 |
| Ἡ ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου - 15 Αὐγούστου |
Ἀπὸ τὴν πρώτη Αὐγούστου χιλιάδες προσκυνητὲς κατακλύζουν τὸ νησὶ καὶ μὲ κατάνυξη παρακολουθοῦν τὶς Παρακλήσεις μέχρι τὶς 13 Αὐγούστου ποὺ γίνεται ἡ τελευταία μεγάλη Παράκληση στὸ προαύλιο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ. Τὴν παραμονὴ τῆς γιορτῆς τὸ θέαμα τῆς αὐλῆς τοῦ Ναοῦ, τῶν ἀποβαθρῶν τοῦ λιμανιοῦ καὶ τῶν δύο μεγάλων δρόμων ποὺ ὀδηγοῦν στὴν ἐκκλησία τῆς Μεγαλόχαρης εἶναι ἀπερίγραπτο. Κατάφορτα τά πλοία φτάνουν στὴν Τῆνο. Ὅλο τὸ νησὶ στολισμένο ὑποδέχεται τοὺς ἐπισκέπτες του καὶ μεταβάλλεται σὲ ἕναν ἀπέραντο ξενώνα. Ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι ἔρχονται νὰ φέρουν ἕνα τάμα, νὰ κάνουν μιὰ παράκληση, νὰ ζητήσουν τὴ Χάρη Της ἢ νὰ ποῦν ἕνα «εὐχαριστῶ» στὴ Μεγαλόχαρη γιὰ κάποια εὐεργεσία Της. Ἔρχονται συνοδεύοντας τοὺς ἀρρώστους συγγενεῖς τους καὶ πονεμένοι ἀνεβαίνουν γονατιστοὶ ἢ σέρνοντας τὸν ἀνηφορικὸ δρόμο κουβαλώντας πολλὲς φορὲς στὴν πλάτη τους τὸ παιδί τους ποὺ ἔγινε ἢ προσμένουν νὰ γίνει καλά. Καὶ ὅλοι μαζὶ περιμένουν τὸ θαῦμα. Πολλὲς φορὲς ἡ Χάρη Της ξαναδίνει τὸ φῶς, τὴν ἀκοή, τήν ὀμιλία τὴν ὑγεία. Ἄπειρα τὰ θαύματα ποὺ φαίνονται καὶ ἀπερίγραπτα ὅσα δὲν φαίνονται, ὅσα δὲν γράφονται. Ἐκείνοι ποὺ εἶχαν τὴν Τιμὴ καὶ τὴν Χαρὰ νὰ σταθοῦν δίπλα στὴν Εἰκόνα τῆς Μεγαλόχαρης αὐτοὶ μόνο μποροῦν νὰ ποῦν πόσα «εὐχαριστῶ» ψιθυρίζουν ἀμέτρητα χείλη προσκυνώντας Την.
Τὴν παραμονὴ τῆς μεγάλης γιορτῆς ἔρχονται οἱ ἐκπρόσωποι τῆς Κυβέρνησης, οἱ ἐπίσημοι, καὶ τὰ στρατιωτικὰ ἀγήματα ποὺ θὰ ἀποδώσουν τιμές. Τὸ βράδυ τελεῖται Μεγάλος Ἀρχιερατικὸς Ἐσπερινὸς καὶ στὴ συνέχεια Παράκληση καὶ θεία λειτουργία καὶ μεταδίδεται ἡ Θεία Μετάληψη στὶς χιλιάδες τῶν προσκυνητῶν οἱ ὁποίοι ὑπομονετικὰ περιμένουν στὴν οὐρὰ γιὰ πολλὲς ὧρες γιὰ νὰ προσκυνήσουν τὴν Χάρη Της.
 |
| Ἀγρυπνία τὴν παραμονὴ τῆς ἑορτῆς |
 |
| Ἡ μεγαλοπρεπὴς λιτανεία τὸν Δεκαπενταύγουστο |
Τὸ πρωὶ τῆς Ἑορτῆς γίνεται Ἀρχιερατικὴ Θεία Λειτουργία στὸν Ναὸ τῆς Μεγαλόχαρης. Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Λειτουργίας, ὁ ἐκπρόσωπος τῆς Κυβέρνησης, ὁ ἀρχηγὸς τοῦ Ναυτικοῦ καὶ οἱ ἄλλοι ἐπίσημοι ἐπιβαίνουν σὲ τορπιλάκατο τοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ καὶ ρίχνουν στεφάνια στὸν ὑγρὸ τάφο τοῦ πολεμικοῦ μας πλοίου «ΕΛΛΗ» ποὺ τορπιλίστηκε ἄνανδρα ἔξω ἀπὸ τὸ λιμάνι τῆς Τήνου στὶς 15 Αὐγούστου τοῦ 1940. Μετὰ τὸ πέρας τῆς Λειτουργίας ἀκολουθεῖ ἡ μεγαλοπρεπὴς λιτάνευση τῆς Ἁγίας Εἰκόνας. Τὸ κουβούκλιο πάνω στὸ ὁποῖο βρίσκεται ἡ Εἰκόνα τὸ σηκώνουν τιμῆς ἕνεκεν ἄνδρες τοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ ἐνῶ τιμητικὰ ἀγήματα ἀπὸ ὅλα τὰ ὅπλα καὶ σώματα ἀσφαλείας τὸ περιστειχίζουν. Ἀκολουθοῦν οἱ Ἀρχιερεῖς καὶ οἱ ἐπίσημοι. Μία ἀτελείωτη σειρὰ πιστῶν, ἀπὸ τὸν Ναὸ μέχρι τὴν παραλία περιμένουν μὲ ὑπομονὴ ἀλλὰ καὶ μὲ λαχτάρα μέσα στὸν καυτό, μεσημεριανό, αὐγουστιάτικο ἥλιο νὰ περάσει ἀπὸ πάνω τους ἡ Χάρη Της. Εἶναι μιὰ συγκλονιστικὴ στιγμὴ στὴ ζωὴ κάθε πιστοῦ ποὺ στήριξε στὴ Μάνα τοῦ Θεοῦ τὶς ἐλπίδες του.
Πηγή: Περιγραφὴ τῆς εὐρέσεως τῆς θαυματουργοῦ ἁγίας εἰκόνας τῆς Εὐαγγελίστριας στήν Τήνο κατὰ τὸ ἔτος 1823. σελ.53
____________________________________________________________________________
Τὸ κείμενο στὸ ἔντυπο εἶναι μονοτονικὰ γραμμένο. Συγνώμη ἄν ὑπάρχουν λάθη στὸν πολυτονισμό του, λόγω μαθητείας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου