶς φέρνει

κι' ὁλόχρυσες λαμπάδες

καὶ πασχαλιᾶς λουλούδια

καὶ ὕμνους καὶ τραγούδια. 

Ἰωάννης Πολέμης

 Πηγή: Ποιήματα καὶ Ἄσματα, «Ὁ Σωτήρ», σελ. 75-76.

Προσεύχεται ὁ Χριστὸς - Χλόη Ἀχαϊκοῦ

Προσεύχεται ὁ Χριστὸς 

Προσεύχεται, ἀπόψε, ὁ Χριστὸς

στὸν ἀνθισμένο κῆπο μοναχός του. 

Ὤ, πόσο τοῦ πληγώνει τὴν καρδιὰ

τοῦ Γολγοθᾶ ἡ ὀδύνη κι' ὁ σταυρός του!

Ἡ νύχτα παραστέκει σιωπηλὴ

στὴν ἀγωνία τοῦ Χριστοῦ τὴν τόση. 

Κι' ὁ Ἄγγελος ποὺ φθάνει ἀπὸ ψηλὰ 

παρηγοριὰ στὸ Λυτρωτὴ νὰ δώση. 

Προσεύχεται, ἀπόψε, ὁ Χριστός.

Ἱδρὼς σταλάζει ἀπὸ τὸ μέτωπό Του.

Ἀδέλφια μου, ἂς μείνουμε πιστοὶ

προσκυνητὲς γιὰ πάντα, στὸ Σταυρό Του. 

Χλόη Ἀχαϊκοῦ

Πηγή: Στήν Αὐγὴ τῆς Νεότητος, Χλόης Ἀχαϊκοῦ, «Ἡ Ἄμπελος», σελ. 256. 

Ὅσο ἔχεις καιρό - Ἀνθή Λιβάνη

Μεγάλη Δευτέρα

Ὅσο ἔχεις καιρό

Χωρίς καρπούς στή φυλλωσιά, εἶδ' ὁ Χριστός στή δημοσιά

ἀργά καθώς περνοῦσε, τή βαθυΐσκιωτη συκιά·

- Ποτέ καρπός νά μή βρεθῆ στά κλώνια σου, κι' ἡ μέρα 

στερνή γιά σέ πάνω στή γῆ· τό μερτικό σου ξέρα. 

Βαρύ τό λόγο πρόφερε. Ποινή στήν ἀκαρπία. 

Σκύψε καί βόησε ψυχή, κλάψε ἐν «μετανοίᾳ».

Κι' ὅσο σοῦ μένει ὁ καιρός σκάψε μές' στήν καρδιά σου

ὁ τόπος ὁ ἀγκαθερός - τιμή μά καί χαρά σου- 

κῆπος νά γίνη καρπερός καί τήν προσπάθειά σου

θά εὐλογήση ὁ Θεός, νἆναι καλή ἡ σοδειά σου.

Ἀνθή Λιβάνη 

Πηγή: Ἀπάνθισμα καρδιᾶς, Ἀνθή Λιβάνη, «Ο.Χ.Α. Λυδία», σελ. 59.

Ζωή μέ ἰδανικά

 Ζωή μέ ἰδανικά

Δέν θέμε μιά ζωή πεζή καί στεῖρα

χωρίς παλμούς καί ἰδανικά

δέ θέμε κεῖνα πού σκορπίζουν

μές στήν ψυχή μας σκότος καί φθορά. 

Θέμε ζωή ἀνώτερη καί θεία

μέ ἰδανικά χριστιανικά, 

θέμε νά λάμψη στή ζωή μας

τό Φῶς τῆς Βηθλεέμ, τοῦ Γολγοθᾶ.

Νέοι ἐμπρός, ἄς ἐργαστοῦμε τώρα

μέ μιά ψυχή μ' ἕναν παλμό, 

γιά νά 'ρθῆ γρήγορα ἡ ὥρα 

νά ἐγκολπωθοῦμε ὅλοι τόν Χριστό. 

Ἀνώνυμος ποιητής ἤ ποιήτρια 

Πηγή: Ὠδές Πνευματικές, «Ο.Χ.Α. Χριστιανικὴ Ἐλπίς», σελ. 117.

Εἰς τὴν ὑπομονήν - Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος

Εἰς τὴν ὑπομονὴν 

Ὅταν τιν' εὕρῃς εὐπαθοῦντα τῶν κακῶν, 

γίνωσκε τοῦτον τῷ τέλει τηρούμενον. 

Ὅταν καλόν τιν' ἐν κακοῖς, καθάρσιον

τὴν θλίψιν ἴσθι· δεῖ γάρ, εἴ τι καὶ μικρὸν

ἰλύος ἐφέλκει, τοῦτο ρυφθῆναι πόνοις, 

ὡς μηδὲν εἰς πύρωσιν ἔλθῃ τῶν κακῶν·

ἢ πεῖραν εἶναι καὶ πάλην τοῦ δυσμενοῦς, 

Θεοῦ διδόντος, ὡς ἀναρρηθῇς μέγας. 

Ἰώβ τε ταῦτα πειθέτω νικηφόρος. 

Νεοελληνική ἀπόδοση 

  

Εὐτυχισμένο ἂν βρεῖς μὲς στοὺς κακοὺς 

τοῦ τέλους ξέρε ἡ ἐλπίδα τὸν κρατεῖ. 

Κι ἂν κάποιο βρεῖς καλὸ μὲς στὰ δεινά, 

ἅγνισμα ἡ λύπη ξέρε· κι ἂν μικρὸ 

ἴχνος πηλοῦ ἔχει, πρέπει μὲ τοὺς πόνους

νὰ σβήσει, νὰ μὴ μείνει τίποτα γιὰ τὴ φωτιά. 

Ἢ τοῦ ἐχθροῦ εἶναι πειρασμὸς καὶ πάλι 

ἀπ' τὸν Θεὸ εὐκαιρία νὰ δειχτεῖς μεγάλος.

Ὁ Ἰὼβ ὁ νικηφόρος ἂς σὲ πείσει.

Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος 

Κείμενο - Μετάφραση - Σχόλια: Ἰγνάτιος Σακαλης, Φιλόλογος.

Πηγή: Γρηγορίου Θεολόγου ἔργα, Ἔπη Ἡθικά ΛΖ',  Τόμος 9 ΕΠΕ, «Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς», σελ. 450 & 451.
Ἡ ἀναρτημένη εἰκόνα εἶναι Ρώσικη, τῆς Ἁγίας Ὑπομονῆς.

Ὄρθρος - Γ. Βερίτης

Ὄρθρος 

Ἄναρχη Ἐσὺ καὶ λατρευτὴ καὶ θεία Φωτοπηγή,

ποὺ γέρνουν μπρός σου εὐλαβικὰ τῶν οὐρανῶν οἱ θρόνοι

καθὼς ἡ μυριοπλούμιστη γλυκοχαράζει Αὐγὴ 

καὶ χρυσοπόρφυρα χαλιὰ στοῦ ἡλιοῦ τὸ διάβα στρὼνει,

στὸ μεγαλεῖο σου τ' ὀρθρινὸν ὕμνους τὸ φῶς ὑψώνει.

Γ. Βερίτης 

Πηγή: Ἄπαντα Ποιήματα, Γ. Βερίτη, «Ἡ Δαμασκός», σελ. 98.

Τῆς σιωπῆς - Αἰκατερῖνα Μοναχή

Τῆς σιωπῆς

Ἔγκλειστος ὁ λόγος

στίς πικρές ρωγμές 

τῶν ἀσάλευτων βράχων.

Ποιητικός δάκτυλος ἀγγίζει τή σιωπή. 

Ἀκινησία τοῦ ἀπόρρητου. 

Δύο παλάμες δένονται στήν ἱκεσία.

Αἰκατερῖνα Μοναχή

Πηγή: Μικρά Στιχηρά, Αἰκατερῖνα Μοναχή, «Π. Κυριακίδη», σελ. 39.

Ἄνοιξε τήν καρδιά σου - π. Βασίλειος Μπάμιας

Ἄνοιξε τήν καρδιά σου

«ἰδοὺ ἕστηκα ἐπὶ τὴν θύραν καὶ κρούω·  ἐάν τις ἀκούσῃ τῆς φωνῆς μου καὶ ἀνοίξῃ τὴν θύραν, καὶ εἰσελεύσομαι πρὸς αὐτὸν καὶ δειπνήσω μετ' αὐτοῦ καὶ αὐτὸς μετ' ἐμοῦ» (Ἀποκαλ. 3,20).Καινή Διαθήκη, σελ. 985.

Ψυχή μου ἄνοιξε πλατειά τήν πόρτα τῆς καρδιᾶς σου 

νά ἔλθῃ μέσα ὁ Χριστός ἡ θεία συντροφιά σου. 

Ἄκουσε πώς ἐπίμονα κρούει καί περιμένει 

νά τοῦ ἀνοίξῃς πρόσχαρα κοντά σου γιά νά μείνῃ. 

Ἄνοιξε τήν καρδιά σου ἐντός νά κατοικήσῃ

τό θέλει τό ἐπιθυμεῖ μαζί σου νά δειπνήσῃ.

Ὅταν εἰσέλθῃ ὁ Χριστός ἐντός σου γιά νά μείνῃ

ἡ πηλινη καρδία σου θρόνος λαμπρός θά γίνῃ. 

Θά φύγουν, θά ξεριζωθοῦν τ' ἀγκάθια καί τά φείδια

καί θά φυτρώσουν ἀνθηρά τῆς ἀρετῆς στολίδια. 

Θά σέ λαμπρύνῃ ὁ Χριστός ὡς ἥλιος θά λάμψῃς

τούς ἀοράτους σου ἐχθρούς ὡς κεραυνός θά κάψῃς.

Χριστέ μου δέομαι ἐλθέ μέσ' τήν πτωχή καρδιά μου

καί ζῶν καί μετά θάνατον νά εἶσαι συντροφιά μου.

Καρδιά πού ἔχει τόν Χριστόν ποτέ δέ θ' ἀποθάνῃ 

στούς οὐρανούς πάντα θά ζῇ μέ φωτεινό στεφάνι!

Εἰς δόξαν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ

Ἱερεύς Βασίλειος Μπάμιας 

Μόρια Μυτιλήνης 

Πηγή: Ὁ Θεός εἶναι μαζί μας, ἐμεῖς εἴμαστε μαζί του; «Ὀρθόδοξος Κυψέλη» σελ. 69.

Ἀνάσταση - Χριστόφορος Γεροντίδης

- Ὅλες οἱ θρησκείες τοῦ κόσμου 

ἔχουν κάποιο θεό, 

κάποια πνευματική ἀνάταση.

Ἐσείς τί παραπάνω ἔχετε; 

- Ἀνάσταση*.

Χριστόφορος Γεροντίδης 

Φιλόλογος 

Πηγή: Ὀρθόδοξοι Προσανατολισμοί, Χριστόφορος Γεροντίδης, «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», σελ. 107.  

* Ἕνα παραπάνω σίγμα δίνει τό σωστό τό στίγμα (: θέση).

Στήν Παναγία - π. Μάξιμος Καραββᾶς

Στήν Παναγία 

Ὦ Παναγία Δέσποινα, μητέρα τοῦ Θεοῦ μας, 

προστάτεψέ μας δέομαι καὶ φώτισε τὸν νοῦ μας

ποὺ τὸν σκοτίζει ὁ ἐχθρὸς συχνὰ καὶ παραβαίνει

τοῦ γλυκυτάτου σου Υἰοῦ τὸν νόμο καὶ πεθαίνει

σωματικὰ καὶ ψυχικά, πέφτοντας στὴν ἀπάτη 

τοῦ φοβεροῦ τοῦ δράκοντα μὲ τὰ κακὰ ποὺ πράττει.

Λυπήσου μας, Μητέρα μας, μετάνοια χάρισέ μας

καὶ εἰς τὸν δρόμο τοῦ Θεοῦ, πάλι ὁδήγησέ μας.

Ἔχουμε φύγει, Δέσποινα, μακρυὰ 'πὸ τὸν Θεό μας

καὶ δύσκολος ὁ γυρισμός, χωρὶς Σέ, ὁδηγό μας.

Γιὰ τοῦτο σοὶ προσπίπτομε καὶ Σὲ παρακαλοῦμε, 

δῶσε μετάνοια στὸ λαὸ καὶ κάνε νὰ ποθοῦμε

τοῦ Παραδείσου τ' ἀγαθά, μ' ὅλη μας τὴν καρδία, 

καὶ νὰ τὰ ἀποκτήσωμε, Μητέρα Παναγία. 

Φώτισε δέομαι, Ἁγνή, κι ὅλους τοὺς ἄρχοντας μας,

θρησκευτικούς, πολιτικούς, νά 'ρθουν ξανά κοντά μας.

Νὰ σκύψουν στὰ προβλήματα τοῦ ταπεινοῦ λαοῦ σου

καὶ νὰ τὸν ὁδηγήσουνε στὸν δρόμο τοῦ Υἱοῦ σου.

Ν' ἀφήσουν τοὺς ἐγωισμούς, πρωτεῖα, μεγαλεῖα

καὶ νὰ διδάξουν τὸν λαὸ νὰ ἀγαπᾶ τὰ θεῖα.

Τὰ μάταια νὰ ἀρνηθῆ, μὰ καὶ νὰ τὰ μισήση

καὶ τὸν ἀληθινὸ Θεό, πάλι νὰ ἀγαπήση.

Καὶ τότε ἡ πατρίδα μας ξανὰ θὰ δοξασθῆ 

καὶ τὸ γλυκό της τ' ὄνομα στὸν κόσμο θ' ἀκουσθῆ.

ὁ ταπεινὸς δοῦλος σου Μάξιμος 17-5-1996.

Ἀρχιμανδρίτης Μάξιμος Καραβᾶς 

Καθηγούμενος Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίας Παρασκευῆς Μηλοχωρίου 

 Πηγή: Ὕμνοι καὶ ποιήματα, Ἀρχιμανδρίτης Μάξιμος Καραβᾶς, σελ. 28-29. 

Μάσκα - Εὐχαριστῶ - Σοφία Πάσχου

Μάσκα 

Βγάλε τή Μάσκα σου, ἀδελφή μου, καί θά δεῖς

στά μάτια μου ὅλο τό χρῶμα τῆς αὐγῆς,

πού σοῦ κρύβεται, ὅταν μέ βλέπεις πονηρά...

* * *

Εὐχαριστῶ 

Σ' εὐχαριστῶ λέω στή λύπη

σ' εὐχαριστῶ καί στή χαρά.

Εὐχαριστῶ Σοῦ λέω στό δάκρυ,

εὐχαριστῶ στή συμφορά...

Σοφία Πάσχου 

Πηγή: Ἀντίπερα ὄχθη- ποιητικοί στοχασμοί Σοφίας Πάσχου, «Ο.Χ.Α. Λυδία», σελ. 47.

Στῆς φύσης τ' ὄμορφο σχολειό - Ἀνθή Λιβάνη

Στῆς φύσης τ' ὄμορφο σχολειό 

Πρόβατα βόσκουνε κι' ἀρνιά

πέρα μές στά λακώματα

κουδούνια ἀκούγονται γλυκά, 

κι' ὄμορφο ἀρχίσανε σκοπό

πουλάκια στά φυλλώματα. 

Στῆς φύσης τ' ὄμορφο σκολειό

ὅλοι ἄν μαθητεύαμε, 

πάντα ἀμέριμνοι κι' ἁπλοί

καί μ' ὁλοκάθαρη ψυχή 

νἄμαστε θά γυρεύαμε.

Ἀνθή Λιβάνη 

Πηγή: Τ' Οὐρανοῦ καί τῆς γῆς, Ἀνθή Λιβάνη, «Ο.Χ.Α. Λυδία», σελ. 227.

Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας... «αἶνος» - Ν.Β. Καμβύσης

Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας... «αἶνος»

Ἀπό τά νύχια τοῦ ἀλάστωρα πῶς ξέφυγες

ἐλάφι ἀπ' τοῦ λιονταριοῦ τό στόμα; 

μπρός στῆς Ἐκκλησίας τήν πόρτα

ποιός ἄγγελος σέ κοίταξε κατάματα; 

Ἡ λάμψη τοῦ Σταυροῦ μές στήν καρδιά σου 

τῆς ἁμαρτίας τά πλήθη πῶς ἀφάνισε!

- Φάντασμα, Ἄγγελος, Τί εἶσαι; Στάσου!

Θά κράξει ὁ Ἅγιος Ζωσιμᾶς στήν ἔρημο

ὅταν θά φεύγεις τήν κατάρα 

νά εἶσαι ἕνα μέ τόν μάταιο κόσμο!

Κι' ὅταν ὁ Γέρο- Ἀββᾶς θά σέ προφτάσει

τρέμοντας θ' ἀντικρίσει ὅτι δέν εἶσαι

μιά γυναῖκα πλασμένη ἀπό χῶμα!

Μόνον ὁστᾶ σ' ἕνα σαθρό σκισμένο ράσο!

- Σκελετωμένο ἀγρίμι - ἀργότερα εἰκόνα 

ἀπό τοῦ Φώτη Κόντογλου τό χέρι 

πού μόνο στίς βαθειές, μελανιασμένες κόγχες

ἐκεῖνο τό οὐράνιο βλέμμα

ἕνα μέ τ' ἄχτιστο φῶς τοῦ Παραδείσου!

- Ἀββᾶ μου, 

μιά φωνή ἀγγέλου, ἡ φωνή σου!

Σαράντα χρόνια στίς ἐρήμους περιμένω 

τήν ὥρα τούτη νά μέ κοινωνήσεις! - 

- Τῆς ἁμαρτίας τήν ἀχλύν φυγοῦσα, 

τῆς μετανοίας τῷ φωτί αὐγασθεῖσα

τήν σήν καρδίαν ἔνδοξε προσῆξες τῷ Χριστῷ

Θά γράφει ἀργότερα ὁ ὑμνογράφος 

γιά Σένα!

Ν.Β. Καμβύσης 

Πηγή: Ἰσάγγελοι - ποιήματα Ν.Β. Καμβύση,  «Τῆνος», σελ. 41. 

Θυσιαστήριο - π. Νικόδημος Ἀεράκης

Θυσιαστήριο 

Πυρίφλεκτο

Βάτος ἀληθινή!

Ἄλλος Μωσῆς ὁ λειτουργός 

ἀφομοιώνεται στό Λόγο καί στέκει

ἀνυπόδητος!

Ὁλόφωτο

ὄρος ἀνατολῆς

τοῦ Ἥλιου τῆς δικαιοσύνης!

Φωτόλουστος ἱερουργός ὁ ἄνθρωπος

ζεῖ στό Θαβώρ!

Θεόσταλτο

τραπέζι εὐφροσύνης!

Ἄρτο ζωῆς ἀληθινῆς

πόμα αἰωνιότητας προσφέρει 

καί λυτρώνει!

Θεόσδοτο

θρόνος Τριαδικός!

Περίτρομος ὁ θεῖος μύστης 

τῶν μυστηρίων τῶν ἀρρήτων

τό γονύ κλίνει!

Ὑπέρχρονο 

τόν Ἄχρονο βαστάζει!

Στό χρονικό αἰωνιότητα 

καί στό θνητό ἀθανασία δίνει 

ἀφθαρτίζει!

Ὑπέρλογος 

σκηνή τοῦ Λόγου!

Λογοποιεῖ τούς γηγενεῖς καί 

μεταδίδει στόν ἐραστή τοῦ Λόγου 

θεολογία!

 

Ἀρχιμανδρίτης π. Νικόδημος Ἀεράκης 

 Ἱεροκήρυκας 

Πηγή: Ἄνθη Ψυχῆς, Ἀρχιμανδρίτου Νικοδήμου Ἀεράκη, σελ. 120.