Στή Σκυθία ὑπῆρχε ἕνας βασιλιάς μέ τρία παιδιά. Μετά τόν θάνατό του ἄρχισε ἡ διχόνοια μεταξύ τους. Τότε ἀνέλαβε νά τούς βοηθήσει ὁ βασιλιάς τῆς Θράκης. Διέταξε νά βγάλουν τό σῶμα τοῦ πατέρα τους, νά τό στήσουν ὄρθιο καί ὅποιος μέ τό τόξο θά τόν κτυπήσει καλλίτερα ἐκεῖνος νά εἶναι βασιλιάς.
Τά δύο παιδιά του ἐσημάδευσαν μέ τά βέλη τους, ὁ τρίτος ὅμως εἶπε· παραιτοῦμαι τῆς βασιλείας παρά νά τοξεύσω τό σῶμα τοῦ νεκροῦ πατέρα μου. Αὐτόν ἀνεγνώρισε βασιλέα... Καί ἐμεῖς δυστυχῶς ρίχνουμε σαΐτες - βέλη κατά τοῦ Χριστοῦ.
Εἶναι τά βέλη τῆς ἑωσφορικῆς ὑπερηφανείας πού πλήττουν τήν κεφαλή.
Εἶναι τῆς μνησικακίας - μισαδελφείας πού πλήττουν τήν πλευρά.
Εἶναι τῆς ἀδικίας καί ἀρπαγῆς πού πλήττουν τά χέρια, καθώς καί ἄλλα ἀναρίθμητα βέλη πού πέφτουν σάν χαλάζι πού προκαλοῦν οἱ κατακρίσεις, τά ψέμματα, οἱ ἐπιορκίες καί οἱ βλασφημίες τῶν χριστιανῶν... Καιρός νά μετανοήσουμε καί σταματήσουμε νά τόν πληγώνουμε ἁμαρτάνοντες.
Ἄς ποῦμε ἀπό καρδίας καί ἐμεῖς τό μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθης ἐν τῇ βασιλείᾳ σου.
Ἠλίας Μηνιάτης
Πηγή: Ἐλπιδοφόρα πνευματικά ἀντίδοτα, Ὀρθόδοξος Κυψέλη, σελ. 36.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου