 |
| Μεγάλη Δευτέρα |
Ὅσο ἔχεις καιρό
Χωρίς καρπούς στή φυλλωσιά, εἶδ' ὁ Χριστός στή δημοσιά
ἀργά καθώς περνοῦσε, τή βαθυΐσκιωτη συκιά·
- Ποτέ καρπός νά μή βρεθῆ στά κλώνια σου, κι' ἡ μέρα
στερνή γιά σέ πάνω στή γῆ· τό μερτικό σου ξέρα.
Βαρύ τό λόγο πρόφερε. Ποινή στήν ἀκαρπία.
Σκύψε καί βόησε ψυχή, κλάψε ἐν «μετανοίᾳ».
Κι' ὅσο σοῦ μένει ὁ καιρός σκάψε μές' στήν καρδιά σου
ὁ τόπος ὁ ἀγκαθερός - τιμή μά καί χαρά σου-
κῆπος νά γίνη καρπερός καί τήν προσπάθειά σου
θά εὐλογήση ὁ Θεός, νἆναι καλή ἡ σοδειά σου.
Ἀνθή Λιβάνη
Πηγή: Ἀπάνθισμα καρδιᾶς, Ἀνθή Λιβάνη, «Ο.Χ.Α. Λυδία», σελ. 59.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου