Ἡ μνήμη τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ ὡραιοτέρα καί ὠφελιμοτέρα ἐνασχόλησις τοῦ νοός τοῦ ἀνθρώπου.
Ὅταν ὁ νοῦς μελετᾶ τάς ἐννοίας τοῦ Θεοῦ, εὐρίσκεται ἡ ψυχή προφυλαγμένη καί φρουρουμένη ὑπό θείας δυνάμεως καί δέν εἶναι ἔρημος, διά νά γίνῃ κατοικητήριον τῶν πονηρῶν λογισμῶν καί ἐργαστήριον τῶν σχεδίων τοῦ διαβόλου.
Ὅταν ἡ ψυχή μνημονεύη καί ἐντρυφᾶ εἰς τήν θεωρίαν τοῦ Θεοῦ, ἀπαλλάσσεται ἐκ τῶν ὑπονοιῶν καί κατακρίσεων τοῦ ἀδελφοῦ.
Ὅταν ἡ ψυχή μνημονεύη τά τοῦ Θεοῦ, τά βέλη τοῦ Θεοῦ συντρίβονται· δέχεται τάς προσβολάς, ἀλλά δέν συγκατατίθεται εἰς αὐτάς καί ἔτσι δέν μολύνεται διά νά ἔχη εὐθύνη.
Ἡ ψυχή ἡ ὁποία διατηρεῖ τήν μνήμην τοῦ Θεοῦ εἶναι πεφυτευμένη παρά τάς διεξόδους τῶν ὑδάτων τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί «τό φύλλον αὐτῆς οὐκ ἀπορρυήσεται καί πάντα ὅσα ἄν ποιῇ κατευοδοθήσεται» (Ψαλμός 1,3).
Ὅταν ἡ ψυχή εὑρεθῆ εἰς τήν θεωρίαν τῶν ὄντων καί ἑνωθῆ μετά τῆς κτίσεως, ἐννοεῖ ἐν πνεύματι τήν δοξολογίαν τῆς κτίσεως, ὁπότε δέν δύναται νά παραμείνη ἀμέτοχος, ἀλλά συμμετέχει εἰς τήν ὑμνολογίαν αὐτῆς. (... Συνεχίζεται στό β΄ μέρος).
Μοναχός Μάρκελλος Καρακαλληνός
Πηγή: Πνευματικά ἄνθη ἀπό τό περιβόλι τῆς Παναγίας, Μοναχοῦ Μαρκέλλου Καρακαλληνοῦ, «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», σελ. 57.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου