«Ὁ φοβούμενος Κύριον... οὐ μή δειλιάσῃ, ὅτι αὐτός ἐλπίς αὐτοῦ» (Σειράχ 34,14).
Βλέπω πολλές φορές κάποιο κακό νά γίνεται μέσα στήν ποίμνη τοῦ Κυρίου, μέσα στήν κοινωνία τῶν ἀνθρώπων. Καί, ἐνῶ ἔχω χρέος νά στηλιτεύω κάθε κακό, νά ἀφυπνίζω τίς συνειδήσεις τῶν πιστῶν καί νά ἐλέγχω τήν ἀνομία, μέ σταματᾶ ἕνας φόβος, ἕνας δαιμονικός δισταγμός, μιά ἀκατανίκητη δειλία.
Χριστέ μου, φύτεψε μέσα μου τόν ζῆλο τῶν ἀποστόλων καί τήν παρρησία τῶν προφητῶν, ὥστε νά κηρύσσω πάντοτε ἄφοβα τήν ἀλήθεια Σου. Ἄναψε μέσα μου τή φλόγα τῆς Πεντηκοστῆς, πυρπόλησε τήν καρδιά μου μέ τήν ἀγάπη καί τόν φόβο Σου, γιά νά ἐλέγχω τήν παρανομία χωρίς δειλία καί ἀνθρωπαρέσκεια, ἀποβλέποντας μόνο στό συμφέρον καί τή σωτηρία τῶν ψυχῶν πού μοῦ ἔχεις ἐμπιστευθῆ, ὅπως μέ προτρέπει ὁ ἅγιος ἀπόστολος σου: «τούς ἁμαρτάνοντας ἐνώπιον πάντων ἔλεγχε, ἵνα καί οἱ λοιποί φόβον ἔχωσι» (Α' Τιμ. 5,20).
Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κρονστάνδης
Πηγή: Ὁ Οὐρανός στή γῆ, Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης, σελ. 97.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου