Ἡ καλὴ ἀλλοίωση

Ἡ ὑπομονὴ σὲ κάθε ἔργο γεννᾶ τὴν ἀνδρεία. 

Ἡ ἀνδρεία γεννᾶ τὴν προθυμία. 

Ἡ προθυμία, τὴν καρτερία.

Ἡ καρτερία, τὴν ἐπίταση τῆς ἐργασίας.

 Ἡ ἐπίταση κατευνάζει τὴν ἀκράτεια τοῦ σώματος καὶ 

ἡμερεύει τὴν ἡδυπάθεια τῆς ἐπιθυμίας.

Ἡ ἐπιθυμία κινεῖ τὸν πόθο. 

Ὁ πόθος, τὴν ἀγάπη. Ἡ ἀγάπη τὸν ζῆλο. 

Ὁ ζῆλος, τὴ θέρμη. Ἡ θέρμη, τὴν παρόρμηση.

Ἡ παρόρμηση, τὴ σπουδή. Ἡ σπουδή, τὴν προσευχή.

Ἡ προσευχή, τὴν ἡσυχία. Ἡ ἡσυχία γεννᾶ τὴ θεωρία.

Ἡ θεωρία, τὴ γνώση. Ἡ γνώση, τὴν κατανόηση τῶν μυστηρίων.

Τὸ τέλος τῶν μυστηρίων εἶναι ἡ θεολογία. 

Καρπὸς τῆς θεολογίας εἶναι ἡ τέλεια ἀγάπη. 

Τῆς ἀγάπης, ἡ ταπείνωση. Τῆς ταπεινώσεως, ἡ ἀπάθεια.

Τῆς ἀπάθειας, ἡ προόραση, ἡ προφητεία καὶ ἡ πρόγνωση.

Γιατὶ δὲν ἔχει κανεὶς τέλειες ἀπὸ ἐδῶ τὶς ἀρετές, 

οὔτε ἐξαφανίζει μονομιᾶς τὶς κακίες, 

ἀλλὰ σιγὰ-σιγὰ μὲ τὴν αὔξηση τῆς ἀρετῆς 

λιγοστεύει ἡ κακία καὶ καταλήγει νὰ μὴν ὑπάρχει διόλου.

Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Σιναΐτης 

Πηγή: Φιλοκαλία, Τόμος Δ', σελ. 213. Νεοελληνικὴ ἀπόδοση: Ἀντώνιος Γ. Γαλίτης.