Ἄς ὑποθέσουμε ὅτι ὑπάρχουν δυό σκάλες πού ἡ μία ὁδηγεῖ στον οὐρανό και ἡ ἄλλη φέρνει κάτω στόν Ἅδη καί σύ βρίσκεσαι πάνω στή γῆ ἀνάμεσα στίς δυό σκάλες.
Μή θελήσεις νά σκεφτεῖς καί νά πεῖς: «Πῶς μπορῶ μέ μιᾶς νά πετάξω ἀπό τή γῆ και νά βρεθῶ στήν κορυφή τῆς σκάλας»; Δέν εἶναι δυνατόν νά γίνει αὐτό, οὔτε ζητάει ἀπό σένα κάτι τέτοιο ὁ Θεός. Ἀλλά ἀγωνίσου γι᾿ αὐτή τουλάχιστον τή στιγμή νά μήν πάρεις τήν ἄλλη σκάλα πού πάει πρός τά κάτω.
Νά μήν κάνεις κακό στόν πλησίον, νά μήν πληγώσεις, νά μήν καταλαλήσεις, νά μήν προσβάλεις, νά μήν ἐξουδενώσεις. Καί ἔτσι ἀρχίζεις καί νά εὐεργετεῖς λίγο τόν ἀδελφό σου, ἀνακουφίζοντας τον μέ τόν καλό σου λόγο, πάσχοντας μαζί του καί δίνοντάς του κάτι ἄν χρειαστεῖ. Καί ἀνεβαίνοντας μ᾿ αὐτόν τόν τρόπο μιά-μιά βαθμίδα, φτάνεις, μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, στήν κορφή τῆς σκάλας.
Γιατί βοηθώντας λίγο-λίγο τόν πλησίον, φτάνεις και νά ἐπιθυμεῖς τό συμφέρον τοῦ πλησίον, ὅπως ἀκριβῶς καί τό δικό σου, καί τήν ὠφέλειά του, ὅπως ἀκριβῶς τή δική σου. Καί αὐτό σημαίνει τό «νά ἀγαπήσεις τόν πλησίον σου ὅπως τόν ἑαυτό σου».
Ἅγιος Ἀββᾶς Δωρόθεος
Πηγή: Ἔργα Ἀσκητικά, Ἀββά Δωροθέου, «Ἐτοιμασία», σελ. 335-337.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου