Ὁ Παράδεισος εἶναι γεμᾶτος ἀπό ἁμαρτωλούς, πού μετενόησαν. - Γ. Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης

Ἀδελφέ μου συναμαρτωλέ, ὁ Παράδεισος δέν εἶναι γιά τούς ἀναμαρτήτους. Εἶναι γιά τούς ἁμαρτωλούς.  

Ὁ Παράδεισος εἶναι γεμᾶτος ἀπό ἁμαρτωλούς, πού μετενόησαν. 

Εἶναι καί γιά μᾶς ἀνοικτός ὁ Παράδεισος. Ἀρκεῖ νά κάνουμε τό πρῶτο βῆμα ἐμεῖς, τό βῆμα τῆς μετανοίας. 

Τότε σπεύδει ὁ Θεάνθρωπος Κύριος νά κάνει δέκα βήματα, γιά νά μᾶς ἀγκαλιάση. Εἶναι τά βήματα τοῦ ἐλέους καί τῆς συγνώμης. 

Γ. Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης

Πηγή: Ἡ τέχνη τῆς σωτηρίας, Γ. Ἐφραίμ Φιλοθεΐτου, «Ἱ.Μ. Φιλοθέου, Ἅγιον Ὄρος», σελ. 467.  

 

Οἱ τρεῖς τάξεις πνευματικῆς προκοπῆς

Τρεῖς τάξεις πνευματικῆς προκοπῆς ὑπάρχουν:

α) Τῶν ἀρχαρίων.

β) Τῶν ἀγωνιζομένων,

γ) Τῶν τελείων. 

Στήν πρώτη κινοῦνται μέσα μας τά πάθη.

Στήν δεύτερη βρισκόμαστε μεταξύ ἐμπαθοῦς καί ἀπαθοῦς καταστάσεως· καί, 

Στήν τρίτη, λαμβάνουμε αἰσθητά τήν χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Πηγή: Οὐράνια Μηνύματα 2015 «Ο.Χ.Α. Λυδία», σελ. 733.   

Ἀνέστη Χριστός, Ἡ δοκιμασία τοῦ λογικοῦ - Φώτης Κόντογλου

Ἀνέστη Χριστός, Ἡ δοκιμασία τοῦ λογικοῦ

Ἡ πίστη τοῦ χριστιανοῦ δοκιμάζεται μὲ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ σὰν τὸ χρυσάφι στὸ χωνευτήρι. Ἀπ᾿ ὅλο τὸ Εὐαγγέλιο ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι τὸ πλέον ἀπίστευτο πράγμα, ὁλότελα ἀπαράδεκτο ἀπὸ τὸ λογικό μας, ἀληθινὸ μαρτύριο γιὰ δαῦτο. Μὰ ἴσια-ἴσια, ἐπειδὴ εἶναι ἕνα πράγμα ὁλότελα ἀπίστευτο, γιὰ τοῦτο χρειάζεται ὁλόκληρη ἡ πίστη μας γιὰ νὰ τὸ πιστέψουμε. 

Ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι λέμε συχνὰ πὼς ἔχουμε πίστη, ἀλλὰ τὴν ἔχουμε μονάχα γιὰ ὅσα εἶναι πιστευτὰ ἀπ᾿ τὸ μυαλό μας. Ἀλλὰ τότε, δὲν χρειάζεται ἡ πίστη, ἀφοῦ φτάνει ἡ λογική. Ἡ πίστη χρειάζεται γιὰ τὰ ἀπίστευτα.Οἱ πολλοὶ ἄνθρωποι εἶναι ἄπιστοι. 

Οἱ ἴδιοι οἱ μαθητάδες τοῦ Χριστοῦ δὲν δίνανε πίστη στὰ λόγια τοῦ δασκάλου τους ὅποτε τοὺς ἔλεγε πὼς θ᾿ ἀναστηθῆ, μ᾿ ὅλο τὸ σεβασμὸ καὶ τὴν ἀφοσίωση ποὺ εἶχαν σ᾿ Αὐτὸν καὶ τὴν ἐμπιστοσύνη στὰ λόγια του. 

Καὶ σὰν πήγανε οἱ Μυροφόρες τὴν αὐγὴ στὸ μνῆμα τοῦ Χριστοῦ, κ᾿ εἴδανε τοὺς δυὸ ἀγγέλους ποὺ τὶς μιλήσανε, λέγοντας σ᾿ αὐτὲς πὼς ἀναστήθηκε, τρέξανε νὰ ποῦμε τὴ χαροποιὰ τὴν εἴδηση στοὺς μαθητές, ἐκεῖνοι δὲν πιστέψανε τὰ λόγια τους, ἔχοντας τὴν ἰδέα πὼς ἤτανε φαντασίες: «Καὶ ἐφάνησαν ἐνώπιον αὐτῶν ὡσεὶ λῆρος (τρέλα) τὰ ῥήματα αὐτῶν, καὶ ἠπίστουν αὐταῖς»...

Βλέπεις καταπάνω σὲ πόση ἀπιστία ἀγωνίσθηκε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός; Καὶ στοὺς ἴδιους τοὺς μαθητάδες του. Εἶδες μὲ πόση μακροθυμία τὰ ὑπόμεινε ὅλα; ...Καὶ μ᾿ ὅλα αὐτὰ, ἴσαμε σήμερα οἱ περισσότεροι ἀπὸ μᾶς εἴμαστε χωρισμένοι ἀπὸ τὸν Χριστὸ μ᾿ ἕνα τοῖχο παγωμένον, τὸν τοῖχο τῆς ἀπιστίας. Ἐκεῖνος ἀνοίγει τὴν ἀγκάλη του καὶ μᾶς καλεῖ κ᾿ ἐμεῖς τὸν ἀρνιόμαστε. 

Μᾶς δείχνει τὰ τρυπημένα χέρια του καὶ τὰ πόδια του, κ᾿ ἐμεῖς λέμε πὼς δὲν τὰ βλέπουμε. Ἐμεῖς ψάχνουμε νὰ βροῦμε στηρίγματα στὴν ἀπιστία μας γιὰ νὰ ἱκανοποιήσουμε τὸν ἐγωϊσμό μας, ποὺ τὸν λέμε Φιλοσοφία καὶ Ἐπιστήμη. Ἡ λέξη Ἀνάσταση δὲν χωρᾶ μέσα στὰ βιβλία τῆς γνώσης μας... Γιατὶ «ἡ γνώση τούτου τοῦ κόσμου, δὲ μπορεῖ νὰ γνωρίσει ἄλλο τίποτα, παρεκτὸς ἀπὸ ἕνα πλῆθος λογισμούς, ὄχι ὅμως ἐκεῖνο ποὺ γνωρίζεται μὲ τὴν ἁπλότητα τῆς διάνοιας».

Ναί, ἐκείνους ποὺ ἔχουνε αὐτὴ τὴν εὐλογημένη ἁπλότητα τῆς διάνοιας, τοὺς μακάρισε ὁ Κύριος, λέγοντας: «Μακάριοι οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι, ὅτι αὐτῶν ἐστι ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοὶ τὸν Θεὸν ὄψονται». Καὶ στὸν Θωμᾶ, ποὺ γύρευε νὰ τὸν ψηλαφήσῃ γιὰ νὰ πιστέψῃ, εἶπε: «Γιατὶ μὲ εἶδες Θωμᾶ, γιὰ τοῦτο πίστεψες; Μακάριοι εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ δὲν εἴδανε καὶ πιστέψανε».

Ἂς παρακαλέσουμε τὸν Κύριο νὰ μᾶς δώσει αὐτὴ τὴν πλούσια φτώχεια, καὶ τὴν καθαρὴ καρδιά, ὥστε νὰ τὸν δοῦμε ν᾿ ἀναστήνεται γιὰ νὰ ἀναστηθοῦμε κ᾿ ἐμεῖς μαζί του.

Αὐτὴ ἡ ἀνηξεριὰ (ἡ ἄγνοια) εἶναι ἀνώτερη ἀπὸ τὴ γνώση: «Αὕτη ἐστὶν ἡ ἄγνοια ἡ ὑπερτέρα τῆς γνώσεως». Καλότυχοι καὶ τρισκαλότυχοι ἐκεῖνοι ποὺ τὴν ἔχουνε.

Χριστὸς ἀνέστη!

 Πηγή: http://users.uoa.gr/~nektar/arts/tributes/fwths_kontogloy/anesth_xristos.htm

---

Εἶναι ἀπαραίτητο - Ἀββᾶς Ἠσαΐας

9. Ὁ ἀββᾶς Ἡσαΐας εἶπε:

«Εἶναι ἀπαραίτητο 

αὐτὸς ποὺ ζεῖ τὴ ζωὴ τῆς ἡσυχίας 

νὰ βάζει τὸν φόβο 

τῆς συνάντησης μὲ τὸν Θεὸ 

μπροστὰ ἀπὸ τὴν ἀνάσα του, 

γιατὶ ἐνόσω ἡ ἁμαρτία 

πείθει τὴν καρδιά του νὰ τὴν ἀκολουθεῖ, 

δὲν ἦρθε ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ μέσα του ἀκόμα 

καὶ βρίσκεται μακριὰ ἀπὸ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ».

Πηγή:  http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/gerontikon/to_mega_gerontikon.htm

Ἀνοικτή ἐπιστολὴ πρὸς Ἀθηναγόραν* - Φώτης Κόντογλου

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΝ*

ΦΩΤΙΟΥ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ

Ἡ ἐπιθυμία τῆς ὕμ. Παναγιότητος καὶ τῶν σὺν ὑμὶν νὰ ὑποταχθῆ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἰς τὸν Πάπαν καὶ ἡ ἐκ μέρους σᾶς ἀνεξήγητος σπουδή, ἐπλήρωσε τὴν καρδίαν μᾶς ἀφάτου θλίψεως καὶ ἀθυμίας. Τὰ ὦτα μας ἀκόμη συρίζουν ἀπὸ τὸ φρικτὸν τοῦτο ἄκουσμα.

Ἡ Ὀρθόδοξος ποίμνη ἐδιχάσθη. Οἱ μὲν σᾶς ἠκολούθησαν, εἰς τὸν ὀλισθηρὸν δρόμον τὸν ἀπάγοντα εἰς τὴν ἀπώλειαν, οἱ δὲ παρέμειναν ἑδραῖοι καὶ ἀσάλευτοι εἰς τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν τῶν πατέρων τῶν, ἀποτροπιαζόμενοι καὶ εἰς μόνην τὴν σκέψιν ὅτι ὁ Οἰκουμ. Πατριάρχης ἐνηγκαλίσθη τὸν Πάπαν καὶ ἐμολύνθη ἀπὸ τὸ βδέλυγμα τοῦτο τῆς ἀσεβείας.

Ἐκεῖνοι οἵτινες σᾶς ἠκολούθησαν ἤσαν ἐκ τῶν προτέρων προδικασμένοι νὰ σᾶς ἀκολουθήσουν, ὄντες ὑλόφρονες, ματαιόδοξοι, ἄπιστοι, καὶ ξενόδουλοι κόλακες καὶ κολακευόμενοι. Ἔσπευσαν λοιπὸν νὰ συνταχθῶσι μὲ τὸν «κόσμον», μὲ τὸν ἁμαρτωλὸν κόσμον τῆς ἐπιγείου ἀνέσεως, τῆς ἄνευ ταλαιπωριῶν καὶ ἀγῶνος ζωῆς, «εἰς τὴν ὧδε μένουσαν πόλιν», μὴ ἐπιζητοῦντες «τὴν μέλλουσαν», ὡς ἀνύπαρκτον καὶ μὴ πιστευτὴν εἰς αὐτούς.

Οἱ ἄλλοι ὅμως, οἱ πιστοί, παρέμειναν ἀσάλευτοι εἰς τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν, εἰς τὴν χώραν τῆς πενίας, τῶν στερήσεων, τῶν πειρασμῶν, τῶν διωγμῶν, βέβαιοι ὄντες ὅτι ἐν μέσω αὐτῶν παρίσταται ὁ Κύριος, ὁ εἰπῶν ὅτι ἡ Ἐκκλησία Αὐτοῦ θὰ εἶναι συνδεδεμένη μὲ τὸ μαρτύριον, τὴν περιφρόνησιν, τὴν πτωχείαν, τὸν ἐμπαιγμόν, τὰ ὁποία θὰ εἶναι ἡ ἀντιμισθία τῆς σθεναρᾶς ὁμολογίας τῶν εἰς τοῦτον τὸν κόσμον.

Εἰς τὰ ὦτα τῶν ἠχοῦν ἡμέρας καὶ νυκτὸς οἱ παρήγοροι λόγοι τοῦ Χριστοῦ.«Εἰ ἐμὲ ἐδίωξαν καὶ ὑμᾶς διώξουσιν». Ὁ διωγμός, ἡ κακοπάθησις καὶ ὁ θάνατος εἶναι ὁ εὐλογημένος κλῆρος τῶν γνησίων μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ. Τὸ πανάγιον στόμα τοῦ εἶπεν ἀκόμη: «Ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ βιάζεται καὶ οἱ βιασταὶ ἁρπάζουσιν αὐτήν». Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ ὑπάρχουν βιασταὶ εἰς τὴν παράταξιν τῶν ἀμάχων, οἱ ὁποῖοι ἔσπευσαν νὰ συνθηκολογήσουν μὲ τὸ ψεῦδος, διὰ νὰ ζήσουν ἐν ἡσυχία καὶ ἀπολαύσει τῶν ἐγκοσμίων ἀγαθῶν;

Καὶ σεῖς οἱ ποιμένες τοῦ λαοῦ τί εἴδους ποιμένες εἶσθε; Τὰ πρόβατα τὰ ὁποῖα σᾶς ἐνεπιστεύθη ὁ Χριστὸς τὰ παραδίδετε εἰς τοὺς λύκους. Συναυλίζεσθε μὲ τοὺς ἄρχοντας τοῦ κόσμου τούτου τοῦ παρερχομένου, διότι ἐζηλώσατε τὴν δόξαν αὐτῶν καὶ οὐχὶ τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ.

Ὑπετάξατε τὴν πίστιν εἰς τοὺς ἁμαρτωλοὺς ἀνθρώπους τῶν κοσμικῶν ἐπιθυμιῶν, οἵτινες ὁδηγοῦνται ἀπὸ τὸν σατανᾶν.

Παρεδόθητε καὶ παρεδώσατε τὰ πρόβατα εἰς τὸν ἄρχοντα τοῦ κόσμου τούτου, εἰς τὸν κατέχοντα τὴν ὕλην, τὸν χρυσόν, τὰς ἐφευρέσεις καὶ τὰς μηχανᾶς, αἳ ὁποῖαι καταπλήττουν τὰ πλήθη, ὡς θαύματα τοῦ ἀντιχρίστου.

Παρεδόθητε καὶ παρεδώσατε τὰ πρόβατα εἰς τὴν ψευδώνυμον γνῶσιν, «τὴν κενὴν ἀπάτην», τὴν διδασκομένην εἰς τὰς χώρας τῆς ἀθεΐας καὶ τῆς ἀπογνώσεως, ὅπου οὐκ ἔστιν οὐδὲ ὀσμὴ τῆς αἰωνίου ζωῆς καὶ τῆς ἀληθοῦς γνώσεως, τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ.

Καὶ ταῦτα, διότι δὲν εἶσθε οἱ ποιμένες οἱ καλοί, οἱ θυσιάζοντες τὴν ζωὴν αὐτῶν ὑπὲρ τῶν προβάτων καὶ ὁδηγοῦντες αὐτὰ εἰς τοὺς εὐώδεις λειμώνας τῆς ἀθανάτου ζωῆς.

Σεῖς εἶσθε οἱ μισθωτοὶ ποιμένες, καὶ κατὰ τὸ πανάγιον στόμα τοῦ Κυρίου «ὁ μισθωτὸς ποιμὴν οὐκ ἔστι ποιμὴν» (Ἰω. ι’, 12). Εἶσθε μισθωτοὶ τῶν ἀρχόντων τοῦ κόσμου τούτου, διὰ τὴν δόξαν καὶ τὸν πλοῦτον τῶν ὁποίων ἐργάζεσθε.

Καὶ ἅπαξ εἶσθε οἱ δοῦλοι τοιούτων κυρίων, εἶσθε ὠπλισμένοι μὲ τὰ ὄπλα τῆς βίας, μὲ τὰ ὁποία ἀπειλεῖτε τὰ πιστὰ πρόβατα τοῦ Χριστοῦ, διὰ νὰ τὰ ἀναγκάσητε νὰ σᾶς ἀκολουθήσουν.

Ἀλλὰ αὐτὰ τὰ μακάρια πρόβατα ἀπεκδέχονται τὸ μαρτύριον ὡς λύτρωσιν καὶ ὡς ἀψευδὲς σημεῖον ὅτι θὰ λάβουν τὸν ἀμάραντον στέφανον ἀπὸ τὸν ἀγωνοθέτην Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν.

Ναί! Εἴμεθα ἕτοιμοι νὰ μαρτυρήσωμεν μετὰ χαρᾶς καὶ ἀγαλλιάσεως ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, τὴν ὁποίαν κρατοῦμεν ὡς τὸν μέγιστον θησαυρόν. Μακαρίζομεν τοὺς ἑαυτούς μας, διότι θὰ διωχθῶμεν καὶ θὰ ἀποθάνωμεν ὑπὲρ πίστεως καὶ ἀληθείας.

Ἀκονίσατε τὴν μάχαιραν τῆς αἰσχύνης. Ἀποστείλατε τὰ ὄργανα τῆς βίας, τὰ ὁποία σᾶς δορυφοροῦν καὶ μὲ τὰ ὁποία εἶναι πάντοτε πάνοπλος ἡ ἀποστασία. Ἀποστείλατε τὰ ἐναντίον μας. Ἤδη εἰς τὸ Ἅγιον Ὅρος ἐνεφανίσθη τὸ αἱματωμένον καὶ ἀποτρόπαιον φάσγανον τῆς βίας, διὰ νὰ ἐνσπείρη τὸν τρόμον εἰς τὰς ἁγίας καρδίας τῶν γερόντων, τῶν ἀσκητῶν καὶ τῶν ἐρημιτῶν, οἱ ὁποῖοι ἔζησαν ἐν δοκιμασίαις, ἐν στερήσει, ἐν τελεία ἀπαρνήσει τοῦ σαρκίου τῶν, διὰ νὰ εὐαρεστήσουν τὸν Κύριον.

Τὸ φρικτὸν πρόσωπον τῆς βίας ἐμφανίζεται ὡς τὸ τῆς μυθικῆς κεφαλῆς τῆς Μεδούσης εἰς τὸν ἁγιασμένον κῆπον τῆς Παναγίας. Καὶ ὄπισθεν αὐτοῦ του βδελύγματος τῆς βίας εὐρίσκεσθε σεῖς, οἱ «ποιμένες οἱ μισθωτοί», οἱ τρίδουλοι τῶν ἀρχόντων τοῦ σκοτεινοῦ κόσμου τοῦ χρήματος, τῆς ἀθεΐας, τοῦ ἐκφυλισμοῦ καὶ πάσης ἀκολασίας.

Σπαράξατε τοὺς ἀθώους, τοὺς ἁγίους ὁμολογητᾶς, ἀφοῦ ἐγίνατε λύκοι σεῖς οἱ ἴδιοι οἱ ποιμένες.

Σπαράξατε τὴν Ὀρθοδοξίαν μέσα εἰς τὸ Κολοσσαῖον εἰς τὸ ὁποῖον παρίστανται οἱ Καίσαρες, τῆς σημερινῆς κακούργου ἀθεΐας. Εἶναι καιρὸς ὅμως ν’ ἀποβάλετε τὴν δορὰν τοῦ προβάτου, καθ’ ὅσον αὔτη δὲν ἀπατᾶ πλέον κανένα.

«Ὁ ποιεῖτε, ποιήσατε τάχιον!».

* «Ο.Τ.», Ἀπρίλιος 1965.

ΙΩΒ

ΠΗΓΗ: «ΑΝΤΙΠΑΠΙΚΑ» ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ» ΑΘΗΝΑΙ 1993

impantokratoros.gr

Οὐκ ἀρνησόμεθά σε, φίλη Ὀρθοδοξία - Ἰωσὴφ Βρυέννιος

Οὐκ ἀρνησόμεθά σε, φίλη Ὀρθοδοξία· 

οὐ ψευσόμεθά σου πατροπαράδοτον σέβας·

ἐν σοὶ ἐγεννήθημεν, καὶ σοὶ ζῶμεν, καὶ ἐν σοὶ κοιμηθησόμεθα· 

εἰ δὲ καλέσει καιρός, καὶ μυριάκις ὑπὲρ σοῦ τεθνηξόμεθα.

 

Ἰωσὴφ Βρυέννιος 

(1350-1431)

Ὁ Θεὸς Δημιουργός & ἡ δημιουργία Του

Μόνο αὐτὸς ποὺ ἀγαπᾶ τὸν Θεὸ

μπορεῖ νὰ γνωρίση καὶ νὰ ἀγαπήση 

τὴν δημιουργία Του. 

Παῦλος Εὐδοκίμωφ.

* * *

Ἡ δημιουργία ἂν καὶ δὲν ἀφήνη φωνή, 

μὲ τὴν ὄψι της κηρύττει τὸν Δημιουργό.

Οἱκουμένιος 

* * *

Ἡ θαυμαστὴ τάξις καὶ ἁρμονία 

ποὺ ὑπάρχει στὴ φύσι, 

μᾶς ὁδηγεῖ βάσιμα 

στὴν ὕπαρξι τοῦ Θεοῦ. 

Νεύτων 

Πηγή: Οὐράνια Μηνύματα 2015, «Ο.Χ.Α. Λυδία», σελ. 693.

Τί εἶναι ἡ Ἐκκλησία - Θεόφιλος Ἐπίσκοπος Καμπανίας

Ἐκκλησία κυρίως τοῦ Χριστοῦ λέγεται 

ὅλη ἡ ὁμήγυρις τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν· 

διότι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ὑπὲρ αὐτῶν κατέβη, 

ἐνηνθρώπησεν, ἐδίδαξε, παρεδόθη, 

ἐσταυρώθη, ἀπέθανεν, ἐτάφη, 

καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ὡς Θεὸς ἀνέστη, 

ἴνα πάντας λυτρώσηται τῶν τοῦ διαβόλου χειρῶν,

 καὶ ὄχι διὰ τὰ κτίρια, καὶ τὰς οἰκοδομάς· 

ἀγκαλὰ τώρα ἡ κοινὴ συνήθεια 

Ἐκκλησίαν ὀνομάζει τὸν Ναὸν τοῦ Θεοῦ, 

ἐν ὧ τελειοῦνται πάντα τὰ Μυστήρια.

 Θεόφιλος Ἐπίσκοπος Καμπανίας 

Πηγή: Ταμεῖον Ὀρθοδοξίας, «Βασ. Ρηγοπούλου», σελ.143. 

Ὑπακοή - Ἁββᾶς Μωυσῆς

14. Ὁ ἀββᾶς Μωυσῆς εἶπε σ᾿ ἕναν ἀδελφό:

«Ἂς ἀποκτήσουμε τὴν ὑπακοή, ἡ ὁποία γεννάει τὴν ταπείνωση, τὴν ὑπομονή, τὴ μακροθυμία, τὴν κατάνυξη, τὴν ἀγάπη πρὸς τοὺς ἀδελφοὺς καὶ πρὸς ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, καὶ αὐτὰ εἶναι τὰ πολεμικά μας ὅπλα».

15. Εἶπε ἐπίσης:
«Ἐμπρός, ἀδελφέ, γιὰ τὴν ἀληθινὴ ὑπακοή.

• Σ᾿ αὐτὴν ὑπάρχει ταπείνωση,
• σ᾿ αὐτὴν ὑπάρχει δύναμη,
• σ᾿ αὐτὴν ὑπάρχει χαρά,
• σ᾿ αὐτὴν ὑπάρχει ὑπομονή,
• σ᾿ αὐτὴν ὑπάρχει μακροθυμία,
• σ᾿ αὐτὴν ὑπάρχει ἡ φιλαδελφία,
• σ᾿ αὐτὴν ὑπάρχει κατάνυξη,
• σ᾿ αὐτὴν ὑπάρχει ἀγάπη.

Γιατὶ αὐτὸς ποὺ ἔχει καλὴ ὑπακοή, ἤδη ἔχει ἐφαρμόσει ὅλες τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ».

Πηγή:  http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/gerontikon/to_mega_gerontikon.htm#02.07.01

Εἶσαι πνοὴ τοῦ Θεοῦ - Γέρων Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής

Ἡ Ἐκκλησία, ὁ κόσμος, δὲν θὰ διορθωθῇ ἀπὸ ἐσένα.

Ἐνῶ ἐσὺ θὰ διορθωθῇς, θὰ τελειωθῇς, θὰ φωτισθῇς, διὰ νὰ φωτίσῃς τοὺς θέλοντας. 

Τὸν κόσμον μόνον ὁ πόλεμος θὰ τὸν διορθώσῃ ὅπου ἤδη θὰ ἔλθῃ ἤ καὶ ἔρχεται μετὰ καλπασμοῦ.

Ἡ δυστυχία θὰ φέρῃ πολλούς εἰς συναίσθησιν· οἱ δὲ ἀμετανόητοι, ἀναπολόγητοι!

Μνήσθητι, υἱέ μου, ὅτι ἐπλάσθης πηλός, ἀλλ᾿ εἶσαι καὶ πνοὴ τοῦ Θεοῦ. Μὴ καταφρονῆς τὴν ὑπόληψίν σου καὶ προσηλώνεσαι εἰς τὴν ὕλην. Εἶσαι πνοὴ τοῦ Θεοῦ· βιάσου νὰ γίνῃς ἄξιος τῆς δωρεᾶς τοῦ Θεοῦ. 

Χαῖρε καὶ εὐφραίνου ἐν Κυρίῳ. 

Γέρων Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής 

Πηγή: Ἔκφρασις Μοναχικῆς Ἐμπειρίας, Γέροντος Ἰωσήφ, «Ι.Μ. Φιλοθέου - Ἅγιον Ὄρος», σελ. 282.  

Ἡ χαρά - Ἐπίσκοπος Διονύσιος Ψαριανός

Ἡ χαρά πού ζεῖ μέσα σ᾿ ὅποιον πιστεύει στόν Ἰησοῦ Χριστό καί τόν ἀγαπᾶ εἶναι ἀνεκλάλητη, δέν μπορεῖ κανείς νά τήν ἐκφράση καί νά τήν περιγράψη.

Ὁ Θεός θέλει οἱ ἄνθρωποι νά χαίρουν. Γι᾿ αὐτή τήν χαρά τῶν ἀνθρώπων  ὁ Θεός καί τόν κόσμο δημιούργησε καί τόν ἄνθρωπο ἔπλασε κι ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἔπεσε κι ἔχασε τή χαρά, ὁ Θεός τόν ἀνέπλασε, γιά νά ξαναβρῆ τή χαρά στή σωτηρία του.

Ὅλο τό μυστήριο τῆς θείας οἰκονομίας εἶναι τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ, γιά νά ξαναγυρίση ὁ ἄνθρωπος καί νά βρῆ τή χαρά στή σωτηρία του μέ τό πρόσωπο καί τό ἔργο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Αὐτό τό νόημα ἔχει ὁ χαιρετισμός τοῦ ἀποστόλου Παύλου σ᾿ ὁλες σχεδόν τίς ἐπιστολές του. Καί μ᾿ αύτό τό νόημα ἐπαναλαμβάνουμε κι ἐμεῖς πρός ὅλους τούς χριστιανούς, πού διψοῦν γιά ἀληθινή χαρά.    «Ἀδελφοί, Χαίρετε ἐν Κυρίῳ». Ἀμήν.

Πηγή: Ἐξαπλά, Ἐπίσκοπος Διονύσιος Λ. Ψαριανός, «Τέρτιος», σελ. 248-249. 

Καλὴ καὶ Ἁγία Τεσσαρακοστή!

Μεγάλη Τεσσαρακοστή 

Ἀπὸ τὴ Δευτέρα μετὰ τὴν Κυριακὴ τῆς Τυρινῆς ἀρχίζει ἡ Μεγ. Τεσσαρακοστή. Εἶναι περίοδος αὐστηρῆς νηστείας, ἐκτενῶν ἱερῶν ἀκολουθιῶν καὶ γενικῶς πνευματικῆς περισυλλογῆς καὶ μετάνοιας.

Στὴν Α´ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἐθέσπισαν τὴν 40ήμερη αὐτὴ νηστεία, κατὰ μίμηση τῆς 40ήμερης νηστείας τοῦ Κυρίου, ὥστε προετοιμασμένοι μὲ προσευχὲς καὶ ἐλεημοσύνες, μὲ νηστεῖες καὶ ἀγρυπνίες, μὲ δάκρυα καὶ ἐξομολόγηση καὶ καθαρὴ συνείδηση, νὰ ἑορτάσουμε τὶς ἅγιες ἡμέρες τῶν Παθῶν καὶ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας.

Νηστεύουμε γιὰ τὰ ἰδικά μας ἁμαρτήματα, λέει ὁ Ἅγιος Χρυσόστομος καὶ ὄχι γιὰ τὸ Πάσχα ἢ τὴ Σταύρωση τοῦ Κυρίου μας.

Λέγεται ἡ Τεσσαρακοστὴ αὐτὴ «Μεγάλη», γιατί:

α. Εἶναι μεγάλα τὰ γεγονότα στὰ ὁποῖα ὁδηγούμαστε (Πάθη - Ἀνάσταση).

β. Ἡ νηστεία τὴν περίοδο αὐτὴ εἶναι αὐστηρὴ καὶ διαφέρει ἀπὸ τὴ νηστεία τῆς Τεσσαρακοστῆς τῶν Χριστουγέννων. Δηλ. εἶναι ἀλάδωτη δὲν τρῶμε λάδι, πλὴν Σαββάτου καὶ Κυριακῆς. Ὅλες τὶς ἄλλες ἡμέρες τρῶμε ξηροφαγία ἢ ἀλάδωτα φαγητά. Ἐννοεῖται ὅτι αὐτὴ τὴ νηστεία τὴν ἐφαρμόζουν οἱ ὑγιεῖς. Ὅσοι ἔχουν προβλήματα ὑγείας, παίρνουν εὐλογία ἀπὸ τὸν Ἐξομολόγο, τὸν Πνευματικό τους καὶ ρυθμίζουν τὸ ζήτημα.

Ἡ νηστεία εἶναι παθοκτόνος καὶ ὄχι σωματοκτόνος.

Ἡ πρώτη ἡμέρα τῆς Μεγ. Τεσσαρακοστῆς λέγεται «Καθαρὰ Δευτέρα», καθὼς καὶ ὅλη ἡ πρώτη ἑβδομάδα «Καθαρὰ Ἑβδομάς», ἐπειδὴ οἱ πιστοὶ «καθαίρονται διὰ τῆς νηστείας» (καὶ ὄχι γιατί κάνουν καθαριότητα σ᾿ ὅ,τι ἔμεινε ἀφάγωτο ἀπὸ τὴν προηγούμενη ἑβδομάδα! Ρυθμίζουν ὅσο γίνεται, φαγητὰ καὶ ποσότητες γιὰ νὰ μὴν πετιοῦνται).

Ἤδη «Τὸ Στάδιον τῶν ἀρετῶν ἠνέωκται οἱ βουλόμενοι ἀθλῆσαι...» μποροῦν νὰ εἰσέλθουν στὸν πνευματικὸ ἀγῶνα, γιὰ νὰ λάβουν ἀμάραντο «στέφανον παρὰ τοῦ Παμβασιλέως Χριστοῦ...».

Ἡ ἡμέρα εἶναι γιὰ πολλοὺς ἀργία καὶ ὡς πρώτη ἡμέρα τῆς Τεσσαρακοστῆς ἐπιβάλλεται νὰ τὴν ἀρχίσουμε σωστὰ μὲ τὸν πρωινὸ ἐκκλησιασμό. Τὸ ἀπόγευμα παρακολουθοῦμε καὶ ἀπολαμβάνουμε τὸ πρῶτο Μέγα Ἀπόδειπνο.

Πηγή: users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/tributes/leitoyrgika/triwdion.htm

Ὁ ἄνθρωπος

Ὁ ἄνθρωπος 

 

ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ τὰ ἑξῆς:
 

Νὰ φοβᾶται τὴν κρίση τοῦ Θεοῦ, 
 
νὰ μισήσει τὴν ἁμαρτία,
 
νὰ ἀγαπήσει τὴν ἀρετὴ καὶ
 
νὰ προσεύχεται στὸν Θεὸ ἀδιάλειπτα.

 

Μέγα Γεροντικόν

Πηγή: users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/gerontikon/to_mega_gerontikon.htm#02.09.01

Καλωσύνη - Φώτης Κόντογλου

Ἀπάνω ἀπ᾿ ὅλα νὰ ἀγαπᾶμε τὴν καλωσύνη. 

Νὰ χαιρόμαστε νἄμαστε καλοὶ καὶ 

νοιώθουμε κοντά μας καλοὺς ἀνθρώπους. 

Κανένα πρᾶγμα δὲν εἶνε σὰν τὴν καλωσύνη. 

Τὸ πρόσωπό της λαμποκοπᾶ σὰν τὸν ἥλιο 

ποὺ χρυσώνει τὴν πλάση τὸ πρωὶ 

τῆς ἔμορφης μέρας τοῦ καλοκαιριοῦ. 

Τί εὐλογημένοι ποὺ εἶναι οἱ καλοὶ ἄνθρωποι, 

οἱ πρόσχαροι, οἱ γλυκομίλητοι, οἱ ἁπλοί, 

οἱ ἀπονήρευτοι, οἱ πονετικοί, οἱ ταπεινοί! 

Τί ἀληθινὸς πλοῦτος μέσα σὲ μιὰ τέτοια καρδιά!

Φώτης Κόντογλου  

Πηγή: http://users.uoa.gr/~nektar/arts/tributes/fwths_kontogloy/

Ὁδηγίες Προσευχῆς

Πὼς νὰ προσευχόμαστε

1. Νὰ λέμε τὴν προσευχή μας ἀργὰ καὶ καθαρά. Ὄχι μὲ βιασύνη, ἀλλὰ μὲ ἀγάπη πρὸς τὸν Θεό.

2. Πρὶν προσευχηθοῦμε νὰ ἔχουμε συγχωρήσει ὅλους ὅσους μᾶς ἔχουν ἀδικήσει ἢ μᾶς ἔχουν στενοχωρήσει στὴ ζωή μας.

3. Νὰ μάθουμε νὰ ἀγαποῦμε τὴν προσευχή μας μὲ τρόπο ταπεινό.

4. Γιὰ νὰ καρποφορήσει μία προσευχὴ χρειάζεται βαθειὰ ταπείνωση καρδιᾶς καὶ μυστηριακὴ ζωή.

5. Ἡ προσευχὴ ἀποδίδει περισσότερο ὅταν ἔχουμε ἐξομολογηθεῖ καθαρὰ καὶ ἔχουμε κοινωνήσει τὸ Πανάγιον Σῶμα καὶ Αἷμα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

6. Νὰ προσευχόμαστε χωρὶς εἰκόνες στὸ νοῦ μας, ἀλλὰ νὰ προσέχουμε τὰ λόγια της προσευχῆς μὲ κατάνυξη καὶ εὐλάβεια.

7. Ὅσο περισσότερο προσευχόμεθα, τόσο περισσότερο αἰσθανόμαστε τὴν παρουσία τοῦ Θεοῦ.

Πηγή: http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/prayers/prayers_guide.htm

Μάρτιος! Καλό μήνα!

Ἡ θεϊκή ἀγάπη εἶναι 

τό ἀνώτερο εἶδος ἀγάπης. 

Εἶναι ἡ ἀγάπη μέ τήν ὁποία 

ἀγαποῦμε τόν ἀδελφό μας, 

γιατί ἀγαποῦμε τόν Θεό μας. 

Ἀγαποῦμε τόν ἀδελφό μας, 

γιατί εἶναι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ.

Ἀρχιμανδρίτης π. Θεόφιλος Ζησόπουλος

Πηγή: Ἡ δύναμη τῆς καρδιᾶς, Ἀρχιμ. π. Θεοφίλου Ζησοπούλου, «Ο.Χ.Α. Λυδία», σελ. 87.

 

Εὐλάβεια καὶ πίστη - Φώτης Κόντογλου

Ὁ Νικηφόρος Φωκᾶς ἔκανε κάθε μέρα τὴν προσευχή του, καὶ στὸν πόλεμο φοροῦσε ἀπὸ μέσα, κάτω ἀπὸ τὸν θώρακά του ἕνα παλιόρασο τοῦ θείου του ἀσκητῆ Γεωργίου τοῦ ἐν τῷ Μαλεῷ ποὺ εἶχε ἁγιάσει, γιὰ νὰ τὸν φυλάγει. 

Ὁ Ἀλέξιος Κομνηνὸς ὅποτε ἤτανε νὰ πάγει σὲ καμμιὰ ἐκστρατεία, ἔβαζε τὰ πολεμικὰ σχέδιά του κάτω ἀπὸ τὴν ἁγία Τράπεζα, κι ὅλη τὴ νύχτα προσευχότανε γονατιστὸς ἀπάνω στὰ σκαλοπάτια τοῦ ἱεροῦ, καὶ τὸ πρωὶ ἔπαιρνε τὸ σχέδιο ποὺ ἔβγαινε κάτω ἀπὸ τὸ σκέπασμα τῆς ἁγίας Τράπεζας, γιατὶ πίστευε πὼς τοῦ τὸ ἔδινε ὁ ἀρχάγγελος Μιχαήλ.

Ὁ Ἰωάννης Τσιμισκὴς γονάτιζε σὰν παιδὶ μπροστὰ στὴν ἁγία Τράπεζα τῆς Ἁγίας Σοφίας παρακαλώντας μὲ δάκρυα νὰ τοῦ δώσει ὁ θεὸς ἕναν ἄγγελο φύλακα ποὺ νὰ τὸν φωτίζει κατὰ τὸν πόλεμο.

Ὅσο σφίγγεται τὸ Βυζάντιο ἀπὸ τοὺς βαρβάρους, κι ὅσο ἡ ψυχὴ ὑποφέρνει καὶ πονᾷ, τόσο γυρίζει τὰ μάτια του κατὰ τὸν οὐρανό. 

Ὁ βασιλιὰς Θεόδωρος Δούκας ὁ Λάσκαρις σύνθεσε τὸν Μέγαν Παρακλητικὸν Κανόνα στὴν Παναγία, ποὺ εἶναι γεμάτος ἀπὸ συντριβή, ταπείνωση καὶ πίστη. 

Ὁ Λέων ὁ Σοφὸς ἐποίησε τὰ ἐξαίσια Ἑωθινὰ ποὺ τὰ ψέλνουνε στὸν Ὄρθρο κάθε Κυριακὴ κι ὁ γυιός του Κωνσταντῖνος φιλοτέχνησε τὰ Ἐξαποστειλαρια. Κι ἄλλοι πολλοὶ βασιλιάδες ψέλνανε ἢ ὑμνογραφούσανε. 

Ἄλλα κι οἱ ὁμιλίες ποὺ κάνανε στοὺς στρατιῶτες καὶ στὸν λαό, εἴχανε κι ἐκεῖνες ὕφος θρησκευτικὸ κι ἤτανε γεμάτες εὐλάβεια καὶ πίστη.

Φώτης Κόντογλου 

Πηγή

Σοφά λόγια - Γὲρων Γαβριήλ Ἁγιορείτης

https://www.youtube.com/watch?v=7QuOAuqFJnE

Οἱ περισσότεροι χριστιανοί - Γέρων Φιλόθεος Ζερβάκος

* Οἱ περισσότεροι χριστιανοί εἶναι κατ᾿ ὄνομα, κατ᾿ οὐσία ὅμως εἶναι φιλάργυροι, ὑπερήφανοι καί πράττουν πᾶν ὅτι εἶναι ἐναντίον τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἀσεβεῖς, ἄπιστοι, βλάσφημοι, ἀκόλαστοι, ἄδικοι, ψεῦστες, κλέπτες, πλεονέκτες, καί πράττουν πᾶν ὅτι ἀρέσει στόν διάβολο τοῦ ὁποίου ἔγιναν μαθηταί, ὀπαδοί καί φίλοι. Κατά τόν λαό δίδει καί ὁ Θεός τούς ἄρχοντας, κατά τάς καρδίας αὐτῶν. 

* Καιρός νά ἐξυπνήσουμε καί σάν λογικοί ἄνθρωποι νά μετανοήσουμε, καί τότε θά μᾶς σώσει ὁ Κύριος ἀπό τόν μέγαν κίνδυνον. Ἐάν δέν μετανοήσουμε θά ἀπολεσθοῦμε. 

Γέρων Φιλόθεος Ζερβάκος  

Πηγή: Θαυμαστά παραδείγματα μεταστροφῆς ἁμαρτωλῶν, «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», σελ. 188. 

Ῥωμιοσύνη καὶ Ὀρθοδοξία - Φώτης Κόντογλου

Ἡ Ῥωμιοσύνη καὶ Ὀρθοδοξία εἶναι ἕνα πρᾶγμα. Γιὰ νὰ μὴν πάρω τοὺς πολὺ παλιούς, παίρνω δυὸ τρεῖς ἀπὸ ἐκείνους ποὺ ἀγωνισθήκανε γιὰ τὴν ἐλευθερία τῆς Ἑλλάδας, ποὺ ὅποτε μιλᾶνε γιὰ τὴ λευτεριά, μιλᾶνε καὶ γιὰ τὴ θρησκεία. 

Ὁ Ρήγας Φεραῖος λέγει: «νὰ κάνουμε τὸν ὅρκο / ἀπάνω στὸ Σταυρό». Ἕνας ἄλλος ποιητὴς γράφει: «Γιὰ τῆς πατρίδας τὴν ἐλευθερία / γιὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν πίστη τὴν ἁγία / γι᾿ αὐτὰ τὰ δυὸ πολεμῶ, / μ᾿ αὐτὰ νὰ ζήσω ἐπιθυμῶ. / κι ἂν δὲν τὰ ἀποχτήσω / τί μ᾿ ὠφελεῖ νὰ ζήσω;»...

... Οἱ ἀγράμματοι ποιητὲς τῶν βουνῶν, μέσα στὰ τραγούδια ποὺ κάνανε, καὶ ποὺ δὲ θὰ τὰ φτάξει ποτὲ κανένας γραμματιζούμενος, μιλᾶνε κάθε τόσο γιά τὴ Θρησκεία μας, γιὰ τὸν Χριστό, γιὰ τὴν Παναγιά, γιὰ τοὺς δώδεκα Ἀποστόλους, γιὰ τοὺς ἁγίους. 

Πολλὲς παροιμίες καὶ ρητὰ καὶ λόγια ποὺ λέγει ὁ λαός μας, εἶναι παρμένα ἀπὸ τὰ γράμματα τῆς Ἐκκλησίας. 

Ἡ Ῥωμιοσύνη εἶναι ζυμωμένη μὲ τὴν ὀρθοδοξία, γι᾿ αὐτὸ Χριστιανὸς κ᾿ Ἕλληνας ἤτανε τὸ ἴδιο. Ἀπὸ τότε ποὺ γινήκανε χριστιανοὶ οἱ Ἕλληνες, πήρανε στὰ χέρια τους τὴ σημαία τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν κάνανε σημαία δική τους: Πίστις καὶ Πατρίς! 

Ποτάμια ἑλληνικὸ αἷμα χυθήκανε γιὰ τὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ, ἀπὸ τα χρόνια του Νέρωνα καὶ τοῦ Διοκλητιανοῦ, ἕως τὰ 1838, ποὺ μαρτύρησε ὁ ἅγιος Γεώργιος ὁ ἐν Ἰωαννίνοις. Ποιὰ ἄλλη φυλὴ ὑπόφερε τόσα μαρτύρια γιὰ τὸ Χριστό; Αὐτὸ τὸ ἀκατάλυτο ἔθνος ποὺ ἔπρεπε νὰ πληθύνει καὶ νὰ καπλαντίσει τὸν κόσμο, ἀπόμεινε ὀλιγάνθρωπο γιατὶ ἀποδεκατίσθηκε ἐπὶ χίλια ὀχτακόσια χρόνια ἀπὸ φυλὲς χριστιανομάχες.

Ἁγιασμένη Ἑλλάδα! Εἶσαι ἁγιασμένη, γιατὶ εἶσαι βασανισμένη. Κι ἡ κάθε γιορτή σου μνημονεύει κ᾿ ἕνα μαρτύριό σου. Τὰ πάθη τοῦ Χριστοῦ τὰ ῾κανες δικά σου πάθη, τὰ μαρτύρια τῶν ἁγίων εἶναι τὰ δικά σου μαρτύρια.

Φώτης Κόντογλου

Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Παναγία καὶ Ὑπεραγία» των ἐκδόσεων Ἀρμός

 Πηγή: users.uoa.gr/~nektar/arts/tributes/fwths_kontogloy/