Tί εἶναι τό «καθ΄ ὁμοίωσιν»; - π. Γεώργιος Καλποῦζος

Οἱ Ἅγιοι Πάντες ἀγωνίσθηκαν γιά τό «καθ΄ὁμοίωσιν».

Μᾶς λέγει ὁ Μέγας Βασίλειος: «Τὸ μὲν «κατ᾿ εἰκόνα» φύσει δέδοται ἡμῖν, τό δέ «καθ᾿ ὁμοίωσιν» ἐκ προαιρέσεως καί οἴκοθεν κατορθοῦμεν ὕστερον». Δηλαδή τό «κατ᾿ εἰκόνα»  δόθηκε ἀπό τήν ἀρχή στόν ἄνθρωπο. Τό  «καθ᾿ ὁμοίωσιν» τό ζητᾶ ἀπό μᾶς ὁ Θεός.

Γιά νά φτάσει ὁ ἄνθρωπος στό «καθ᾿ ὁμοίωσιν» δηλαδή τή θέωση πρέπει νά ἐργασθεῖ τίς ἀρετές. «Γίνεσθε τέλειοι καθώς ὁ Πατήρ μου τέλειος ἐστί», μᾶς λέγει ὁ Χριστός.  Χρειάζεται λοιπόν ἀγώνας. Τίποτα δέν κατακτιέται ἄκοπα.

Ὁ ἅγιος Ἰσίδωρος μᾶς λέγει, ὅτι ἐξήλθαμε ἀπό τά χέρια τοῦ Θεοῦ τέλειοι, ὅμως ἄφησε καί τή δική μας θέληση νά γίνουμε τελειότεροι.

Πρό τῆς πτώσεως, εὐκολότερα καί χωρίς κόπο μποροῦσαν οἱ πρωτόπλαστοι νά ἀναπτύξουν τίς φυσικές καί ψυχικές τους δυνάμεις, ὥστε νά ὁμοιάσουν πρός τό πρωτότυπό τους πού ἦταν ὁ Θεός. Ὅμως θέλησαν νά γίνουν θεοί χωρίς κόπο, γι΄  αὐτό ὑπάκουσαν στή συμβουλή τοῦ διαβόλου.

Πῶς θά γίνει αὐτή ἡ θέωση;  Ἄν ἐλευθερωθοῦμε ἀπό τό κακό καί ἀπό τήν ἁμαρτία. Ἄν ἐλευθερωθοῦμε ἀπό τόν αὐτονομισμό μας, ἀπό τό νά μή θελουμε νά ἐξαρτώμεθα ἀπό τόν Θεό, ἀλλά νά κάνουμε ὅ,τι θέλουμε. Ἔτσι ἐπαναλαμβάνουμε τό προπατορικό ἁμάρτημα ἀνανεωμένο! 

π. Γεώργιος Καλποῦζος

πηγή: 99 ἐρωτήσεις στήν Παλαιά διαθήκη, π. Γεώργιου Καλπούζου, «Φωτοδότες», σελ. 27.

Ποιός δημιούργησε τόν πνευματικό καί ὑλικό κόσμο; - π. Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος

Ἁγία Τριάς ὁ Θεός καί Ποιητής τῶν πάντων!

     Ἐάν θελήσωμεν νά χρησιμοποιήσωμεν ἕνα σχῆμα τό ὁποῖον νά ἀνταποκρίνεται εἰς τήν ὀρθόδοξον διδασκαλίαν διά τήν Ἁγίαν Τριάδαν, τότε, μαζί μέ τούς πατέρας τῆς Ἐκκλησίας μας, θά εἴπωμεν ὅτι ὁλόκληρος ὁ κόσμος ἐδημιουργήθη «ἐκ τοῦ Πατρός, διά τοῦ Υἱοῦ, ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι», ἤ καθώς ἀναφέρει ὁ ὕμνος τῆς Ἐκκλησίας μας, ἐκ τοῦ Πατρός «δι΄ Υἱοῦ, συνεργείᾳ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος».

Ὁ Ἕνας, λοιπόν, καί Τριαδικός Θεός, εἶναι ὁ Δημιουργός τῶν πάντων. Τοῦ πνευματικοῦ κόσμου, τοῦ ὑλικοῦ, τῶν φυτῶν, τῶν ζώων, τοῦ ἀνθρώπου, τοῦ σύμπαντος.

π. Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος

πηγή: Βασική Δογματική Διδασκαλία, π. Ἀντ. Ἀλεβιζόπουλου, «Ἀποστολικὴ Διακονία», σελ. 69.

Γιατὶ βαπτιζόμαστε στὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος;

http://www.imaik.gr/?p=3625

Κι ἄλλες ἐνδιαφέρουσες ἐρωτήσεις καὶ ἀπαντήσεις σχετικὰ μὲ τὸ Ἱερὸ Μυστήριο τοῦ βαπτίσματος.

Πῶς μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νά ἀγαπᾶ τόν Θεό; - π. Γεώργιος Καλποῦζος

- Πῶς μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νά ἀγαπᾶ τόν Θεό; 

- Ὁ ἄνθρωπος δέν εἶναι πηγή τῆς ἀγάπης. Πηγή ἀγάπης εἶναι μόνο ὁ Θεός πού ἡ ἀγάπη Του εἶναι ἀνεξάντλητη. Ἡ ἀγάπη εἶναι ἕνα ἀπό τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί μία ἀπό τίς ἄκτιστες ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ. 

   Ὅταν αὐτή ἡ ἀγάπη προσπέσει στήν ἀνθρώπινη καρδιά ἐπειδή ἡ καρδιά ἐκ κατασκευῆς εἶναι καθρέπτης, ἀνακλᾶται καί ἔτσι ὁ ἄνθρωπος ἀρχίζει νά ἀγαπᾶ καί αὐτός τόν Θεό. 

   Ἄν τό κάτοπτρο τῆς καρδιᾶς μου εἶναι βρώμικο ἀπό τήν ἁμαρτία καί τά διάφορα πάθη, τότε δέν μπορεῖ νά ἀνακλάσει τήν ἄκτιστη ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ, τήν ἀγάπη καί ἔτσι ὁ ἄνθρωπος δέν μπορεῖ νά ἀγαπᾶ τόν Θεό. Αὐτό ἔκαναν οἱ ἅγιοι. Καθάριζαν τήν καρδιά τους καί τό ὑποσυνείδητό τους (μέ τήν ἐξομολόγηση) γιά νά ἀγαποῦν τόν Θεό καί τούς ἀνθρώπους. 

   Ἡ κάθαρση τῆς καρδιᾶς πρέπει νά εἶναι γνώρισμα κάθε ἀνθρώπου. Ἀπό τή στιγμή πού καθαρίζω τήν καρδιά μου ἀπό τούς λεκέδες τῶν παθῶν ἀπό τότε ἀρχίζω νά ἀγαπῶ. «Ἐκ καθαρᾶς καρδίας ἀλλήλους ἀγαπήσατε ἐκτενῶς».

   Τό κριτήριο τῆς ἀληθινῆς ἀγάπης εἶναι ἡ καθαρή καρδιά.  Γι' αὐτό μᾶς λέγει ὁ Ἰσαάκ ὁ Σύρος. Γνήσια ἀγάπη εἶναι ὅταν ἡ καρδιά πυρπολεῖται ἀπό ἀγάπη γιά ὅλη τήν κτίση: Γιά τούς ἀνθρώπους, γιά τά πουλιά, γιά τά ζῶα.

π. Γεώργιος Καλποῦζος

Πηγή: 99 ἐρωταποκρίσεις στήν Καινή Διαθήκη, π. Γεωργίου Α. Καλπούζου, «Φωτοδότες», σελ. 147.

Γιατί ἐπαναλαμβάνεται ἡ Θεία Μετάληψη; - π. Γεώργιος Καλποῦζος

- Γιατί ἐπαναλαμβάνεται ἡ Θεία Μετάληψη;

- Στό Μυστικό δεῖπνο πού παρέδωσε ὁ Χριστός στούς Μαθητές Του τή Θεία Μετάληψη τούς εἶπε: «Τοῦτο ποιεῖτε εἰς τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν». Δὲν τοὺς εἶπε «ποιήσατε» δηλαδὴ μία φορά, ἀλλά «ποιεῖτε» συνεχῶς.

Ὅταν κοινωνοῦμε τά ἄχραντα Μυστήρια λαμβάνουμε τήν θεωμένη ἀνθρώπινη φύση τοῦ Χριστοῦ καί γινόμαστε κοινωνοί μ' Αὐτόν. Ἐκεῖνος μᾶς προσλαμβάνει καί γινόμαστε μέλη τοῦ Σώματος Του.

Ἐπειδή ἡ θυσία τοῦ Χριστοῦ στό Σταυρό ἔγινε μία φορά, ἔτσι μπορῶ μόνο μία φορά τήν ἡμέρα νά κοινωνῶ. 

Ἐπειδή ὁ ἄνθρωπος ἔχει ροπή στήν ἁμαρτία καί καθημερινά ἁμαρτάνει μέ ἀποτέλεσμα νά χωρίζεται ἀπό τόν Χριστό, γι' αὐτό χρειάζεται ἡ ἀνανέωση συνεχῶς τῆς ἑνώσεως του μέ Αὐτόν. Γι' αὐτόν τό λόγο ἐπαναλαμβάνεται ἡ Θεία Μετάληψη.

π. Γεώργιος Καλποῦζος

Πηγή: 99 ἐρωταποκρίσεις στήν Καινή Διαθήκη, π. Γεωργίου Α. Καλπούζου, «Φωτοδότες», σελ. 146.

Ἡ ἀληθινή ταπείνωση - Μοναχὸς Παῦλος Εὐεργετινὸς

     Κάποιος ἀδελφός καί ὁ σαρκικός του πατέρας ἄφησαν τόν κόσμο καί ἐγκαταβίωσαν μαζί σ' ἕνα μοναστήρι. Μετά ἀπό καιρό λοιπόν ὁ ἀδελφός ἄκουσε πώς ὁ πατέρας του θεράπευσε ἕναν δαιμονισμένο. Λυπημένος, πῆγε καί εἶπε σ' ἕναν μεγάλο γέροντα:

- Ἀββᾶ, ὁ πατέρας μου πρόκοψε. Μέχρι καί δαιμόνιο ἔβγαλε ἀπό ἕναν ἀδελφό. Ἐγώ ὅμως εἶμαι ἀμελής καί δέν ἔχω κάνει καμιά προκοπή.

- Πίστεψέ με, παιδί μου, τοῦ εἶπε ὁ γέροντας, ὅτι δέν εἶναι τοῦτα προκοπή, τό νά διώχνεις δηλαδή τά δαιμόνια ἤ νά γιατρεύεις τούς ἀρρώστους. Γιατί αὐτά δέν εἶναι ὁ ἄνθρωπος πού τά κάνει, μά τοῦ Θεοῦ ἡ δύναμη καί ἡ πίστη ἐκείνου πού προστρέχει (σ' αὐτή). 

Μερικοί ὅμως, πού δέν τό κατάλαβαν τοῦτο, κυριεύθηκαν ἀπό ὑπερηφάνεια καί χάθηκαν. Ἐγώ λοιπόν λέω, πώς, ἄν ὁ ἄνθρωπος φτάσει σέ ταπείνωση ἀληθινή, δέν ἔχει νά κάνει ἄλλη προκοπή μεγαλύτερη ἀπ' αὐτή, πού ποτέ δέν κινδυνεύει νά πέσει. 

Γιατί ἐκεῖνος πού μιά γιά πάντα ταπείνωσε ὁλότελα τήν ψυχή του, ποῦ θά πέσει πιά; Καί ἀπόδειξη μιᾶς τέτοιας καταστάσεως εἶναι τό νά σηκώνει (ἀγόγγυστα) τίς προσβολές.

Mοναχὸς Παῦλος Εὐεργετινὸς

Πηγή: Μικρός Εὐεργετινός, «Ἱερά Μονή Παρακλήτου, Ὠρωπός Ἀττικῆς», σελ. 409.  

Τί εἶναι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ; - π. Γεώργιος Καλποῦζος

- Τί εἶναι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ;

- Οὐσιαστικά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ συμπίπτει μέ τή θεία οἰκονομία: «Πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν» (Α' Τιμ. 2,4). 

Ὅλες οἱ φανερώσεις τοῦ θείου θελήματος στή διάρκεια τῆς ἱστορίας συναρμολογοῦνται, σύμφωνα μέ ἕνα συνολικό διάγραμμα, σέ ἕνα σχέδιο σοφίας. Ὁ ἄνθρωπος ὀφείλει νά συμμορφωθεῖ μέ τό θεῖο θέλημα ἐσωτερικά καί νά τό ἐκτελέσει ἐλεύθερος. 

   Πρώτη ἡ κεχαριτωμένη Μαρία ἡ δούλη Κυρίου, ἀποδέχεται τό θεῖο θέλημα μέ ταπεινή ὑποταγή. Ὅσο γιά τόν Ἰησοῦ, αὐτός ἦρθε στόν κόσμο γιά νά ποιήσει τό θέλημα τοῦ οὐρανίου Πατρός Του. Ἀπό αὐτό τό θέλημα τοῦ Θεοῦ Πατρός τρέφεται ὁ Ἰησοῦς καί μόνο αὐτό ἐπιδιώκει, γιατί κάνει ὅλα ὅσα εἶναι ἀρεστά σ' Ἐκεῖνον πού τόν ἀπέστειλε. 

   Λέγει ὁ Μ. Βασίλειος: «Πολλά εἶναι ἐκείνα πού θέλει ὁ Θεός· ἄλλα μέν ἀπό μακροθυμία καί χρηστότητα, τά ὁποῖα εἶναι καί λέγονται ἀγαθά, ἄλλα δέ, τά ὁποῖα ὀνομάζονται κακά, συμπεριφέρεται μέ ὀργή ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν μας.

Ὅσα λοιπόν θέλει ὁ Θεός ἀπό μακροθυμία καί χρηστότητα, αὐτά εἶναι ἀνάγκη ἐμεῖς νά τά μιμούμεθα. Πρῶτα πρέπει νά ζητοῦμε τί εἶναι τό ἀγαθό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί νά ἐξετάζουμε ἄν τό ἀγαθό αὐτό εἶναι καί εὐάρεστο στόν Θεό».

Δύο εἶναι τά θελήματα τοῦ Θεοῦ. Πρῶτον εἶναι τό «κατ' εὐδοκίαν» θέλημα δηλαδή αὐτό πού θέλει ὁ Θεός, καί δεύτερον τό «κατά παραχώρησιν» πού δίδεται ὅταν τό ζητᾶ ἐπίμονα ὁ ἄνθρωπος, πού ὅμως μπορεῖ νά μήν εἶναι πρός τό συμφέρον του.

   π. Γεώργιος Καλποῦζος

Πηγή: 99 ἐρωταποκρίσεις στήν Καινή Διαθήκη, π. Γεωργίου Α. Καλπούζου, «Φωτοδότες», σελ. 60-61.

Ἡ καλὴ φίλη τοῦ διαδικτύου

- Νὰ σᾶς συστήσω τὴν καλὴ φίλη ποὺ γνώρισα στὸ  διαδίκτυο. 

- Πῶς τὴ λένε;

- Ἔλλειψη ἐμπιστοσύνης.

- Γιατί εἶναι καλὴ φίλη; 

- Γιατὶ θέλει νὰ μᾶς προστατεύσει καὶ νὰ μᾶς ὁδηγήσει στὴν ἀδελφή της: τὴν Ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στὸν Ἰησοῦ Χριστό, ποὺ παρέχει ἀληθινὴ σιγουριὰ καὶ θεϊκὴ ἀσφάλεια.  

- Ποιούς ἄλλους μποροῦμε νὰ ἐμπιστευθοῦμε ἀνεπιφύλακτα; 
- Οἱ Ἅγιοι εἶναι οἱ καλύτεροι μας φίλοι. Πρεσβεύουν γιὰ μᾶς στὸν Κύριο μας καὶ χαίρονται ὅταν οἱ ἄνθρωποι προκόπτουν πνευματικά, γιὰ νὰ ἀξιωθοῦν κάποτε τὸν Παράδεισο καὶ νὰ χαίρονται μαζί τους. Καλή μας φώτιση. Ἀμήν. 

Μαρία Π.Μ. πρεσβυτέρα
__________________________

Πρόταση ἐνημέρωσης: www.saferinternet.gr

Ὁ Θεός δημιούργησε τό Σύμπαν ἐκ τοῦ μηδενός - π. Γεώργιος Καλποῦζος

Ἐρώτηση: 

Ἡ Γραφή μᾶς λέγει, ὅτι ὁ Θεός δημιούργησε τό Σύμπαν ἐκ τοῦ μηδενός. Πῶς νά τό δεχθοῦμε, ἀφοῦ κανείς ἄνθρωπος ὼς παρατηρητής δέν ὑπήρχε τότε νά τό δεῖ; 

Ἀπάντηση:

   Πραγματικά δέν ὑπήρχε ὁ ἄνθρωπος ὅταν ἔγινε ἡ δημιουργία τοῦ Σύμπαντος. Ὅμως ὁ Δημιουργός Θεός ἀποκάλυψε στόν ἄνθρωπο τή δημιουργία τοῦ κόσμου. 

   
   Ἄν δέν ἔδινε τίς πληροφορίες αὐτές γιά τή δημιουργία τοῦ οὐρανοῦ, τῆς γῆς καί τοῦ ἀνθρώπου, κανείς δέν θά γνώριζε γιά τήν προέλευσή τους, οὔτε γιά τήν πρωταρχική πηγή τοῦ κακοῦ (τόν διάβολο), οὔτε γιά τήν ὑπόσχεση περί ἑνός Μεσσία - Λυτρωτοῦ. 

   Ἀπό ἀγάπη λοιπόν ὁ Θεός ἀποκάλυψε στόν ἄνθρωπο τήν ἀρχή τῆς ἱστορίας τῆς ἀνθρωπότητας καί τῆς δημιουργίας τοῦ κόσμου, ὥστε οἱ γνώσεις αὐτές νά μεταδίδονται ἐκ παραδόσεως στίς ἐπόμενες γενιές. 

   Ἡ προφορική αὐτή παράδοση καταγράφηκε ἀργότερα ἀπό τόν θεόπνευστο συγγραφέα Μωυσῆ στό πρῶτο του βιβλίο τήν «Γένεσιν» 1.500 χρόνια πρό Χριστοῦ.

π. Γεώργιος Καλποῦζος

Πηγή: 99 ἐρωταποκρίσεις στήν Παλαιά Διαθήκη, π. Γεωργίου Α. Καλπούζου, «Φωτοδότες», σελ. 9.

Ὅλα τά άγαπημένα σου πρόσωπα εἶναι δῶρα τοῦ Κυρίου - π. Εὐστράτιος Γκολοβάνσκι

EΡ: Τί νά κάνω γιά ν' ἀγαπήσω τόν Θεό πάνω ἀπ' ὅλους καί ὅλα; 

ΑΠ.: Ποιόν ἀγαπᾶς πιό πολύ σ' αὐτόν τόν κόσμο; Τή μητέρα σου ἤ τόν πατέρα σου ἤ τή γυναίκα σου ἤ τά παιδιά σου ἤ ἕναν εὐεργέτη σου. Καί αὐτούς, βέβαια, καί ὅλους τούς ἀνθρώπους πρέπει νά τούς ἀγαπᾶς, σύμφωνα μέ τήν ἐντολή τοῦ Εὐαγγελίου. 

Σκέψου, ὅμως, ποιός σοῦ ἔδωσε καί τή μητέρα καί τόν πατέρα καί τή γυναίκα καί τά παιδιά καί ὅλα ὅσα ἔχεις;  Ὁ Θεός. Δέν πρέπει, λοιπόν, νά Τόν ἀγαπᾶς περισσότερο ἀπό κάθε ἄνθρωπο; Μήν ξεχνᾶς ὅτι ὅλα τά ἀγαπημένα σου πρόσωπα εἶναι δῶρα τοῦ Κυρίου. 

Ἄν, πάλι, δέν ἔχεις πατέρα ἤ μητέρα, ἄν δέν ἔχεις γυναίκα καί παιδιά, ἄν εἶσαι ὀρφανός καί μόνος, εἶναι ἀκόμα πιό εὔκολο γιά σένα νά ἀγαπήσεις ὁλόψυχα τόν Θεό, τόν ἀχώριστο καί πιστό Σύντροφό σου, τόν μοναδικό Προστάτη καί Βοηθό σου, καί νά λές μαζί μέ τόν προφήτη: «Ὁ πατέρας μου καί ἡ μητέρα μου μ' ἀφήσανε μονάχο, μά ὁ Κύριος μέ πῆρε κοντά Του (καί μέ προστατεύει)» (Ψαλμ. 26:10).

 

Γέρων Εὐστράτιος Γκολοβάνσκι 

Πηγή: Ἀπαντήσεις σέ ἐρωτήματα Χριστιανῶν, Γέροντος Εὐστρατίου (Γκολοβάνσκι), «Ἱερά Μονή Παρακλήτου Ὠρωπός Ἀττικῆς», σελ. 203-204.

Τί εἶναι ὁ Θεός; - π. Γεώργιος Καλποῦζος

- Τί εἶναι ὁ Θεός; 

- Κατά τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Δαμασκηνό ἡ λέξη «Θεός» παράγεται ἤ ἐκ τοῦ θέειν (=τρέχειν), ἐπειδή ὁ Θεός εἶναι πανταχοῦ παρών, ἤ ἐκ τοῦ αἴθειν (=καίειν), «ὁ γάρ Θεός πῦρ καταναλίσκον πᾶσαν κακίαν ἐστίν», ἤ ἐκ τοῦ θεάσθαι, ἐπειδή ὁ Θεός τά πάντα βλέπει καί «ἐθεάσατο τά πάντα πρίν γενέσεως αὐτῶν» ἤ ἐκ τοῦ θῶ (τίθημι), ἐπειδή ὁ Θεός εἶναι ὁ ποιητής πάντων καί ὁ αἴτιος κατασκευῆς τῶν πάντων.

   Ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων λέγει, ὅτι ὁ Θεός εἶναι ἕνας, ἀγέννητος, ἄναρχος, ἄτρεπτος, ἀναλλοίωτος, ἄχρονος καί ποτέ δέν πεθαίνει. Εἶναι ἀγαθός καί δίκαιος. Δημιουργός τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς καί τῶν ἀγγέλων. Εἶναι ὁ ποιητής καί τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων. 

   Ἐνῶ κατά τήν οὐσία ὁ Θεός εἶναι ἕνας, ὅμως ἔχει τρία πρόσωπα. Εἶναι ὁ ἀγέννητος Πατήρ, ὁ μονογενής Υἱός Του, ὁ Θεός Λόγος, καί τό ἐκπορευτό ἐκ τοῦ Πατρός, Ἅγιον Πνεῦμα. 

   Ὁ Ἰωσήφ ὁ Βρυέννιος μᾶς λέγει, ὅτι ὁ Θεός εἶναι ὑπερούσια οὐσία πού δέν ὑποπίπτει στίς αἰσθήσεις μας. Εἶναι δυσνόητο ζήτημα καί ἡ οὐσία του δέν μπορεῖ νά ἐρευνηθεῖ.

   Ὅσο ὁ νοῦς τῶν ἀνθρώπων προσπαθεῖ νά γνωρίσει τόν Θεό, τόσο βλέπει πόσο ἄγνωστος εἶναι. Ποιός μπορεῖ νά νοήσει τόν ἀπερινόητο; Ποιός νά  ἑρμηνεύσει τόν ἀνερμήνευτο; Πῶς ὁ πηλός μπορεῖ νά καταλάβει τόν ἄπειρο Θεό; 

   Ὁ Θεός εἶναι ἡ πηγή τῶν ἀγαθῶν, ἡ ἄπειρη ἀγάπη, ὁ ὑπέρθεος ἔρως, τῶν ἐφετῶν τό ἀκρότατον. Εἶναι τό ἀληθινό φῶς πού φωτίζει καί δέν φωτίζεται. Εἶναι τό Α καί τό Ω, ἡ ἀρχή καί τό τέλος. Εἶναι ὁ ἀδαπάνητος θησαυρός καί τῆς φιλανθρωπίας τό ἀνεξάντλητο πέλαγος. 

   Καί ὁ ἱερός Χρυσόστομος τονίζει: Τό μόνο πού γνωρίζουμε εἶναι ὅτι ὑπάρχει ὁ Θεός. Δέν πρέπει ὅμως νά περιεργαζόμαστε τήν οὐσία Αὐτοῦ. Καί ὁ προφήτης Δαβίδ λέγει, ὅτι εἶναι ἄφρονας αὐτός πού λέγει, ὅτι δέν ὑπάρχει Θεός. «Εἶπεν ἄφρων ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ· οὐκ ἔστι Θεός» (Ψαλμ. 13,1).

   Ὁ Θεός ὑπάρχει καί εἶναι ἀνέκφραστος, ἀόρατος, ἀκατάληπτος, ἀπερινόητος καί ἀπρόσιτος. 

   Νά, πῶς τό λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός: «Ἄπειρο εἶναι τό θεῖο καί ἀκατάληπτο καί μόνο ἕνα ἀπό αὐτό εἶναι καταληπτό, ἡ ἀπειρία καί ἡ ἀκαταληψία». 

π. Γεώργιος Καλποῦζος

Πηγή: 99 ἐρωταποκρίσεις στήν Καινή Διαθήκη, π. Γεωργίου Α. Καλπούζου, «Φωτοδότες», σελ. 5-6.

Ἡ ἀληθινή ἀγάπη πρός τόν Θεό - π. Εὐστράτιος Γκολοβάνσκι

 ΕΡ.: Ποιά εἶναι τά γνωρίσματα τῆς ἀληθινῆς ἀγάπης πρός τόν Θεό; 

ΑΠ.: 1. Ἡ ἀληθινή ἀγάπη πρός τόν Θεό εἶναι σταθερή καί ἀταλάντευτη τόσο στήν εὐτυχία ὅσο καί στή δυστυχία, τόσο στή χαρά ὅσο καί στή θλίψη. «Τί μπορεῖ νά μᾶς χωρίσει ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ;», λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος. «Μήπως τά παθήματα, οἱ στενοχώριες, οἱ διωγμοί, ἡ πείνα, ἡ γύμνια, οἱ κίνδυνοι ἤ ὁ μαρτυρικός θάνατος;... 

Οὔτε θάνατος οὔτε ζωή οὔτε ἄγγελοι οὔτε ἄλλες οὐράνιες δυνάμεις οὔτε παρόντα οὔτε μέλλοντα οὔτε κάτι ἄλλο, εἴτε στόν οὐρανό εἴτε στόν ἅδη, οὔτε κανένα ἄλλο δημιούργημα θά μπορέσουν ποτέ νά μᾶς χωρίσουν ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ» (Ρωμ. 8:35,38-39). «Γιατί ὅταν ζοῦμε, ζοῦμε γιά τόν Κύριο· καί ὅταν πεθαίνουμε, πεθαίνουμε γιά τήν χάρη τοῦ Κυρίου» (Ρωμ. 14:8).

2. Ὅποιος ἀγαπάει ἀληθινά τόν Θεό, δέν ἔχει τήν παραμικρή σχέση μέ τόν κόσμο τῆς ἁμαρτίας. «Κανείς δέν μπορεῖ νά εἶναι δοῦλος σέ δύο κυρίους, ... καί στόν Θεό καί στόν μαμμωνά» (Ματθ. 6:24).

3. Ὅποιος ἀγαπάει ἀληθινά τόν Θεό, ἀγωνίζεται μ' ὅλες του τίς δυνάμεις νά ἐκτελεῖ τό θέλημα Ἐκείνου καί νά ζεῖ σύμφωνα μέ τίς ἅγιες ἐντολές Του.

4. Ὅποιος ἀγαπάει ἀληθινά τόν Θεό, πρόθυμα θυσιάζει γι' Αὐτόν συγγενικούς δεσμούς, ἐπίγεια ἀγαθά, ἀκόμα καί τή ζωή του. Γιατί, καθώς εἶπε ὁ Ἴδιος, «ὅποιος ἀγαπάει πατέρα ἤ μητέρα παραπάνω ἀπό μένα, δέν εἶναι ἄξιος γιά μαθητής μου. Καί ὅποιος ἀγαπάει γιό ἤ θυγατέρα παραπάνω ἀπό μένα, δέν εἶναι ἄξιος γιά μαθητής μου. 

Καί ὅποιος δέν παίρνει τό σταυρό του καί δέν μέ ἀκολουθεῖ, δέν εἶναι ἄξιος γιά μαθητής μου. Ὅποιος προσπαθήσει νά σώσει τή ζωή του, θά τή χάσει· καί ὅποιος χάσει τή ζωή του γιά μένα, θά τή σώσει» (Ματθ. 10:37-39).

5. Ὅποιος ἀγαπάει ἀληθινά τόν Θεό, παντοτινά Τόν ἔχει στό νοῦ του μέ ἅγια χαρά καί ἱερό πόθο, παντοτινά Τόν βλέπει μπροστά του, ὅπως ὁ Δαβίδ (Ψαλμ. 15:8), παντοτινά μελετάει τό νόμο Του, παντοτινά θέλει νά ἐπικοινωνεῖ μαζί Του μέ τήν προσευχή καί τά θεῖα Μυστήρια. 

Γέρων Εὐστράτιος Γκολοβάνσκι 

Πηγή: Ἀπαντήσεις σέ ἐρωτήματα Χριστιανῶν, Γέροντος Εὐστρατίου (Γκολοβάνσκι), «Ἱερά Μονή Παρακλήτου Ὠρωπός Ἀττικῆς», σελ. 92-93.

 

Περί διορθώσεως βίου καί ἔργου τοῦ φύλακα μας Ἀγγέλου - π. Εὐστάθιος

ΕΡ.: Πῶς μπορεῖ κανείς νά πάρει σταθερή ἀπόφαση γιά διόρθωση τοῦ βίου του; 

ΑΠ.: Ἡ σταθερή ἀπόφαση γιά διόρθωση τοῦ βίου εἶναι γέννημα, πρῶτον, τῆς πραγματικῆς συντριβῆς τοῦ ἀνθρώπου γιά τίς ἁμαρτίες του καί, δεύτερον, τῆς ἀκλόνητης ἐλπίδας του στήν ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ, πού μᾶς δίνει τήν ἄφεση τῶν παραπτωμάτων καί τήν αἰώνια ζωή. Δίχως τή συντριβή καί τήν ἐλπίδα, διόρθωση δέν γίνεται. 

ΕΡ.: Ποιό εἶναι τό ἔργο τοῦ φύλακα μας ἀγγέλου; 

ΑΠ: Ὁ φύλακας ἄγγελος, πού μᾶς ἔδωσε ὁ Θεός ὅταν βαπτιστήκαμε, 

πρῶτον, ἀνεβάζει τίς προσευχές μας στόν Θεό· 

δεύτερον, βάζει στήν ψυχή μας καλούς λογισμούς, καλές ἐπιθυμίες καί καλά αἰσθήματα· 

τρίτον, μᾶς διδάσκει μυστικά τό νόμο καί τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἀποτρέποντάς μας ἀπό τήν ἁμαρτία καί παρακινώντας μας στήν τήρηση τῶν εὐαγγελικῶν ἐντολῶν, τήν οἰκείωση τῶν ἀρετῶν καί τήν ἐπιτέλεση ἀγαθῶν ἔργων· 

τέταρτον, μᾶς παρηγορεῖ, ὅταν θλιβόμαστε, μᾶς ἀνακουφίζει, ὅταν πονᾶμε, καί μᾶς συμπαραστέκεται σέ κάθε δύσκολη περίσταση· 

πέμπτον, μᾶς προστατεύει ἀπ' ὅλους τούς κινδύνους καί τούς ἐχθρούς, ὁρατούς καί ἀοράτους, προπαντός ἀπό τούς δαίμονες, πού ἐπιδιώκουν τήν αἰώνια καταστροφή μας. 

Κοντολογίς, ὁ ἄγγελος μας ἀκοίμητα μᾶς φυλάει καί μᾶς κατευθύνει πρός τή σωτηρία, μένοντας κοντά μας ὥς τό θάνατό μας, ἐκτός κι ἄν ἐμεῖς τόν διώξουμε μέ τά πονηρά μας ἔργα. 

Γιατί «ὅπως ὁ καπνός φυγαδεύει τίς μέλισσες, ἔτσι καί ἡ ἁμαρτία τόν φύλακα ἄγγελο ἀπό τή ζωή μας» Μέγας Βασίλειος.

Γέρων Εὐστράτιος Γκολοβάνσκι 

Πηγή: Ἀπαντήσεις σέ ἐρωτήματα Χριστιανῶν, Γέροντος Εὐστρατίου (Γκολοβάνσκι), «Ἱερά Μονή Παρακλήτου Ὠρωπός Ἀττικῆς», σελ. 104-105.

 

Ἡ καλὴ ἐπιλογὴ

- Ποιά εἶναι ἡ διαφορὰ μεταξὺ τῶν Χριστιανικῶν κινουμένων σχεδίων καὶ τῶν ἄλλων κινουμένων σχεδίων; 

- Ἡ βασικὴ καὶ πολὺ σημαντικὴ διαφορὰ εἶναι ὅτι τὰ Ὀρθόδοξα Χριστιανικὰ κινούμενα σχέδια βασίζονται στὴν Ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ καὶ σὲ πραγματικὰ ἱστορικὰ γεγονότα ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ τοὺς Βίους τῶν Ἁγίων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας. Τὰ μηνύματα εἶναι ψυχωφέλιμα καί καλλιεργοῦν τὶς ἀρετὲς στὶς εὔπλαστες ψυχὲς τῶν παιδιῶν. Τὰ συγκεκριμένα ποὺ προτείνουμε εἶναι ἐγκεκριμένα μὲ τὶς εὐλογίες τοῦ Πατριάρχη τῆς Ρωσίας.

Τὰ ἄλλα κινούμενα σχέδια βασίζονται στὴν κακὴ φαντασία τῶν σεναριογραφῶν καί πολλές φορές μεταδίδουν βιαιότητα, ἀγριότητα καὶ βλαβερὰ ὑποσυνείδητα μηνύματα γιὰ τὴν ψυχοσύνθεση τῶν παιδιῶν καὶ τῶν μεγάλων.

Ἡ καλὴ ἐπιλογὴ προφυλάσσει μικροὺς καὶ μεγάλους, γιὰ νὰ ἀλλάξει ὁ κόσμος μας πρὸς τὸ καλύτερο.

Ἀπειροελάχιστη

- Ἔχω κάποιες ἀπορίες. Γιατί γράφεις; 

- Ἴσως κάποιες φορὲς δὲν μὲ καταλαβαίνεις. Μὴν παίρνεις προσωπικὰ αὐτὰ ποὺ γράφω. Ἀπλὰ μεταφέρω τὰ οὐράνια μηνύματα, σὰν ἐθελοντὴς «ταχυδρόμος». Ἡ συνείδηση τοῦ καθενός μας εἶναι ὁ δικαστής, ποὺ εἶναι ἡ φωνὴ τοῦ Θεοῦ,  κι ὄχι ὁ «ταχυδρόμος».

- Ποιός ὁ λόγος τῶν μηνυμάτων;

- Εἶναι εὐθύνη καί καθῆκον μου νὰ πρεσβεύω τὰ τοῦ Θεοῦ στὸν κόσμο ποὺ Τὸν λατρεύει καὶ στὸν κόσμο ποὺ Τὸν ἀναζητᾶ, νιώθοντας ἀπειροελάχιστη.

- Γιατί ὑπογράφεις μὲ τὴ λέξη πρεσβυτέρα; 

- Λόγῳ ὑπακοῆς. Νὰ εἶσαι καλά.

Μαρία Π.Μ. πρεσβυτέρα

Τί σημαίνουν τά σύμβολα τοῦ γάμου;

- Τί σημαίνουν οἱ βέρες, τά στέφανα, οἱ λαμπάδες καί τό κοινό ποτήριο; 

- Σύμφωνα μέ κάποιο βιβλίο περί γάμου, ἀναφέρονται τά ἐξής:

Δακτυλίδι Ἀρραβώνα

Στὴν ἀρχαιότητα ἦταν σύμβολο ἐξουσίας, σημάδι ὑποταγῆς ἤ ἀναγνώρισης, μέσο ἐγγύησης στὶς διάφορες συναλλαγές, σφραγίδα κυριότητας καὶ ἰδιοκτησίας. Ἔνδειξη ἐξουσίας ἦταν καί στὴν Ἁγία Γραφή, ὅπως ἐπίσης καί ἀντικείμενο στολισμοῦ, τιμῆς ἤ δόξας ἑνός προσώπου. Στό χριστιανικό γάμο γίνεται σφραγίδα τῆς γαμήλιας συμφωνίας καί ἐπιβεβαίωση αὐτῆς τῆς σχέσης. Παράλληλα θεωρεῖται καί ὡς σύμβολο καθαρότητας, τιμῆς, σταθερότητας, ἀμοιβαίας ἐμπιστοσύνης, ἀλληλοκατανόησης καί ἀλληλοπροσφορᾶς τῶν συζύγων.

Στέφανα 

 ...Στὴν Ἁγία Γραφή διατηροῦνται τὰ στέφανα ὡς σημάδι δόξας, χαρᾶς, νίκης, καύχησης, δικαιοσύνης καί ζωῆς. Ἡ Ἐκκλησία ἀγκάλιασε τά στέφανα καί τά ταύτισε μέ τήν πνευματική νίκη καί τόν ἡρωϊκό βίο τῶν Χριστιανῶν.

Οἱ νεόνυμφοι στεφανώνονται καί ἐπιβραβεύονται γιά τήν ἐντιμότητα τοῦ βίου των καί τή μέχρι τό γάμο των καθαρότητα καί ὑπέρβαση τοῦ πάθους τῆς ἡδονῆς. Τά στέφανα τοῦ γάμοῦ δείχνουν ἐπίσης τό βασιλικό μεγαλεῖο πού εἶχε ὁ ἄνθρωπος στόν παράδεισο καί τό κυριαρχικό του δικαίωμα πάνω στήν κτίση. Οἱ σύζυγοι γίνονται ξανά ἄρχοντες τῆς γῆς καί συνδημιουργοί τοῦ Θεοῦ στό ἔργο τῆς ζωῆς. Προμηνύεται ὅμως μέ τά στέφανα καί ἡ ἐσχατολογική πραγματοποίηση τῆς προσωπικῆς νίκης τῶν νεονύμφων.

Λαμπάδες 

Μαρτυροῦν τή σωφροσύνη τῶν νεονύμφων καί τή θεία χάρη πού ἔρχεται σ' αὐτούς μέ τήν εὐλογία τοῦ γάμου. Σημαίνουν ἐπίσης τή θεία ἔλλαμψη καί φαιδρότητα πού ἐπικρατεῖ τήν ὥρα τῆς γαμήλιας τελετῆς.

Τό κοινό ποτήριο 

...Γιά τήν Ἐκκλησία τό κοινό ποτήριο ἔχει λειτουργική σημασία καί θεωρεῖται ἀνάμνηση τῆς σύνδεσης τοῦ γάμου μέ τή θεία λειτουργία, ὅπου οἱ νεόνυμφοι κοινωνοῦσαν. Ἀπό τό 12ο κυρίως αἰώνα ἔχομε δύο ποτήρια, τό εὐχαριστηριακό καί τό «κοινό» ἀπό τό ὁποῖο ἔπιναν ὅσοι ἦσαν ἀνάξιοι νά κοινωνήσουν.

Θυμίζει ἐπίσης τό κοινό ποτήριο τή χαρά τοῦ γάμου τῆς Κανά καί γενικά ἀποτελεῖ μία συμβολική πράξη, γιά να γνωρίζουν οἱ νεόνυμφοι ὅτι ξεκινοῦν τή ζωή τους μέ τήν εὐχή τῆς Ἐκκλησίας νά ζοῦν ἀχώριστοι καί νά συμμετέχουν ἀπό κοινοῦ σ' ὅλα τά ἀγαθά καί σ' ὅλες τίς χαρές ἤ λύπες πού θά συναντήσουν. Ἡ εὐφροσύνη καί ἡ εὐτυχία τῶν συζύγων ἐξαρτᾶται ἀπόλυτα ἀπό τήν εἰρήνη καί τήν ὁμόνοια μεταξύ των.

Πηγή: Ὁ ΓΑΜΟΣ - Θεία Λατρεία καί Παιδεία,

Ἰωάννη Β. Κογκούλη, Χρήστου Κ. Οἰκονόμου,

Παναγιώτη Ἰ. Σκαλτσῆ, σελ. 46&48 (ἀποσπάσματα).

Ἄκρως ἀφάνταστο

-Ἔτσι, μοῦ δόθηκε ἡ εὐκαιρία νὰ καταλάβω γιατὶ προτίμησαν νὰ ἐλευθερώσουν τὸν Βαραββᾶ.

- Γιατί; Τοὺς ἔκανε κανένα θαῦμα;

- Ὄχι.

-Τοὺς εἶπε τὴν ἀλήθεια τοῦ οὐρανοῦ;

-Ὄχι.

-Τοὺς εἶπε ὄτι θὰ ἀναστηθεῖ;

-Ὄχι.

-Τότε γιατί τὸν διάλεξαν;

-Γιατὶ ἦταν ὄμοιός τους. Οἱ ἀνόμοιοι ἀπορρίπτονται.

Ὁ ἀληθινὸς Θεὸς ἀπορρίπτεται ἀπὸ τὸ δημιούργημά Του, σὰν ἕνα παιδὶ ν' ἀπορρίπτει τὸν Πατέρα του.
Ἄκρως ἀφάνταστο καὶ πραγματικό!
Εὐτυχῶς, ὅμως, δὲν παρασύρθηκαν οἱ καλοπροαίρετοι ποὺ ἀγάπησαν τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ κι αὐτοὶ διέδωσαν τὴν Ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ, τὸ μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας σὲ ὅλο τὸν κόσμο.

Μαρία Π.Μ.

Πῶς νά γίνω αἰσιόδοξος;

- Πῶς νά γίνω αἰσιόδοξος,

ἀφοῦ βλέπω ὅτι ὅλα πᾶνε στραβά;

- Ἄν βασιζόμαστε στόν ἑαυτό μας, σίγουρα θά πᾶνε στραβά.

  Ἄν ὅμως κρατᾶμε τό χέρι τοῦ Θεοῦ, σάν μικρά παιδάκια, 

  τότε Ἐκεῖνος θά μᾶς βοηθήσει 

νά ποιοῦμε τό σωστό στή ζωή μας.

- Πῶς νά κρατήσω τό χέρι τοῦ Θεοῦ; Δέν τολμῶ.

- Κρατώντας τόν Λόγο Του, τήν Ἁγία Γραφή, 

   κρατᾶς τήν φωνή τοῦ Θεοῦ στά χέρια σου!

Μαρία Π.Μ.

Ὁ Διδάσκαλός μας

- Ποιόν ἔχεις δάσκαλο γιά τά μαθήματα τῆς ζωῆς;

- Ὑπάρχουν δάσκαλοι πολλοί. 

   Ἀλλά Ἕνας νίκησε τόν θάνατο.

   Ὁ Ἰησοῦς Χριστός. 

   Αὐτός εἶναι ὁ Τέλειος Διδάσκαλός μας!

 Μαρία Π.Μ.

Μάθημα ζωῆς

- Κάθε μέρα εἶναι κι ἕνα μάθημα ζωῆς.

- Σάν νά δίνουμε ἐξετάσεις καλωσύνης.

- Θά περάσουμε ἄραγε; 

- Ποῦ;

- Στήν Αἰωνια Ζωή! 

 Μαρία Π.Μ.