Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα δ1.. Ποίηση. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα δ1.. Ποίηση. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 28 Μαΐου 2016

ΙΒ΄ - Μοναχὸς Μωϋσῆς Ἁγιορείτης


ΙΒ΄ 
Γεννήθηκε μέσα στὴ σιωπή
καὶ τὴν ἀσημότητα
ἀσπάσθηκε τὴν ὑπακοή
ὑπομένωντας πάντα
ἀκολουθώντας τὸν Υἱό της 
καὶ στὸν Γολγοθᾶ
κι ὕστερα τὸ κενὸ μνημεῖο
τ᾿ὄρος τῶν Ἐλαιῶν
ἡ Ἔφεσος κι ὁ Ἄθως 
κι ἔγινε ἡ «τιμιωτέρα τῶν Χερουβείμ»
νὰ τὴν ὑμνοῦν «αἱ γενεαὶ πᾶσαι»
ἡ Ὑπέρμαχος Στρατηγός 
ἡ εὐλογημένη ἐν γυναιξί 
ἡ Κυρία τῶν Ἀγγέλων
ἡ Γοργοϋπήκοος
ἡ Μία 
ἡ Πρώτη 
ἡ Καλή
ἡ ὡραία 
ἡ Παναγία 
ἡ μάνα τοῦ κόσμου.

Μοναχὸς Μωυσῆς Ἁγιορείτης 

15.8.2000

Πηγή: Ἁθωνικὸ Ψαλτήρι, «Ἁρμός», σελ. 18

Τρίτη 10 Μαΐου 2016

Ἡ Καλωσύνη


Ἡ Καλωσύνη 

Τί καλωσύνη ποῦδειξες Χριστέ μου
σάν ἦρθες ἀπ᾿ τούς οὐρανούς
καί τί ἀγάπη στά πλάσματά Σου
πού ἦταν χαμένα στούς γκρεμούς. 

Σύ μᾶς φωτίζεις στά πυκνά σκοτάδια
μᾶς δίνεις θάρρος καί χαρά 
μᾶς προστατεύεις καί μᾶς λυτρώνεις 
ἀπό τήν κάθε συμφορά.

Πῶς νά δοξάσω τ᾿ Ἅγιο Ὄνομά Σου 
δέν βρίσκω λόγια, δέν μπορῶ
τά δάκρυά μου ἄς Σοῦ μιλήσουν 
τώρα πού βλέπω τό Σταυρό. 

Τά δάκρυά μου ἄς μιλήσουν 
μ᾿ ἕνα θερμό εὐχαριστῶ.

Πηγή: Συλλογή Ὕμνων & τραγουδιῶν, «Φῶς», σελ. 135-136.
 
 

Παρασκευή 15 Απριλίου 2016

Ὁ Ἀκάθιστος Ὕμνος, οἱ 24 οἴκοι



Ὁ Ἀκάθιστος Ὕμνος 


γγελος πρωτοστάτης,
οὐρανόθεν ἐπέμφθη,
εἰπεῖν τῇ Θεοτόκω τὸ Χαῖρε·
καὶ σὺν τῇ ἀσωμάτῳ φωνῇ,
σωματούμενόν σε θεωρῶν, Κύριε,
ἐξίστατο καὶ ἵστατο,
κραυγάζων πρὸς Αὐτὴν τοιαῦτα·
Χαῖρε, δ' ἧς ἡ χαρὰ ἐκλάμψει,
χαῖρε, δι' ἧς ἡ ἀρὰ ἐκλείψει.
Χαῖρε, τοῦ πεσόντος Ἀδάμ ἡ ἀνάκλησις,
χαῖρε, τῶν δακρύων τῆς Εὔας ἡ λύτρωσις.
Χαῖρε, ὕψος δυσανάβατον ἀθρωπίνοις λογισμοῖς,
χαῖρε, βάθος δυσθεώρητον καὶ ἀγγέλων ὀφθαλμοῖς.
Χαῖρε, ὅτι ὑπάρχεις Βασιλέως καθέδρα,
χαῖρε, ὅτι βαστάζεις τὸν βαστάζοντα πάντα.
Χαῖρε, ἀστὴρ ἐμφαίνων τὸν ἥλιον,
χαῖρε, γαστὴρ ἐνθέου σαρκώσεως.
Χαῖρε, δι' ἧς νεουργεῖται ἡ κτίσις,
χαῖρε, δι' ἧς βρεφουργεῖται ὁ Κτίστης.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Βλέπουσα ἡ Ἁγία,
ἑαυτήν ἐν ἁγνείᾳ,
φησὶ τῷ Γαβριὴλ θαρσαλέως·
τὸ παράδοξόν σου τῆς φωνῆς,
δυσπαράδεκτόν μου τῇ ψυχῇ φαίνεται·
ἀσπόρου γὰρ συλλήψεως,
τὴν κύησιν πὼς λέγεις κράζων·
Ἀλληλούια.

Γνῶσιν ἄγνωστον γνῶναι,
ἡ Παρθένος ζητοῦσα,
ἐβόησε πρὸς τὸν λειτουργοῦντα·
ἐκ λαγόνων ἁγνῶν,
υἷον πῶς ἔσται τεχθῆναι δυνατόν;
λέξον μοι.
Πρὸς ἥν ἐκεῖνος ἔφησεν ἐν φόβῳ,
πλὴν κραυγάζων οὕτω·
Χαῖρε, βουλῆς ἀπορρήτου μύστις,
χαῖρε, σιγῆς δεομένων πίστις.
Χαῖρε, τῶν θαυμάτων Χριστοῦ τὸ προοίμιον,
χαῖρε, τῶν δογμάτων αὐτοῦ τὸ κεφάλαιον.
Χαῖρε, κλῖμαξ ἐπουράνιε, δι' ἧς κατέβη ὁ Θεός,
χαῖρε, γέφυρα μετάγουσα ἀπὸ γῆς πρὸς οὐρανόν.
Χαῖρε, τὸ τῶν Ἀγγέλων πολυθρύλητον θαῦμα,
χαῖρε, τὸ τῶν δαιμόνων πολυθρήνητον τραῦμα.
Χαῖρε, τὸ φῶς ἀρρήτως γεννήσασα,
χαῖρε, τὸ πῶς μηδένα διδάξασα.
Χαῖρε, σοφῶν ὑπερβαίνουσα γνῶσιν,
Χαῖρε, πιστῶν καταυγάζουσα φρένας.
Χαῖρε, Νύμφη Ἀνύμφευτε.

Δύναμις τοῦ Ὑψίστου,
ἐπεσκίασε τότε,
πρὸς σύλληψιν τῇ Ἀπειρογάμω·
καὶ τὴν εὔκαρπον ταύτης νηδύν,
ὡς ἀγρὸν ὑπέδειξεν ἡδὺν ἅπασι,
τοῖς θέλουσι θερίζειν σωτηρίαν,
ἐν τῷ ψάλλειν οὕτως·
Ἀλληλούια.

Πέμπτη 14 Απριλίου 2016

Ἁγνὲς ψυχὲς - Γ. Βερίτης


Ἁγνὲς ψυχὲς 

Ὢ παιδικές, ἀμόλυντες, παρθενικὲς ψυχές, 
πῶς σᾶς ζηλεύω! Εἶστε σεῖς τὰ πάλλευκα λουλούδια,
ποὺ στὴ ζωὴ μας τὶς ἁγνὲς σκορπίζετε εὐωδιὲς 
τῆς θείας ἀρετῆς σας!

 Σᾶς συντροφεύουν τοῦ Χριστοῦ οἱ θεϊκὲς εὐχές, 
κι᾿ εἶστε τοῦ Παραδείσου ἀνθοὶ κι᾿ ἀνθρώπινα ἀγγελούδια. 
Ψυχὲς ἁγνές! στὶς μαῦρες μας κι ἁμαρτωλὲς καρδιὲς 
χαρίστε λίγη ἁγνότητα καὶ χάρη ἀπ᾿ τὴ δική σας.   

Γ. Βερίτης

Πηγή: Ἄπαντα Ποιήματα Γ. Βερίτη, «Δαμασκός», σελ. 265-266.

Τετάρτη 13 Απριλίου 2016

Τά ποιητικὰ στοιχεία τοῦ Μεγάλου Κανόνος

Ὁ Μέγας Κανὼν εἶναι δημιούργημα ἐμπνευσμένου ποιητῆ μὲ πλούσιο λυρισμὸ καὶ ἄφθονα ποιητικὰ στοιχεῖα. Οἱ ζωηρὲς περιγραφές, οἱ χτυπητὲς εἰκόνες, τὸ πλῆθος τῶν παραδειγμάτων, οἱ πετυχημένοι συμβολισμοὶ καὶ ἡ ζωντανὴ καὶ συνάμα ἁπλὴ γλώσσα σὲ συνδυασμὸ καὶ μὲ τὴν κατανυκτικὴ ψαλμωδία προσδίδουν μιὰ ξεχωριστὴ ὀμορφιὰ καὶ χάρη στὸ ποίημα καὶ αἰχμαλωτίζουν τὸ ἐνδιαφέρον τοῦ ἀκροατῆ ἢ καὶ τοῦ ἀναγνώστη.

Πιὸ συγκεκριμένα γιὰ τὰ ποιητικὰ στοιχεῖα του παρατηροῦμε·

Ὁ ἅγιος Ἀνδρέας τηρεῖ προσεκτικὰ τὴν ἰσοσυλλαβία καὶ τὴν ὁμοτονία μεταξὺ εἱρμῶν καὶ τροπαρίων. Σπάνια πολὺ διασπᾶται ἀπὸ δυσκολία τοῦ ποιητῆ νὰ εὕρει τὴν κατάλληλη λέξη ἢ ἀπὸ σφάλματα τῶν ἀντιγραφέων. Συχνὰ συναντοῦμε τὴν ὁμοιοκαταληξία, συχνότερα τὴν παρήχηση καὶ ὄχι σπάνια τὴν ἐπωδό. Ἡ χρήση ἐρωτήσεων καὶ ἡ εἰσαγωγὴ διαλόγων, στὴν ὁποία καταφεύγει συχνὰ ὁ ποιητής, προσδίδει στὸν Κανόνα ἔντονη δραματικότητα.

Τὸ ὕφος τοῦ Κανόνος εἶναι ἰδιαίτερα ζωηρὸ καὶ ἐξωραϊσμένο. Τὴ ζωηρότητα δημιουργεῖ ἡ χρήση τοῦ κλιμακωτοῦ καὶ ἀσύνδετου σχήματος καὶ οἱ δυνατὲς ἀντιθέσεις σὲ λέξεις καὶ ἔννοιες. Τὴ χάρη καὶ τὴν ὀμορφιὰ ἐξασφαλίζουν οἱ ποιητικὲς εἰκόνες, οἱ παρομοιώσεις, τὰ ἐντυπωσιακὰ ἐπίθετα ποὺ ἀφθονοῦν καὶ οἱ ὡραῖες σπάνιες λέξεις ποὺ χρησιμοποιεῖ.

Βιβλικὰ πρόσωπα σκιαγραφοῦνται μὲ δύναμη καὶ χάρη καὶ ἱστορικὰ γεγονότα περιγράφονται μὲ θαυμαστὴ παραστατικότητα καὶ ἐξαιρετικὴ πυκνότητα. Δὲν λείπουν βέβαια καὶ οἱ ἐπαναλήψεις, ποὺ σὲ πολλὲς περιπτώσεις εἶναι μονότονες καὶ κουραστικές, ὅπως καὶ μιὰ κάποια στερεοτυπία στὴ δόμηση τοῦ τροπαρίου, σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία τὸ πρῶτο μέρος περιέχει τὸ παράδειγμα ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ τὸ δεύτερο τὶς ἠθικὲς προεκτάσεις γιὰ μίμηση ἢ ἀποφυγή. Ὅμως παρὰ τὶς ἀτέλειές του αὐτὲς ὁ Μέγας Κανὼν εἶναι ἕνα ἰδιαίτερα κατανυκτικὸ λειτουργικὸ ποίημα, καρπὸς βαθιᾶς πνευματικῆς ἐμπειρίας καὶ δημιούργημα σπάνιας ποιητικῆς τέχνης.

Τελειώνοντας τὴ μικρὴ τούτη Εἰσαγωγή, νομίζουμε πὼς ἐπιβάλλεται νὰ κάνουμε καὶ τὴν ἀκόλουθη διευκρίνιση· Ὁ ἅγιος Ἀνδρέας ὁμιλεῖ σὲ πρῶτο πρόσωπο. Περιγράφει μὲ τὰ μελανότερα χρώματα τὴν ψυχική του κατάσταση. Ἀποδίδει στὸν ἑαυτό του εἰδεχθῆ ἐγκλήματα καὶ βαρύτατα ἁμαρτήματα. Διερμηνεύει ἄραγε τὴν προσωπική του κατάσταση καὶ τὸν τρόπο ποὺ ἔζησε ἢ γιὰ λόγους διδακτικοὺς περιγράφει τὴν κατάσταση γενικὰ τοῦ ἀνθρώπου τῆς ἁμαρτίας; Ἀσφαλῶς θὰ πρέπει νὰ δεχτοῦμε τὸ δεύτερο. 

Ὁ ἅγιος Ἀνδρέας ἀφιερώθηκε στὸν Θεὸ ἀπ᾿ τὰ νεανικά του χρόνια. Ὁλόκληρη ἡ ζωή του ἀναλώθηκε στὴ διακονία τῆς Ἐκκλησίας. Ἑπομένως ἀποκλείεται νὰ ἔζησε μιὰ κάποια περίοδο τῆς ζωῆς του σὲ ἀποστασία ἀπὸ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ ὑποταγμένος στὴν ἁμαρτία. Ἁπλῶς μὲ τὴν ἐλευθερία ποὺ ἔχει ὡς ποιητὴς καὶ τὴν ταπείνωση ποὺ τὸν διακρίνει μᾶς παρουσιάζει τὸν ἄνθρωπο τὸν ὑποδουλωμένο στὴν ἁμαρτία σ᾿ ὅλο τὸ βάθος καὶ τὴν ἔκταση τῆς διαφθορᾶς του καὶ ἀκόμη τὴν ἐναγώνια προσπάθειά του νὰ ἐπιστρέψει μέσα ἀπ᾿ τὸ ἐπίπονο μονοπάτι τῆς μετανοίας κοντὰ στὸν Θεό. Καὶ τὸ κάνει χρησιμοποιώντας στὸν λόγο του πρῶτο πρόσωπο καὶ μιλώντας σὰν νὰ πρόκειται γιὰ τὸν ἴδιο τὸν ἑαυτό του.

Σάββατο 26 Μαρτίου 2016

Τὸ τραγούδι τοῦ Καραϊσκάκη - Θεόδωρος Σαντάς


Τὸ τραγούδι τοῦ Καραϊσκάκη 

Στὴ Δόμβραινα στὸ Δίστομο ἡ δόξα σου θὰ μείνει
κι ἡ νίκη τῆς Ἀράχωβας χορὸς κλεφτῶν θὰ γίνει.
Ἀπ' τὸ φλασκὶ κρασὶ θὰ πιοῦν θὰ σφάξουν τὰ κριάρια
θὰ παραβγοῦν στὸ τρέξιμο τὰ ἄξια παλικάρια. 


Βάστα καρδιά, βάστα ψυχὴ Βάστα Καραϊσκάκη
μὴ γονατίσει ὁ ραγιὰς θρύλε ἀπ' τὸ Μαυρομάτι.
Τὰ ἀπροσκύνητα βουνὰ γενοῦν παλικαράδες
τοὺς σταυραϊτοὺς τῆς Ρούμελης νὰ πολεμοῦν ἀγάδες.
 

Μὲ κλεφτοπόλεμο λυγᾶς τὸν Τοῦρκο τὸ στρατάρχη
καὶ τὸ ὀρδὶ τοῦ Κιουταχῆ ἄχτι σὲ ἔχει ἄχτι.
Σὲ καίει τῆς φθίσης πυρετὸς τῆς Διμισκῆ βλαστάρι
μὰ σὺ καβάλα σὲ ἄλογο μὲ τοῦ ρωμιοῦ τὴ χάρη.
 

Βάστα καρδιά, βάστα ψυχὴ Βάστα Καραϊσκάκη
μὴ γονατίσει ὁ ραγιὰς θρύλε ἀπ' τὸ Μαυρομάτι.
Τὰ ἀπροσκύνητα βουνὰ γενοῦν παλικαράδες
τοὺς σταυραϊτοὺς τῆς Ρούμελης νὰ πολεμοῦν ἀγάδες.
 

Ἀπρίλη μέρα τ' Ἀη Γιωργιοὺ σὲ βρίσκει μαῦρο βόλι
στὸ Φάληρο ἀρχιστράτηγε καὶ μένει ἡ Ἑλλάδα μόνη.
Σὲ κλαῖν τοῦ Βάλτου τὰ χωριὰ σὲ κλαῖν καπεταναῖοι
τὸ μοναστήρι τοῦ Προυσοῦ κι οἰ Κολοκοτρωναίοι
 

Βάστα καρδιά, βάστα ψυχή. Βάστα Καραϊσκάκη
μὴ γονατίσει ὁ ραγιὰς θρύλε ἀπ' τὸ Μαυρομάτι.
Τὰ ἀπροσκύνητα βουνὰ γενοῦν παλικαράδες
τοὺς σταυραϊτοὺς τῆς Ρούμελης νὰ πολεμοῦν ἀγάδες.
Βάστα καρδιά, βάστα ψυχή!

Θεόδωρος Σαντάς 

Μπορεῖτε νὰ τὸ ἀκούσετε μελοποιημένο:

Πέμπτη 24 Μαρτίου 2016

Μπουμπουλίνα - Μαντώ Μαυρογένους - Ἀγγελική Καψάσκη

Αποτέλεσμα εικόνας για μπουμπουλίνα και μαντώ

Μπουμπουλίνα - Μαντώ Μαυρογένους



Λεοντόκαρδες γυναῖκες
ὅμορφες, δυναμικές,
καπετάνισσες γενναῖες
πάντοτε ἡρωικές.

Πολεμήσατε σὰν ἄντρες
δὲ σκιαχτήκατε ἐχθρὸ
λευτεριὰ γιὰ τὴν Ἑλλάδα
εἴχατε πάντα σκοπό.

Ρεφραίν
Μπουμπουλίνα Λασκαρίνα
καὶ Μαντὼ τοῦ Μαυρογένους
πλοία δώσατε καὶ χρῆμα
γιὰ τὴ λευτεριὰ τοῦ γένους. (2)

Θὲ νὰ μείνετε γιὰ πάντα
σ' ὅλων μέσα τὶς καρδιὲς
σὰν παράδειγμα Ἑλληνίδων
σὲ στιγμὲς ἡρωικές.

Ἀγγελική Καψάσκη

Πηγή: impneothta.gr

Ἔχει μελοποιηθεῖ ἀπὸ τὸν κ. Σπύρο Λάμπρου.

Κυριακή 20 Μαρτίου 2016

Εὐχαριστήριον- Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος




Εὐχαριστήριον
Σοὶ χάρις, ὦ πάντων βασιλεῦ, πάντων δὲ ποιητά.

Οὐρανὸς ἐπλήσθη δόξης σέο, πᾶσά γε γαῖα

σῆς σοφίης, Θεὸς Υἱὸς ὁ σὸς Λόγος ἔκτισε πάντα.

Σὸν ἅγιον Πνεῦμα ζωὴν πάντεσσι χορηγεῖ.

Ἱλήκοις κόσμῳ θεία Τριάς· ἵλαθι δι᾿ ἡμῖν,

Υἱὲ Θεοῦ κατὰ πνεῦμα, καὶ ἀνθρώπου κατὰ σάρκα,

ὅστις ἐπὶ σταυροῖο μόρον τέτληκας ἐπισπεῖν,

οἷα βροτός· τριτάτη δὲ πύλας λίπες ἀϊδονῆος,

οἷα Θεός· θανάτου γὰρ ἔλυσας δεσμὸν ἀναστάς,

καὶ βροτέῃ γενεῇ φύσιν ὥπασας, οἶα καὶ ἡμᾶς
 
ζώειν ἤματα πάντα, σὲ δ᾿ ἄμβροτον αἱὲν ἀείδειν.

Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος 

 Πηγή: Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου Ἔργα, Ε.Π.Ε. «Γρηγόριος Παλαμᾶς», σελ. 374.

Τρίτη 8 Μαρτίου 2016

Μη Δειλιάζεις - Μάρτυς


Μή Δειλιάζεις 
 
Κίνησε τώρα μαχητής
γιά μιάν Ἰθάκη νοητή
κι ἄν εἶναι τό καράβι σου μικρό
γιά τό ταξίδι σου αὐτό.

Μήν ἀποκάμεις μαχητή
μές τό ταξίδι τό μακρύ
Ἐσύ δέν εἶσαι μοναχός
κάποιος σου εἶναι βοηθός.

Ντύσε με θάρρος τήν καρδιά
κοίταζε πάντοτε ψηλά.
Κι ἄν εἶναι οἱ δυσκολίες σου πολλές
καί λιγοστές εἶν' οἱ στεριές.

Μήν ἀποκάμεις μαχητή
μές τό ταξίδι τό μακρύ
Ἐσύ δέν εἶσαι μοναχός
κάποιος σοῦ εἶναι βοηθός.

Μήν ἀποκάμεις μαχητή
μές τό ταξίδι τό μακρύ.
Ἐσύ δέν εἶσαι μοναχός
Πλάι σου στέκει ὁ Χριστός.

Μάρτυς 

Χριστιανικές Μαθητικές Ὀμάδες 
_______________________________________
 
Μπορεῖτε νά τό ἀκούσετε μελοποιημένο:

 

Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2016

Στίβος - Ἀλέξανδρος Καραβάνης


Στίβος 

Λένε πώς θέλουν τή ζωή τους νά γλεντήσουν
μέ περιπέτειες καί πάθος δυνατό,
μά καταλήγουν μέ νεράκι νά μεθύσουν,
στῆς ἁμαρτίας νά βουλιάξουν τό βυθό.

Ἀπ' τίς κερκίδες θεατής, χωρίς ἀγώνα,
μήν περιμένεις τό μετάλλιο τό χρυσό.
Ἔλα στό Σ τ ί β ο νά ἰδρώσεις τό χιτώνα
καί νά κερδίσεις τό στεφάνι ἀπ' τό Χριστό.

Τρέξε τό στάδιο τῶν ἀρετῶν μέ πόθο,
ρίξε τ' ἀκόντιο τῆς ἀγάπης στίς καρδιές,
Πέρνα τά ἐμπόδια τῆς ἄρνησης, τό φόβο,
παρ' τήν σκυτάλη ἀπ' τῶν ἁγίων τίς μορφές.

Ἔλα στό Σ τ ί β ο καί δοκίμασε τό πνεῦμα,
γύμνασε τήν ψυχή σου ἀγωνιστή.
Ὁ ἀθλοθέτης στέκει ἐκεῖ στό τέρμα
καί περιμένει νά σέ χρίσει νικητή.

 Ἀλέξανδρος Καραβάνης 

Πηγή: Χριστιανικές Μαθητικές Ὀμάδες ____________________________________________________
 
Μπορεῖτε νὰ τὸ ἀκούσετε μελοποιημένο:

Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2016

Τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν τή γιορτή



Τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν τή γιορτή

Τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν τή γιορτή,
ἄς γιορτάσουμε ἀδέλφια καί πάλι, 
στή θρησκεία μας εἶναι αὐτή, 
τῶν γραμμάτων ἡμέρα μεγάλη.

Οἱ Τρεῖς Ἅγιοι ἐδῶ κάτω γυρνοῦν, 
τά παιδιά μέ στοργή συντροφεύουν,
σ᾿ ὅλα φῶς νά χαρίσουν ποθοῦν, 
σ᾿ ὅλα φῶς νά χαρίσουν γυρεύουν.

Τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν τή γιορτή, 
ἄς γιορτάσουμε ἀδέλφια καί πάλι, 
εἶν᾿ ἡμέρα οὐράνια αὐτή, 
εἶν᾿ ἡμέρα γιά μᾶς πιό μεγάλη. 

Καί τά μάτια ἄς στραφοῦνε ψηλά,
στῶν Δασκάλων τή θεία σοφία, 
κι᾿ ἄς ψαλῆ ἀπό χείλη πολλά, 
παναρμόνιος ὕμνος λατρείας.


Πηγή: Χριστιανικά ἅσματα, «Ο.Χ.Α. Λυδία», σελ. 272.  

Τρίτη 12 Ιανουαρίου 2016

Προσφυγιά - Δ. Δαμιανίδου


Προσφυγιά 

Ἦταν μικρὸ τὸ καράβι 
κι ἀτέλειωτος ὁ ὁρίζοντας πίσω μας.
Πῶς μπόρεσε νά χωρέσει τοῦτο τό σαπιοκάραβο
τόση ἱστορία!
Ἦταν τά δάκρυά μας ποτάμι.
Πῶς δέ μᾶς ἔπνιξε τόση θάλασσα!
τά παιδιά μας φορτωμένα τήν ἄνοιξη 
ὅδευαν στό θάνατο. 
Κι ἐμεῖς ἀνήμποροι χωρίς χέρια, χωρίς φωνή.
Μήτε νά τ᾿ ἀγκαλιάσουμε,
μήτε νά καλέσουμε σέ βοήθεια.
Κι ὅμως καταφέραμε νά λύσουμε τά παλαμάρια
καί νά αἰχμαλωτίσουμε τίς ἄγκυρες.
Μά ἡ πυξίδα ἔδειχνε πάντοτε τό μέρος τῆς καρδιᾶς
καί τό ἀστέρι τοῦ Βορρᾶ
καρφώθηκε στήν Ἀνατολή, 
ἐκεῖ πού εἴχαμε φυτέψει τίς ἐλπίδες μας. 

Δ. Δαμιανίδου 

Πηγή: Περιοδικό Ἀπολύτρωσις, «Ο.Χ.Α. Ἀπολύτρωσις», Ἀρ. φύλ. 812-813, σελ. 207.      
 

Σάββατο 9 Ιανουαρίου 2016

Μιά ἅγια συμβουλή - Ἀνθή Λιβάνη


Μιά ἅγια συμβουλή 

Πολύ συχνά μιά συμβουλή 
κλωθογυρνάει στό νοῦ μου 
κι᾿  ἀκούω τό λόγο τό σοφό 
τοῦ γέροντα παπποῦ μου,

ποῦλεγε: Ξένο ἤ φτωχό 
μικρό παιδί, διαβάτη, 
μή βγάλης ἀπ᾿ τήν πόρτα σου 
πρίν τόν φιλέψεις κάτι.

Ἕνα κλωνί βασιλικό, ἕνα χλωρό τσαμπάκι 
μιά φέτα ζυμωτό ψωμί καί δροσερό νεράκι.

Τό κέρδος σου θἆναι τρανό -στό λόγο τοῦτο μεῖνε-
ὅταν μ᾿ ἀγάπη δίνεται, ὅσο φτωχό κι ἄν εἶναι.

Ἁνθή Λιβάνη 

Πηγή: Τ᾿ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς, Ἀνθή Λιβάνη, «Ο.Χ.Α. Λυδία», σελ. 168.  
 

Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2015

Παραδοσιακὰ πρωτοχρονιάτικα παινέματα Χίου


- Νά τά ποῦμε;

 

Παραδοσιακὰ πρωτοχρονιάτικα παινέματα Χίου

Καλησπερίζω φέρνοντας ἀγέρα μυρωμένο
ἀπ᾿ τ᾿ ἀφρισμένα κύματα χιλιοτραγουδισμένο.

Σ᾿ αὐτὸ τὸ σπίτι πού ῾ρθαμε πέτρα νὰ μὴ ραγίσῃ
κι ὁ νοικοκύρης τοῦ σπιτιοῦ χρόνια πολλὰ νὰ ζήσῃ.

Ἅγιε μου Βασιλάκη μου καὶ Ἅγιε μου Νικόλα,
προστάτευε τοὺς ναυτικοὺς τὴν ὥρα τοῦ κυκλῶνα.

Χρόνια πολλά, νά ῾στε καλὰ κι ἐσεῖς καὶ οἱ δικοί σας,
νὰ ῾ρθοῦνε τὰ ξενάκια σας κι ὅλοι οἱ ναυτικοί σας.

Σὲ ὅλους σας εὐχόμαστε ἀγάπη, εἰρήνη, ὑγεία,
καλὴ καρδιά, χαμόγελο καὶ Θεία εὐλογία.

Ἀρχιμηνιὰ κι ἀρχιχρονιά, ψιλή μου δεντρολιβανιά,
κι ἀρχὴ κι ἀρχὴ τοῦ Γεναρίου τοῦ μεγά- τοῦ μεγάλου Βασιλείου.

Βασίλη μ᾿ ἀπὸ ποῦ ῾ρχεσαι, κι ἀπὸ κι ἀπὸ ποῦ κατεβαίνεις
καὶ βαστᾶς, καὶ βαστᾶς ρόδα καὶ ραίνεις.

Κάτσε νὰ φᾷς, κάτσε νὰ πιῇς, κάτσε τὸν πόνο σου νὰ πῇς·
κάτσε, κάτσε νὰ τραγουδήσῃς καὶ νὰ μᾶς καλῶς ὁρίσῃς.

Κι ἔβγα, κι ἔβγα νὰ μᾶς κεράσῃς,
ποὺ νὰ ζῇς, ποὺ νὰ ζῇς καὶ νὰ γεράσῃς. 

Καὶ τοῦ χρόνου!



Μπορεῖτε νά τά ἀκούσετε μελοποιημένα:
 

Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2015

Σάν φάτνη


Σάν φάτνη 

Σάν φάτνη εἶναι ἡ καρδιά μου ταπεινή
στῆς Βηθλεέμ τό σταῦλο χάμου,
Ἀγάπη πού Σέ ψάλλουν οὐρανοί,
ἔλα νά γεννηθεῖς μές᾿ στήν καρδιά μου.

Νά νιώσω, θέλω, πάλι τή χαρά,
τό δυνατό παλμό τῆς πίστης,
καί κάτω ἀπ΄ τῶν Ἀγγέλων τά φτερά,
νά πῶ κι ἐγώ τό «Δόξα ἐν ὑψίστοις».

Ἀγάπη, πού προσκύνησαν βοσκοί,
μές᾿ στήν καρδιά μου ξαναγύρνα,
Λατρεία, προσφορά εὐλαβική,
σοῦ φέρνω γιά λιβάνι καί γιά σμύρνα.
 
Νά μπῶ μέσα στό ἄφωτο στρατί,
νά μέ φωτίσει ξάφνου τ΄ ἄστρο.
Νά βρῶ καί νά ντυθῶ τήν ἀρετή,
νά στυλωθῶ, σάν ἄπαρτο ἕνα κάστρο.

Μπορεῖτε νά τό ἀκούσετε μελοποιημένο:  


 Παραγωγή Ἀδελφότης «Ἡ Ἁγία Φιλοθέη»

Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2015

Χιόνια στό καμπαναριό - Στὲλιος Σπεράντζας




Χιόνια στό καμπαναριό 
Χιόνια στό καμπαναριό
πού Χριστούγεννα σημαίνει.
Χιόνια στό καμπαναριό
ξύπνησε ὅλο τό χωριό.

Ντίν, ντίν, ντάν,
ντίν, ντίν, ντάν.
Ντίν, ντίν,ντάν,
ντίν, ντίν, ντάν, ντίν, ντάν.

Κι ὅλοι πᾶν στήν ἐκκλησιά
τόν Χριστό νά προσκυνήσουν
κι ὅλοι πᾶν στήν ἐκκλησιά.
Λάμπει ἀπόψε ἡ Παναγιά.
Ντίν, ντίν, ντάν,
ντίν, ντίν, ντάν.
Ντίν, ντίν,ντάν,
ντίν, ντίν, ντάν, ντίν, ντάν.
  
Στήν ὁλόφωτη ἐκκλησιά
ὥρα πιά κι ἐμεῖς νά πᾶμε.
Στήν ὁλόφωτη ἐκκλησιά
μέ καθάρια φορεσιά.

Ντίν, ντίν, ντάν,
ντίν, ντίν, ντάν.
Ντίν, ντίν,ντάν,
ντίν, ντίν, ντάν, ντίν, ντάν.

Τέτοια νύχτα ἦταν παιδιά
πού γεννήθηκε ὁ Χριστός μας,
τέτοια νύχτα ἦταν παιδιά
κι εἶχαν χιόνια τά κλαριά. 
 
Ντίν, ντίν, ντάν,
ντίν, ντίν, ντάν.
Ντίν, ντίν,ντάν,
ντίν, ντίν, ντάν, ντίν, ντάν.
Στέλιος Σπεράντζας 
______________________________________________________________
Μπορεῖτε νά τό ἀκούσετε μελοποιημένο:

Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2015

Ἅγιος ὁ Θεός


Ἅγιος ὁ Θεός 
 Ἄν μποροῦσες νά βρεθεῖς ψηλά στόν οὐρανό,
θά ἄκουγες ἐκεῖ ἐτοῦτο τόν ψαλμό·
κι ἄν μποροῦσες ν' ἀνεβεῖς στοῦ δέντρου τά κλαδιά
θά ἄκουγες ἐκεῖ νά λένε τά πουλιά:
 
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός,
Ἅγιος Ἀθάνατος,
ἐλέησον ἡμᾶς. (2)

Ἄν μποροῦσες νά βρεθεῖς στό γαλάζιο τοῦ βυθοῦ
θά ἄκουγες ἐκεῖ τή φωνούλα τοῦ ψαριοῦ·
κι ἄν μποροῦσες ν' ἀνεβεῖς στήν ψηλότερη κορφή,
θά ἄκουγες κι ἐκεῖ τήν ἴδια προσευχή:

Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός,
Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (2)
 
Ἄν μποροῦσες νά βρεθεῖς στό περβόλι τῆς καρδιᾶς,
θά ἄκουγες ἐκεῖ τόν ὕμνο τῆς χαρᾶς·
κι ἄν μποροῦσες ν' ἀγαπᾶς καί φίλους καί ἐχθρούς,
θά ἄκουγες μέ μιάς ἐκείνους τούς ψαλμούς:

Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός,
Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (2)


Μπορεῖτε νά τό ἀκούσετε μελοποιημένο: 

Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2015

Ἀνάβω θυμιατήρι - Ἀνώνυμη Μοναχή



Ἀνάβω θυμιατήρι

Μικρό ἐρημοκλήσι πάνω στό βουνό
ψηλό μου κυπαρίσσι, φῶς ἑσπερινό.
Κάνε με νά ἔρχομαι πάλι σάν καί πρῶτα,
μακριά σου σβήνω χάνομαι, μές τά πολλά τά φῶτα.

Ἀνάβω θυμιατήρι, ἀνάβει ἡ προσευχή
καί γίνεται ψαλτήρι, ὁ οὐρανός κι ἡ γῆ.
Ἀνάβει ὅλος ὁ κάμπος, ἀνάβει κι ὁ γιαλός
Ὁλόγυρά μου θάμπος, μέσα μου ὁ Θεός.

Φωτίζει τό καντήλι, λάμπει τό κερί,
ψαλμό λένε τά χείλη, πίσω ἡ σιωπή.
Κοιτάζω τήν εικόνα, μέ κοιτάει κι αὐτή,
Καί τότε φεύγουν ὅλα, τά σκοτάδια τῆς ψυχῆς.

Ἀνάβω θυμιατήρι, ἀνάβει ἡ προσευχή
καί γίνεται ψαλτήρι, ὁ οὐρανός κι ἡ γῆ.
Ἀνάβει ὅλος ὁ κάμπος, ἀνάβει κι ὁ γιαλός
Ὁλόγυρά μου θάμπος, μέσα μου ὁ Θεός.

Ἀνώνυμη Μοναχή
 

__________________________________________________
 
Μπορεῖτε νά τό ἀκούσετε μελοποιημένο:


Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2015

Κανένα αἴτημα - Αὔρα Χελμοῦ


Κανένα αἴτημα 

Πῆγα στό Γέροντα ἀσκητή νά πάρω τήν εὐχή του.
Παπποῦ, τήν εὐλογία σου.
Παιδί μουτοῦ Κυρίου.
Ἀμίλητος καί σκεφτικός δέν ἔβγαζε κουβέντα.
Λόγον ὡφέλιμον παπποῦ
γιά τήν ψυχή μου θέλω.
Δέ μίλαε. Μόν' κούναε τ' ὁλόλευκο κεφάλι.
 Παπποῦ... τόν παρακάλεσα,  σέκετεύω πέ μου.
Τό «μίλα» εἶναι μάλαμα.
Τό «σῶπα» εἶν' χρυσάφι.
Νά σέ ρωτήσω Γέροντα τότε, νά μ' ἀπαντήσεις.
φοῦ τό θές, παιδάκι μου, εὐλογημένο νά ᾿ναι.
Παπποῦ, ποιό αἴτημα ἐσύ καλύτερο λογιάζεις;
Ποιό λές καί σοῦ 'χει Θεός τή χάρη του δοσμένη;
Ποιό 'ναι νά λέω τό κιγώ, πού πέφτω σ' ἀκηδία; Τόν οὐρανό
ἀγνάντεψε, βαθιά ανάσα πῆρε, μπῆκε νοῦς του στήν καρδιά, ἀπέ μ'
ἀπολογιέται:
Τέκνον, κανένα αίτημα. Δοξολογία μονάχα.
Αἰτήματα πρεπούμενο 
εἶναι γιά σᾶς νά κάνω.
σο γιά μένα σώνει εὐχή
«Κύριε ἐλέησε με».
 
Αὔρα Χελμοῦ 
 
Πηγή: gonia.gr 

Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2015

Γενναῖες


Γενναῖες

Γενναῖες οἱ ψυχὲς
ἀκλόνητες κι ὀρθὲς 
πορεύονται μπροστά, 
στὴ μάχη πρῶτοι ὁρμοῦν 
ποτέ τους δὲν λυγοῦν
καὶ πάντοτε νικοῦν.
Θὰ πολεμᾶμε κι ἐμεῖς 
ὁ πύργος μας νὰ στηθεῖ 
ἀπόρθητος, δυνατός, 
καὶ βοηθὸς ὁ Θεὸς
στὸν ἀγώνα αὐτό. 

Ἄν γιὰ ὅ,τι ποθεῖς 
ἀγωνιστεῖς μὲ ὑπομονὴ 
στὴν κορφὴ τῆς ἀρετῆς
θὰ φτάσεις θριαμβευτὴς 
τὴ χαρὰ τῆς νίκης 
θὰ γευτεῖς ὅσο θὰ ζεῖς 
καὶ ὀρθὴ στὰ τείχη βρεθεῖς.

Γενναῖες οἱ ψυχές...

Πηγή: Τραγούδι χαρᾶς, «ΧΜΟ Θηλέων», σελ. 20.

___________________________________________________________

Ἀφιερώνεται σὲ ὅλες τὶς γενναῖες ψυχὲς ποὺ ἀγωνίστηκαν γιὰ τὴν ἐλευθερία.