Ἡ πύλη τοῦ οὐρανοῦ

Ἄλπεις

   Ὑπάρχουν ὅμως καί ἄλλες Ἄλπεις, πνευματικές, πού χωρίζουν ὄχι δυό χῶρες, ἀλλά τόν ἄνθρωπο ἀπό τόν Θεό. Εἶναι οἱ Ἄλπεις τῶν ἁμαρτιῶν, «τό μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ» (Ἐφ. β' 14), πού ἐμποδίζει κάθε ἐπικοινωνία μεταξύ ἀνθρώπου καί Θεοῦ.

Θά μποροῦσε ποτέ ὁ ἄνθρωπος νά καταλύση αὐτόν τόν φραγμό καί νά μπῆ στήν παρουσία τοῦ Θεοῦ; Ἀδύνατον πρᾶγμα! Ὥσπου ἀκούστηκε ἡ σπαρακτική ἐπίκλησι πρὸς τὸν Θεό:

«Ἐάν ἔσχιζες τούς οὐρανούς καί κατέβαινες, στήν ἐμφάνισί σου θά ἔπιανέ τρόμος τά ὅρη καί θά ἔλειωναν, ὅπως τό κερί στή φωτιά» (Ἡσ. 64,1). 

Καί κατέβηκε ὁ Χριστός στόν ἐξιλαστήριο σταυρό Του καί σχίστηκε μέ τό καταπέτασμα τοῦ Ναοῦ τό χειρόγραφο τῶν ἁμαρτιῶν μας καί ἄνοιξε διάπλατα ἡ πύλη τοῦ οὐρανοῦ γιά κάθε μετανοημένο ἁμαρτωλό.

Πηγή: Οὐράνια Μηνύματα 2014, «Ο.Χ.Α. Λυδία», σελ. 455-456.