Ἡ Μετάσταση τῆς Θεοτόκου

Α. Τό ἱστορικόν

      Ἡ ἐκδημία τῆς Παναγίας ἔκανε τούς Ἀποστόλους νά μήν θέλουν νά φύγουν ἀπό τό μνῆμα, δέν τούς ἔκανε καρδιά. Ἔμειναν ἐκεῖ ὅλη τήν ἡμέρα, ὅλη τή νύκτα καί τήν ἄλλη ἡμέρα.

       Τό ἴδιο ἔκαναν καί οἱ Ἄγγελοι. Παρέμειναν πάνω ἀπό τόν τάφο ὑμνοῦντες τήν Παρθένο.

       Κατά θεία οἰκονομία ὁ Ἀπ. Θωμᾶς ἀπουσίαζε ἀπό τό μεγάλο γεγονός τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου. Τό ἔμαθε μετά ἀπό δυό-τρεῖς ἡμέρες. «Τί ἔπαθα, (ἔλεγε λυπημένος). Νά μήν εἶμαι στήν κηδεία τῆς μητέρας τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ μου!»

         Ἔτρεξε. Θερμοπαρακάλεσε τούς Ἀποστόλους νά ἀνοίξουν τό μνῆμα γιά νά τήν προσκυνήσει. Οἱ Ἀπόστολοι ὑπάκουσαν. Καί ἡ ἔκπληξη! Ὁ τάφος ἦταν ἄδειος! Βρῆκαν μόνο τό σενδόνι πού τύλιξε τό σῶμα της. Τό Πανάχραντο σῶμα της ἑνώθηκε μέ τήν Παναγία της ψυχή. Καί μετέστη πρός οὐρανούς.

           Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς παρομοιάζει τήν Μετάσταση τῆς Θεοτόκου μέ τήν Ἀνάσταση τοῦ Υἱοῦ της. Στήν Μετάσταση εἴχαμε, (λέει), ἄδειο τάφο καί τό σενδόνι  πού τύλιξε τό σῶμα της.  Ἔτσι καί στήν Ἀνάσταση τοῦ Υἱοῦ της. Εἴχαμε ἄδειο τάφο, καί τά σάβανα στόν τάφο (Ὁμιλ. ΚΓ' εἰς τήν Κοίμησιν).

Β. «Μετέστης πρός τήν ζωήν»

    Τί νά ἔκανε στόν τάφο τό θεοδόχο σῶμα τῆς Παρθένου; Σάν μητέρα τῆς Ζωῆς, ἡ φυσιολογική της κατοικία ἦταν ὁ οὐρανός. Γι' αὐτό καί «Τάφος καί νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν» (Κοντάκιον ἑορτῆς). Ἁπλῶς πέρασε, μπῆκε μέσα στήν γῆ γιά νά τήν ἁγιάσει. «Γῆ μέν τῇ σῇ ταφῇ ηὐλόγηται Παρθένε» (ὄρθρος Κ' Αὐγούστου). 

Ἀρχιμανδρίτης Βασίλειος Μπακογιάννης

Πηγή: Χαῖρε Κεχαριτωμένη, Ἀρχιμανδρίτου

 Βασιλείου Μπακογιάννη, σελ. 132.