Οἱ ὡραιότεροι βίοι τῶν ἁγίων εἶναι αὐτοί πού γράφτηκαν ἀπό ἁγίους. Συνήθως ἕνας ἅγιος μπορεῖ νά μιλήσει καλύτερα γιά ἕνα ἅγιο. Ἐνδεικτικά ἀναφέρουμε ὡς σπουδαίους συναξαριογράφους τόν Μέγα Ἀθανάσιο, τόν Μέγα Βασίλειο, τόν Ἱερώνυμο, τόν Συμεών τόν Μεταφραστή, Φιλόθεο τόν Κόκκινο καί Νικόδημο τόν Ἁγιορείτη.
Σκοπός τῶν βίων εἶναι ἡ ψυχική ὠφέλεια τῶν ἀναγινωσκόντων καί τῶν ἀκροωμένων. Οἱ βίοι στούς πρωτοχριστιανικούς χρόνους διαβάζονταν ἐπί τῶν τάφων τῶν μαρτύρων, ὅπου ἐτελεῖτο καί ἡ Θεία Λειτουργία.
Ἡ ἡμέρα τοῦ μαρτυρίου ἤ τῆς κοιμήσεως ἑνός ἁγίου θεωρεῖται γενέθλιος ἡμέρα. Ἦταν ἡ ἡμέρα τῆς ἀνόδου στὸν οὐρανό, ἡμέρα χαρᾶς κι εὐχαριστίας.
Ἡ συναγωγή τῶν βίων ἀπετέλεσε τά μηνολόγια, τά λειμωνάρια, τά συναξάρια ἤ συναξαριστές, τά λαυσαϊκά καί τά γεροντικά, τά ὁποῖα ἀπετέλεσαν διδακτικό ἐντρύφημα χιλιάδων μοναχῶν καί λαϊκῶν ὅλων τῶν αἰώνων. Εἶναι διδακτικώτατα, εὐκολοδιάβαστα καί ψυχωφελῆ.
Μοναχός Μωυσῆς Ἁγιορείτης
Πηγή: Ἡ εἰρήνη τῶν ἀρετῶν καί ἡ ταραχή τῶν παθῶν, Μοναχοῦ Μωυσέως Ἁγιορείτου, «Τῆνος», σελ. 94.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου