Kύριε, Ἰησοῦ Χριστέ,
τὸ θεανθρώπινο δάκρυ Σου κύλησε
τὸ θεανθρώπινο δάκρυ Σου κύλησε
στὸ πανέμορφο πρόσωπό Σου,
πρὶν ἀναστήσεις τὸν Λάζαρο
μὲ τὴν θεϊκὴ φωνή Σου.
Κύριε, πόσο πληγώνομαι
ποὺ ἐμεῖς οἱ ἁμαρτωλοὶ
Σὲ κάνουμε νὰ δακρύζεις
μὲ τὶς ἁμαρτίες μας;
Πόσο λυπᾶμαι Κύριε, πόσο πονάω;
Συγχώρησέ με, Σὲ παρακαλῶ.
Δὲν θέλω νὰ δακρύσεις,
ποτέ, καλέ μου Κύριε.
Θέλω μόνο νὰ χαίρεσαι.
Ἀρκετὰ Σὲ λυπήσαμε.
«Λάζαρε, δεῦρο ἔξω».
Ἕλληνα, δεῦρο ἔξω ἀπ' τὴν ἁμαρτία,
κι ἀναστήσου πνευματικά!
κι ἀναστήσου πνευματικά!
Ἂς χαρεῖ ἐπιτέλους ὁ Κύριος μας.
Ἀρκετὰ Τὸν λυπήσαμε...
Μαρία Π.Μ. πρεσβυτέρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου