Κανένα αἴτημα - Αὔρα Χελμοῦ

Κανένα αἴτημα 

Πῆγα στό Γέροντα ἀσκητή νά πάρω τήν εὐχή του.
— Παπποῦ, τήν εὐλογία σου.
— Παιδί μου,  τοῦ Κυρίου.
Ἀμίλητος καί σκεφτικός δέν ἔβγαζε κουβέντα.
— Λόγον ὡφέλιμον παπποῦ
γιά τήν ψυχή μου θέλω.
Δέ μίλαε. Μόν' κούναε τ' ὁλόλευκο κεφάλι.
 — Παπποῦ... τόν παρακάλεσα,  σέ ἰκετεύω πέ μου.
— Τό «μίλα» εἶναι μάλαμα.
Τό «σῶπα» εἶν' χρυσάφι.
— Νά σέ ρωτήσω Γέροντα τότε, νά μ' ἀπαντήσεις.
— Ἀφοῦ τό θές, παιδάκι μου, εὐλογημένο νά ᾿ναι.
— Παπποῦ, ποιό αἴτημα ἐσύ καλύτερο λογιάζεις;
— Ποιό λές καί σοῦ 'χει ὁ Θεός τή χάρη του δοσμένη;
— Ποιό 'ναι νά λέω τό κι ἐγώ, πού πέφτω σ' ἀκηδία; Τόν οὐρανό
ἀγνάντεψε, βαθιά ανάσα πῆρε, μπῆκε ὁ νοῦς του στήν καρδιά, ἀπέ μ'
ἀπολογιέται:
— Τέκνον, κανένα αίτημα. Δοξολογία μονάχα.
— Αἰτήματα πρεπούμενο 
εἶναι γιά σᾶς νά κάνω.
— Ὅσο γιά μένα σώνει ἡ εὐχή
«Κύριε ἐλέησε με».

 

Αὔρα Χελμοῦ 

 

Πηγή: gonia.gr