Χρόνια Πολλὰ σὲ ὅλους τοὺς Ὀρθόδοξους Χριστιανοὺς συζύγους!

 

Ὁ Ἅγιος Ἀκύλας καὶ ἡ Ἁγία Πρίσκιλλα: 

τὸ ἰδανικὸ χριστιανικὸ ζευγάρι καὶ

 προστάτες τῶν συζύγων

«Νὰ ποιοὺς πρέπει τὰ ζευγάρια νὰ μιμοῦνται, νὰ ποιοὶ εἶναι οἱ προστάτες τους. Ὁ Ἅγιος Ἀκύλας καὶ ἡ Ἁγία Πρίσκιλλα ἦταν δύο ἄνθρωποι ποὺ ἦταν ἐρωτευμένοι μεταξύ τους, ὅμως συγχρόνως εἶχαν καὶ ἕναν κοινὸ ἔρωτα γιὰ τὸ Θεανθρώπινο πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Καὶ αὐτός ὁ ἔρωτας γιὰ τὸν Χριστὸ ἀναζωογονοῦσε καὶ τὸν μεταξύ τους ἔρωτα.»

Πηγή: antexoume.wordpress.com

Θαυμάζουμε τοὺς Ἁγίους καὶ τὸν τρόπο σκέψης τους!

Ἕνας ἀδελφὸς ρώτησε τὸν ἀββᾶ Μακάριο τὸν μέγα σχετικὰ μὲ τὴν τελειότητα. Καὶ ἀπάντησε ὁ Γέροντας τὰ ἑξῆς:

 

«Δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι κανεὶς τέλειος, ἐὰν δὲν ἀποκτήσει ταπείνωση μεγάλη στὴν καρδιὰ καὶ στὸ σῶμα, ἐὰν δὲν μάθει δηλαδή:

Νὰ μὴν ὑπολογίζει τὸν ἑαυτό του σὲ καμιὰ περίπτωση ἀλλὰ νὰ προτιμᾷ νὰ βάζει ταπεινὰ τὸν ἑαυτό του χαμηλότερα ἀπ᾿ ὅλη τὴν κτίση, νὰ μὴν κρίνει διόλου κάποιον, παρὰ μόνο τὸν ἑαυτό του, νὰ ὑπομένει τὴν καταφρόνια καὶ νὰ ἀποστρέφεται ὁλόψυχα κάθε κακία.
Νὰ βιάζει τὸν ἑαυτό του να᾿ ναι μακρόθυμος, ἀγαθός, ν᾿ ἀγαπᾷ τοὺς ἀδελφούς, νὰ εἶναι σώφρων, νὰ κυριαρχεῖ στὸν ἑαυτό του, γιατὶ λέει ἡ ἁγία Γραφὴ «ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν ἀνήκει σ᾿ αὐτοὺς ποὺ ἀσκοῦν βία στὸν ἑαυτό τους καὶ αὐτοὶ οἱ ἀγωνιστὲς τὴν κερδίζουν».
 

Νὰ βλέπει ἴσια μὲ τὰ μάτια, νὰ φρουρεῖ τὴ γλῶσσα καὶ ν᾿ ἀποφεύγει ν᾿ ἀκούει μάταια πράγματα ποὺ φθείρουν τὴν ψυχή.
 

Τὰ χέρια νὰ κινοῦνται γιὰ νὰ κάνουν τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἡ καρδιὰ νὰ εἶναι καθαρὴ ἔναντι τοῦ Θεοῦ καὶ τὸ σῶμα ἀμόλυντο, νὰ ἔχει τὴ μνήμη τοῦ θανάτου καθημερινά, ν᾿ ἀποκηρύσσει τὴν ἐσωτερικὴ ὀργὴ καὶ κακία.
 

Νὰ ἀποτάσσεται τὰ ὑλικὰ καὶ τὶς σαρκικὲς ἡδονές, νὰ ἀποτάσσεται τὸ διάβολο καὶ ὅλα τὰ ἔργα αὐτοῦ καὶ νὰ συντάσσεται σταθερὰ μὲ τὸν Βασιλιὰ τῶν πάντων Θεὸ καὶ μ᾿ ὅλες τὶς ἐντολές του, νὰ προσεύχεται ἀδιάκοπα καὶ νὰ παραμένει κοντὰ στὸν Θεὸ πάντοτε, σὲ κάθε περίσταση καὶ σὲ κάθε ἐργασία».

 Πηγή: users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/gerontikon/to_mega_gerontikon.htm

Ὁ ταπεινός & ὁ ὑπερήφανος - Γέρων Ἰωσὴφ ὁ Σπηλαιώτης

Ὁ ταπεινός, 

μύριας φοράς καὶ ἂν πέσῃ, 

πάλιν ἐγείρεται καὶ 

νίκη ἡ πτῶσις λογίζεται. 

Ὁ δὲ ὑπερήφανος, 

εὐθὺς μὲ τὴν πτῶσιν εἰς τὸ ἁμάρτημα, 

πίπτει καὶ στὴν ἀπόγνωσιν· 

καὶ σκληρύνων δὲν θέλει πλέον νὰ ἐγερθῇ.

Ἡ ἀπόγνωσις εἶναι θανάσιμος ἁμαρτία·

καὶ χαίρει ἐν αὐτῇ ὑπὲρ ἄπαντα ὁ 

διάβολος. 

Διαλύεται δὲ εὐθὺς μὲ τὴν 

ἐξαγόρευσιν.  

Γέρων Ἰωσὴφ ὁ Σπηλαιώτης 

Πηγή: Ἄκουσον τοὺς λόγους μου ἀγαθέ μου Υἱέ, Γέρων Ἰωσήφ ὁ Σπηλαιώτης, «Ι.Μ. Φιλοθέου - Ἅγιον Ὄρος», σελ. 184.

Ἀδελφοί! - Ἐπίσκοπος Αύγουστῖνος Καντιώτης

Ἀδελφοί! 

Ἄς παρακαλέσουμε τόν Κύριο 

νά μᾶς δώση τόλμη. 

Αὐτός εἶνε ὁ χορηγός 

τοῦ ἡρωισμοῦ καί τῆς ἀνδρείας. 

Καί οἱ ἡμέρες πού περνᾶμε 

εἶνε κρίσιμες, ἱστορικές. 

Τό Εὐαγγέλιο, πηγή ἀληθινοῦ ἡρωισμοῦ, 

ἄς εἶνε ἡ ὑψίστη παρηγορία μας. 

Ὁ καθένας μας ἄς φανῇ ἀντάξιος 

τοῦ Χριστοῦ καί τῆς πατρίδος. 

Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης 

Πηγή: Σαλπίσματα Μετανοίας, Ἐπισκοπου Αὐγουστίνου Καντιώτου. «Ορθόδοξος Κυψέλη», σελ. 76.

Χριστούγεννα σημαίνουν - π. Θεόφιλος Ζησόπουλος

Χριστούγεννα σημαίνουν κατάβασις τοῦ Θεανθρώπου στή γῆ καί ἀνάβασις τοῦ ἀνθρώπου στόν οὐρανό. 

Χριστούγεννα σημαίνουν φωτοχυσία πνευματική καί εἰρήνη στήν καρδιά μας. 

Χριστούγεννα σημαίνουν ἐλευθερία στόν ἀλυσοδεμένο ἀπό τά πάθη ἑαυτό μας, ἀφύπνιση τοῦ νεκρωμένου μας ψυχικοῦ κόσμου και πορεία πρός τή Βηθλεέμ. 

Χριστούγεννα σημαίνουν γλῶσσα ἀγγελική πού ψάλλει ὕμνους θεϊκούς. 

Χριστούγεννα σημαίνουν ὁ Χριστός στήν καρδιά καί ἡ καρδια δοσμένη, ἀπόλυτα δοσμένη σ᾿ Ἐκεῖνον πού τήν ἔπλασε καί τήν ἔλουσε στά αἵματα τῆς θυσίας τοῦ Γολγοθᾶ. 

Χριστούγεννα σημαίνουν ἀπέραντη ἀγάπη. 

Χριστούγεννα σημαίνουν νηστεία καί ἄσκησι τῆς θελήσεώς μας καί ὑπακοή στήν πρώτη ἐντολή τοῦ Θεοῦ. 

Χριστούγεννα σημαίνουν μετάνοια καί λύσι κάθε ἁμαρτωλοῦ δεσμοῦ, συμφιλίωσι μέ τόν ἀδελφό ἀπό τόν ὁποῖο μᾶς χωρίζει τό μῖσος, ἄσκησι τῆς ἐλεημοσύνης στόν πάσχοντα συνάνθρωπό μας καί ἀποφασιστική μετάβασι στό ἱερό ἐξομολογητήριο. 

Ναί, μόνον ἔτσι ἡ καρδιά μας θά μεταβληθῆ ἀπό βρώμικο σταῦλο σέ καθαρό ἀνάκτορο τοῦ Χριστοῦ.

Καί ἡ τελευταία σου πράξις γιά πραγματικά Χριστούγεννα μέ τόν Χριστό εἶναι ἡ εὐλαβής καί ταπεινή πορεία στόν Ἱερό Ναό, ἡ συμμετοχή σου στη θεία Λατρεία καί ἡ μετάληψις τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων...

Ἀρχιμανδρίτης π. Θεόφιλος Ζησόπουλος 

Πηγή: Χριστούγεννα, Ἀρχιμανδρίτου π. Θεοφίλου Ζησοπούλου, «Ο.Χ.Α. Λυδία», σελ. 75-76.

   

Ὁ ἐμὸς πόθος - Γέρων Ἰωσήφ ὁ Σπηλαιώτης

Ὁ ἐμὸς πόθος,

ἡ καῦσις τῆς ἐμῆς καρδίας,

ὁ θεῖος μου ἔρως

ὁ φλογίζων τὰ σπλάχνα μου διαρκῶς,

εἶναι πῶς νὰ σωθοῦν ψυχαί·

πῶς νὰ προσφερθοῦν εἰς τὸν 

γλυκύτατον Ἰησοῦν μας 

θυσίαι λογικαί.  

Γέρων Ἰωσὴφ ὁ Σπηλαιώτης 

Πηγή: Ἄκουσον τοὺς λόγους μου ἀγαθέ μου Υἱέ, Γέρων Ἰωσήφ ὁ Σπηλαιώτης, «Ι.Μ. Φιλοθέου - Ἅγιον Ὄρος», σελ. 95.

Μηνύματα

* Ἐκεῖνος πού πέφτει στήν ἁμαρτία, εἶναι ἄνθρωπος.

* Ἐκεῖνος πού λυπᾶται γιά τήν ἁμαρτία, εἶναι ἅγιος.

* Ἐκεῖνος πού  εὐχαριστεῖται νά μένη στήν ἁμαρτία, εἶναι δαίμονας.

* Ἐκεῖνος πού συγχωρεῖ τήν ἁμαρτία εἶναι ὁ Θεός.

* * *

Ἐπειδή δέν νηστεύσαμε, ἀπωλέσαμε τόν Παράδεισο· ἄς νηστεύσουμε, λοιπόν, γιά νά ἐπανέλθουμε πρός αὐτόν. 

Πηγή: Οὐράνια Μηνύματα 2014, «Ο.Χ.Α. Λυδία», σελ. 727-728.

Ἡ σιωπή - π. Ἀντώνιος Ρωμαῖος

Ἡ σιωπή εἶναι ἡ πιό γόνιμη μήτρα γιά τή ζωή τοῦ Πνεύματος.

Τό νά σιωπᾶς μέ γνώση σημαίνει ὅτι ἔχεις δουλέψει πολύ στόν ἑαυτό σου.

Τό νά σιωπᾶς ὅταν εἶσαι ἄδειος, εἶναι φρόνηση· τό νά σιωπᾶς ὅμως ὅταν εἶσαι γεμάτος, εἶναι ἁγιότης.

Ἕνα λεπτό σιγῆς τοῦ σοφοῦ ἀντιρροπεῖ πρός χιλιάδες ὧρες μωρολογίας δοκησισόφων.

Ἡ σιωπή πού γεμίζει μέ τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ γεννᾶ τούς πιό σωστούς διαλόγους.

Ἡ σιωπή πού εἶναι γεμάτη ἀπό ἐμπαθῆ ἀναβρασμό τῆς ψυχῆς, γίνεται πρόδρομος σατανικῆς κυριαρχίας.

Ἡ ἀσκητική σιωπή – προσπάθεια γεμάτη πόνο καί κόπο – μέ τήν πάροδο τοῦ χρόνου μετρατρέπεται ἀπό ἐπίπονα δεσμά σέ φτεροῦγες ἀνατάσεως καί σέ στρωμνή ἀναπαύσεως.

Τό νά σιωπᾶς ἀπό ἀμέλεια ἤ τεμπελιά δείχνει ὅτι ἔχεις συνθηκολογήσει μέ τόν διάβολο.

Τό νά σιωπᾶς ἀπό ἀπογοήτευση φανερώνει τήν αἰχμαλωσία σου σέ σατανοκίνητες σκέψεις.

Τό νά σιωπᾶς ὅταν μπορεῖς νά πεῖς πολλά δέν εἶναι δειλία ἀλλά γενναιότητα.

Τό νά σιωπᾶς «ὅταν δέν ἔχεις τί νά πεῖς» εἶναι ἀγαθόμορφη δειλία.

Τό νά σιωπᾶς μπροστά στούς «Πιλάτους» φανερώνει διάθεση Χριστομιμήτου ζωῆς.

Τό νά σιωπᾶς γιατί «εἶσαι νεκρός γιά τόν κόσμο» σημαίνει ὅτι προγεύθηκες τή δύναμη τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ.

Τό νά σιωπᾶς, τέλος, ὅταν ὁ σταυρός εἶναι στούς ὤμους σου ἤ ὅταν σύ εἶσαι πάνω στό «σταυρό», αὐτό σημαίνει ὅτι ἔχεις ἤδη εἰσέλθει στή Βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

Ἀρχιμανδρίτης π. Ἀντώνιος Ρωμαῖος

Πηγή: imaik.gr 

Ἄν ἔβλεπαν οἱ ἄνθρωποι - π. Σωφρόνιος Σαχάρωφ

Ἄν ἔβλεπαν οἱ ἄνθρωποι σέ ποιά δόξα λειτουργεῖ ὁ ἱερέας, θά ἔπεφταν καταγῆς ἀπό τό ὅραμα αὐτό. 

Καί ἄν ὁ ἴδιος ὁ ἱερέας ἔβλεπε τόν ἑαυτό του σέ ποιά οὐράνια δόξα βρίσκεται κατά τήν τέλεση τοῦ λειτουργήματός του, τότε θά γινόταν μεγάλος ἀσκητής καί θά ἀγωνιζόταν νά μή θλίψει μέ τίποτε τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πού ζεῖ μέσα του. 

π. Σωφρόνιος Σαχάρωφ

Μόνον, ὅταν βλάπτεται ἡ ψυχή μου δὲν συμφωνῶ - Γέρων Ἰωσὴφ ὁ Σπηλαιώτης

Μόνον, ὅταν βλάπτεται ἡ ψυχή μου 

δὲν συμφωνῶ. 

Καὶ ὅλα τοῦ κόσμου τὰ ἀγαθὰ ἐὰν μοῦ 

χαρίσῃς, ἐὰν ἐγὼ πληροφορηθῶ ὅτι 

ἕνα πρᾶγμα δὲν εἶναι κατὰ Θεόν δὲν τὸ 

κάμνω εἰς τὸν αἰῶνα.

Ἀφοῦ ἡμέραν καὶ νύκτα ζητῶ νὰ 

γίνεται τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, 

πῶς λοιπὸν νὰ τὸ παραβῶ; 

Γέρων Ἰωσὴφ ὁ Σπηλαιώτης 

Πηγή: Ἄκουσον τοὺς λόγους μου ἀγαθέ μου Υἱέ, Γέρων Ἰωσήφ ὁ Σπηλαιώτης, «Ι.Μ. Φιλοθέου - Ἅγιον Ὄρος», σελ. 280.

Ἡ ἑλπίδα μας νὰ στηρίζεται στὸν Θεό

97. Ἕνας ἀπὸ τοὺς Πατέρες κατοικοῦσε σὲ κάποιον τόπο καὶ ἔκανε ζωὴ ὑποδειγματική.

Αὐτὸς εἶχε ἕναν ἀδελφὸ ποὺ ἦταν ἡγούμενος μιᾶς Λαύρας. Σκέφθηκε λοιπὸν κάποια μέρα:

«Γιατί νὰ κάθομαι ἐδῶ καὶ νὰ κοπιάζω; Θὰ πάω στὸν ἀδελφό μου καὶ αὐτὸς θὰ μοῦ δίνει τὰ χρειαζούμενα».

Σηκώθηκε καὶ πῆγε στὸν ἀδελφό του, ὁ ὁποῖος μόλις τὸν εἶδε χάρηκε. Λέγει λοιπὸν τοῦ ἀδελφοῦ του:

«Θέλω νὰ μείνω ἐδῶ ἀλλὰ δώσ᾿ μου ἕνα κελὶ γιὰ νὰ μένω μόνος».

Τοῦ ἔδωσε, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ὥρα ἐκείνη καὶ ὕστερα λησμόνησε ὅτι ὁ ἀδελφός του ἦλθε ἐκεῖ.

Οἱ ἀδελφοὶ τῆς Λαύρας βλέποντας ὅτι εἶναι ἀδελφὸς τοῦ ἡγουμένου, νόμιζαν ὅτι ὁ ἀδελφός του, τοῦ προσφέρει ὅ,τι χρειάζεται καὶ δὲν τοῦ πῆγαν τίποτε, οὔτε τὸν κάλεσαν σὲ κελὶ νὰ πάρει τουλάχιστον ψωμί.

Καὶ αὐτὸς καθὼς ἦταν διστακτικὸς ἀπὸ σεβασμό, δὲν ἐνοχλοῦσε κανέναν.

Σκέφθηκε τότε καὶ εἶπε:

«Ἴσως δὲν εἶναι θέλημα Θεοῦ νὰ μείνω ἐδῶ».

Παίρνει λοιπὸν τὸ κλειδὶ τοῦ κελιοῦ, τὸ ἐπιστρέφει στὸν ἀδελφό του καὶ τοῦ λέει:

«Συγχώρα με, δὲν μπορῶ νὰ μένω ἐδῶ».

Ἐκεῖνος ἐξεπλάγη καὶ τοῦ λέει:

«Πότε ἦλθες ἐδῶ;»

«Ἐσὺ δὲν μοῦ ᾿δωσες τὸ κλειδὶ τοῦ κελιοῦ;» τὸν ρωτάει.

«Πίστεψέ με -τοῦ λέει ὁ ἀδελφός του- δὲν θυμόμουν ὅτι ἦλθες ἐδῶ. Ἀλλὰ γιὰ τ᾿ ὄνομα τοῦ Κυρίου, πές μου ποιὸς λογισμὸς σὲ ἔκανε καὶ ἦλθες ἐδῶ;»

Κι ἐκεῖνος τοῦ εἶπε:

«Ἀκριβῶς μὲ τέτοια ἐλπίδα, νὰ βρῶ δηλαδὴ ἀνάπαυση κοντά σου».

Τότε τοῦ λέει ὁ ἀδελφός του:

«Δίκαια λοιπὸν μ᾿ ἔκανε ὁ Θεὸς νὰ σὲ λησμονήσω, γιατὶ δὲν στήριξες τὴν ἐλπίδα σου σ᾿ Ἐκεῖνον, ἀλλὰ σὲ μένα».

Ἔτσι σηκώθηκε καὶ ἐπέστρεψε στὸ τόπο ποὺ κατοικοῦσε πρῶτα.

 Πηγή: http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/gerontikon/to_mega_gerontikon.htm#02.07.01

Οἱ χριστιανοί σήμερα - Μοναχός Μωυσῆς Ἁγιορείτης

... Οἱ χριστιανοί σήμερα πρέπει νά γίνουμε οἱ ἄνθρωποι τῶν καθαρῶν βιωμάτων, νά μιλᾷ πιό βροντερά ἡ ζωή μας ἀπό τά πολλά λόγια μας, νά μήν ἀπαιτοῦμε μέ προπέτεια τό θαῦμα, νά μή βιαζόμαστε στήν προσευχή, ν’ ἀκοῦμε καί τόν ἄλλο, ὅποιος κι ἄν εἶναι, νά ὑπομένουμε τήν ἀντίδραση, τήν ἀντίσταση τοῦ ἄλλου, νά συνεργασθοῦμε μέ τόν Θεό.

Ἐμεῖς θά τοῦ δώσουμε τόν ἑκούσιο κόπο μας, τήν ἄσκηση, κι Ἐκεῖνος τήν χάρη Του καί τό ἔλεός Του, ἀφοῦ πάντοτε ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου εἶναι συνεργεία Θείας Χάριτος καί ἀνθρώπινης ἐνέργειας. Ὁ ἄνθρωπος πλάσθηκε κατ’ εἰκόνα Θεοῦ κι ὁ σκοπός τῆς δημιουργίας του εἶναι ἡ θέωση.

Ἡ ἀποστολή τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ σωτηρία τοῦ κόσμου, τά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας ἁγιάζουν τόν ἀγωνιζόμενο ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος καθαριζόμενος φωτίζεται καί θεώνεται. Αὐτή εἶναι ἡ ὀρθόδοξη θεολογία, ἡ ἀνθρωπολογία, ἡ ἐκκλησιολογία καί ἡ ἀσκητική τῆς Ἐκκλησίας μας. Μήν ψάχνουμε γιά ἄλλες ἀτραπούς, ὅταν μία εἶναι ἡ ὁδός τῆς σωτηρίας, τῆς θεώσεως, τῆς τελειότητος.

Μοναχός Μωυσῆς Ἁγιορείτης 

 

Πηγή: «Οἱ χριστιανοί σήμερα» τοῦ Μοναχοῦ Μωϋσέως Ἁγιορείτου

Ἐάν θέλετε μπορεῖτε νά διαβάσετε ὅλο τό ἄρθρο:

http://www.orthodoxfathers.com/logos/christianoi-simera

Οἱ τρεῖς χειρότερες μορφές τῆς ἁμαρτίας - π. Κλεόπας Ἡλιέ

... Μακαρία εἶναι ἐκείνη ἡ ψυχή ἡ ὁποία φοβεῖται τόν Θεό καί σέ κάθε καιρό καί τόπο φυλάγει τόν νοῦ καί τήν καρδιά της ἀπό τούς ἁμαρτωλούς λογισμούς μέ τήν βοήθεια τῆς ἱερᾶς προσευχῆς καί τοῦ μίσους κατά τῆς ἁμαρτίας.

Καί πάλι, μακάριος νά εἶναι ὁ Πνευματικός ἐκεῖνος πατήρ, πού ἐργάζεται τήν σωτηρία τῶν ψυχῶν καί κατορθώνει νά ἀντιλαμβάνεται στό μυστήριο τῆς ἐξομολογήσεως σέ ποιό στάδιο τῆς ἁμαρτίας εὐρίσκεται ὁ ἐξομολογούμενος, ὥστε κατόπιν μέ ὅλη τήν πείρα καί πνευματική τέχνη του νά τόν ἐπαναφέρη στόν δρόμο τοῦ Θεοῦ.

Ἄς μή ξεχνᾶμε ὅτι οἱ χειρότερες μορφές τῆς ἁμαρτίας πού θέλουν μεγάλη προσοχή εἶναι τρεῖς: Ἡ συνήθεια τῆς ἁμαρτίας, ἡ αἰχμαλωσία καί ἡ ἀπελπισία, ἡ ὁποία πλησιάζει τά ὅρια τῆς τελείας ἐγκαταλείψεως καί ἀπό ὅπου ὁ ἄνθρωπος πίπτει στά βάθη τῆς κολάσεως μέ τήν αὐτοκτονία, πέραν ἀπό τήν ὁποία δέν ὑπάρχει σωτηρία. 

Εἶθε ὅλοι μας νά λυτρωθοῦμε ἀπό τέτοιες δυσάρεστες καταστάσεις μέ τό ἕλεος τοῦ Παναγάθου Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, μέ τίς πρεσβεῖες τῆς Μητρός Αὐτοῦ Ἀειπαρθένου Μαρίας καί πάντων τῶν Ἁγίων Του. Ἀμήν.

π. Κλεόπας Ἡλιέ

 Ἀπόσπασμα ἀπό τό ἄρθρο «Οἱ δώδεκα βαθμοί τῆς ἁμαρτίας» στήν ἀκόλουθη πηγή.

Πηγή: http://www.impantokratoros.gr/kleopa-hlie-bathmoi-amartias.el.aspx

Πότε βλέπουμε τὰ ἐλαττώματά μας;

Διηγήθηκε κάποιος ὅτι τρεῖς φιλόπονοι ἄνθρωποι, φίλοι μεταξύ τους, ἔγιναν μοναχοί.

Ὁ πρῶτος διάλεξε σὰν ἔργο του νὰ εἰρηνεύει τοὺς ἀνθρώπους, ποὺ εἶχαν ἐχθρικὲς σχέσεις μεταξύ τους, σύμφωνα μὲ τὸν Εὐαγγελικὸ λόγο:

«Μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί».

Ὁ δεύτερος νὰ ἐπισκέπτεται τοὺς ἀρρώστους καὶ ὁ τρίτος ἔφυγε γιὰ νὰ ἡσυχάσει στὴν ἔρημο.

Ὁ πρῶτος λοιπόν, ἂν καὶ κόπιασε γιὰ νὰ σταματήσει τὶς διαμάχες τῶν ἀνθρώπων, δὲν μπόρεσε νὰ τοὺς θεραπεύσει ὅλους καί, ἐπειδὴ ἔπεσε σὲ ἀκηδία, πῆγε σ᾿ αὐτὸν ποὺ ὑπηρετοῦσε τοὺς ἀρρώστους καὶ τὸν βρῆκε κι αὐτὸν νὰ παραμελεῖ τὸ ἔργο του, καθὼς δὲν ἐπαρκοῦσε νὰ ἐφαρμόσει πλήρως τὴν ἐντολή.

Συμφώνησαν λοιπὸν καὶ οἱ δυὸ καὶ πῆγαν νὰ δοῦν τὸν ἐρημίτη. Τοῦ ἐξέθεσαν τὴ θλίψη τους καὶ τὸν παρακάλεσαν νὰ τοὺς πεῖ τί κατόρθωσε αὐτός.

Ἐκεῖνος, ἀφοῦ ἔμεινε ἀμίλητος γιὰ λίγο, ἔριξε κατόπιν νερὸ στὴ λεκάνη καὶ τοὺς λέει:

«Προσέξτε τὸ νερό».

Ἦταν βέβαια ταραγμένο.

Μετὰ ἀπὸ λίγο τοὺς λέει πάλι:

«Προσέξτε καὶ τώρα πῶς ἔγινε τὸ νερό».

Καὶ μόλις πρόσεξαν τὸ νερό, βλέπουν σὰν σὲ καθρέπτη τὰ πρόσωπά τους.

Τοὺς λέει λοιπὸν τότε:

«Έτσι εἶναι κι αὐτὸς ποὺ ζεῖ ἀνάμεσα σὲ ἀνθρώπους. Ἐξαιτίας τῆς ταραχῆς δὲν βλέπει τὰ σφάλματά του. Ὅταν ὅμως ἡσυχάσει καὶ προπαντὸς στὴν ἔρημο, τότε βλέπει τὰ ἐλαττώματα τοῦ ἑαυτοῦ του».

Πηγή: http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/gerontikon/to_mega_gerontikon.htm#01.02.01

Ἡ μνήμη τοῦ Θεοῦ (Β΄) - Μοναχὸς Μάρκελλος Καρακαλληνός

(... Συνέχεια Α΄ μέρους)

Συμμετέχουσα εἰς τήν δοξολογίαν αὐτήν, ἀποκόπτεται ἀπό τά αἰσθητά καί εὑρίσκεται εἰς τήν θεωρίαν τοῦ Θεοῦ.  Τότε ἀποκτᾶ τήν μακαριότητα τήν ὁποίαν εἶχεν ὁ Ἀδάμ.

Ὅταν ὅμως οἱ πρωτόπλαστοι ἀπεμακρύνθησαν ἀπό τήν θεωρίαν τοῦ Θεοῦ, ἡ Εὔα ἄρχισε τόν διάλογον μέ τόν διάβολον καί ἐγεύθησαν τόν καρπόν τῆς παρακοῆς. 

Ἄρχισαν νά ἔρχονται εἰς ἐπικοινωνίαν μέ τά αἰσθητά καί γευόμενοι αὐτά ἐλησμόνησαν τήν θεωρίαν τοῦ Θεοῦ, τό ξύλον τῆς ζωῆς.

Γευόμενοι τά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁδηγούμεθα εἰς τήν ἡθικήν μας τελείωσιν· ἀπολαμβάνομεν τό δένδρον τῆς ζωῆς, τόν γλυκύτατον Ἰησοῦν.

Προφέροντας αὐτό τό γλυκύτατον Ὄνομα τοῦ Κυρίου μας - Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησον με-  εὐρίσκομεν λύσιν εἰς κάθε δυσκολίαν καί ἐκπληροῦμεν κάθε ἐπιθυμίαν μας· διότι τό Ὄνομα τοῦ Κυρίου μας «εἶναι τό ὑπέρ πᾶν ὄνομα... καί ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καί ἐπιγείων καί καταχθονίων» (Φιλιππησίους β΄ 9-10).

«Μακάριοι οἱ ποιοῦντες τάς ἐντολὰς αὐτοῦ, ἴνα ἔσται ἡ ἐξουσία αὐτῶν ἐπί τό ξύλον τῆς ζωῆς, καί τοῖς πυλῶσιν εἰσελθώσιν εἰς τήν πόλιν» (Ἀποκάλυψις κβ΄ 14).

Μάρκελλος μοναχός, Καρακαλληνός 

 

Ἡ μνήμη τοῦ Θεοῦ (Α΄) - Μοναχός Μάρκελλος Καρακαλληνός

Ἡ μνήμη τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ ὡραιοτέρα καί ὠφελιμοτέρα ἐνασχόλησις τοῦ νοός τοῦ ἀνθρώπου. 

Ὅταν ὁ νοῦς μελετᾶ τάς ἐννοίας τοῦ Θεοῦ, εὐρίσκεται ἡ ψυχή προφυλαγμένη καί φρουρουμένη ὑπό θείας δυνάμεως καί δέν εἶναι ἔρημος, διά νά γίνῃ κατοικητήριον τῶν πονηρῶν λογισμῶν καί ἐργαστήριον τῶν σχεδίων τοῦ διαβόλου. 

Ὅταν ἡ ψυχή μνημονεύη καί ἐντρυφᾶ εἰς τήν θεωρίαν τοῦ Θεοῦ, ἀπαλλάσσεται ἐκ τῶν ὑπονοιῶν καί κατακρίσεων τοῦ ἀδελφοῦ. 

Ὅταν ἡ ψυχή μνημονεύη τά τοῦ Θεοῦ, τά βέλη τοῦ Θεοῦ συντρίβονται· δέχεται τάς προσβολάς, ἀλλά δέν συγκατατίθεται εἰς αὐτάς καί ἔτσι δέν μολύνεται διά νά ἔχη εὐθύνη. 

Ἡ ψυχή ἡ ὁποία διατηρεῖ τήν μνήμην τοῦ Θεοῦ εἶναι πεφυτευμένη παρά τάς διεξόδους τῶν ὑδάτων τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί «τό φύλλον αὐτῆς οὐκ ἀπορρυήσεται καί πάντα ὅσα ἄν ποιῇ κατευοδοθήσεται» (Ψαλμός 1,3).

Ὅταν ἡ ψυχή εὑρεθῆ εἰς τήν θεωρίαν τῶν ὄντων καί ἑνωθῆ μετά τῆς κτίσεως, ἐννοεῖ ἐν πνεύματι τήν δοξολογίαν τῆς κτίσεως, ὁπότε δέν δύναται νά παραμείνη ἀμέτοχος, ἀλλά συμμετέχει εἰς τήν ὑμνολογίαν αὐτῆς. (... Συνεχίζεται στό β΄ μέρος).

Μοναχός Μάρκελλος Καρακαλληνός   

Πηγή: Πνευματικά ἄνθη ἀπό τό περιβόλι τῆς Παναγίας, Μοναχοῦ Μαρκέλλου Καρακαλληνοῦ, «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», σελ. 57.

Σωφροσύνη καὶ καθαρότητα - Γέρων Ἰωσὴφ ὁ Ἡσυχαστής

Δὲν ἠμπορῶ νὰ σᾶς περιγράψω

πόσον άρέσκει ἡ Παναγία μας τὴν 

σωφροσύνην καὶ καθαρότητα. Ἐπειδὴ 

Αὐτὴ εἶναι ἡ μόνη ἁγνὴ Παρθένος, 

δι᾿ αὐτὸ καὶ ὅλους τοιούτους 

μᾶς θέλει καὶ ἀγαπᾷ.

Καὶ μόλις ἡμεῖς τὴν φωνάζομεν, 

σπεύδει εὐθὺς εἰς βοήθειαν. Δὲν 

προλαβαίνεις νὰ εἰπῇς:

- Παναγία Θεοτόκε βοήθει μοι! Καὶ

εὐθὺς ὡς άστραπὴ διαυγάζει τὸν νοῦν 

καὶ πληροῖ φωτισμοῦ τὴν καρδίαν. Καὶ 

ἑλκύει τὸν νοῦν εἰς τὴν προσευχὴν καὶ 

τὴν καρδίαν εἰς τὴν Ἀγάπην.

   

Γέρων Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής 

Πηγή· Ἀκουσον τοὺς λόγους μου ἀγαθὲ υἱε, Γέροντος Ἰωσὴφ Ἡσυχαστοῦ, «Ἱερὰ Μονὴ Φιλοθέου», σελ. 206.

Ἡ θέλησις στόν ἄνθρωπο - Θ. Θεοφύλακτος

Ἡ θέλησις στόν ἄνθρωπο εἶναι μιά ἰσχυρά δύναμις, πού σχετίζεται μέ τό αὐτεξούσιο του· καί αὐτήν τήν θέλησι τήν σέβεται ὁ ἴδιος ὁ Θεός. 

«Θέλεις ὑγιής γενέσθαι;». Θέλεις νά σέ κάνω καλά; ρωτᾶ ὁ Κύριος. Τοῦ Θεοῦ θέλοντος τοῦ δέ ἀνθρώπου ἀρνουμένου, δέν γίνεται τίποτε.  

Ὁ Θεός «θέλει πάντας ἀνθρώπους σωθῆναι», ἀλλά πρέπει νά θέλη καί ὁ ἄνθρωπος τήν σωτηρία του. 

Ὁ Θεός σέβεται τήν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου καί δέν τήν παραβιάζει.

Θ. Θεοφύλακτος 

Πηγή: Μυστική ἰκεσία, Θ. Θεοφυλάκτου, «Ο.Χ.Α. Λυδία», σελ. 69. 

Ἡ θεϊκή ἀγάπη - Θ. Θεοφύλακτος

Τήν πρώτη θέσι στήν καρδιά μας τήν διεκδικεῖ μόνον ὁ Κύριος. Ἐκεῖνος τήν ἔπλασε. Ἐκεῖνος τὴν ἐδημιούργησε. Ἐκεῖνος τήν ἔλουσε στά αἵματα τοῦ Γολγοθᾶ, τήν ἁγίασε καί τήν ἐξάγνισε μέ τήν σταυρική Του θυσία καί, ἐπομένως, Τοῦ ἀνήκει. 

Ὅμως, ὅταν ἡ ἀγάπη μας κατευθύνεται στόν Θεό, ἀπό ἐκεῖ ἀντανακλᾶται στόν ἄνδρα, στήν γυναῖκα, στό παιδί, στόν ἀδελφό, στόν γείτονα, στόν συνάνθρωπο, στόν συνεργάτη μας καί τότε ἡ ἀγάπη αὐτή εἶναι θεϊκή.

Θ. Θεοφύλακτος

Πηγή: Μυστική Ἰκεσία, Θ. Θεοφυλάκτου, Ο.Χ.Α. Λυδία, σελ. 85-86.

Ὁ μαρτυρικός θάνατος

Ἡ ἀξία τοῦ χριστιανικοῦ μαρτυρίου ἔγκειται στό γεγονός ὅτι οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες εἶναι ἐκούσια θύματα στό βωμό τῆς πίστεως. 

Ἀκολουθοῦν καὶ σὲ τοῦτο πιστά τά ἴχνη τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, πού παρεδόθη ἑκουσίως καί ἀπέθανε γιά τίς ἁμαρτίες τοῦ λαοῦ. 

Ἡ πίστη τους πώς ὁ μαρτυρικός θάνατος εἶναι ἡ ὕψιστη τιμή τοῦ Κυρίου, τούς ὁδηγεῖ μέ τή θέλησή τους καί χαρά πρός τό μαρτύριο.

Πηγή: Ἡμερολόγιο 2015 Ἀποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος