Ἂν ὅμως θελήσει κανείς, βάζει πάλι ἀρχὴ μὲ τὴ μετάνοια. «Ἔπεσες;» λέει κάποιος ἅγιος· «Σήκω. Ἔπεσες πάλι; Καὶ πάλι σήκω, χωρὶς νὰ ἀπελπίζεσαι γιὰ τὴ σωτηρία σου ὅ,τι καὶ νὰ γίνει. Οὔτε νὰ παραδίνεις τὸν ἑαυτό σου θεληματικὰ στὸν ἐχθρό (τὸν διάβολο)· ἀρκεῖ ἡ ὑπομονή σου αὐτὴ καὶ ἡ αὐτομεμψία γιὰ νὰ σωθεῖς.»
«Ἤμαστε, λέει ὁ Ἀπόστολος, καὶ ἐμεῖς κάποτε ἀνόητοι καὶ βαδίζαμε κατὰ τὶς ἐπιθυμίες μας κλπ.» (Τίτ. 3,3). Καὶ σὺ λοιπὸν μὴν ἀπελπιστεῖς καθόλου, ἀγνοώντας τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ, γιατὶ μπορεῖ νὰ κάνει ὅσα θέλει.
Ἀλλὰ ἔλπισε σ' Αὐτὸν καὶ θὰ κάνει ἕνα ἀπὸ τὰ ἑξῆς: ἢ μὲ πειρασμοὺς καὶ ἄλλους τρόπους, ποὺ γνωρίζει Ἐκεῖνος, θὰ προξενήσει τὴ διόρθωσή σου, ἢ θὰ δεχτεῖ τὴν ὑπομονὴ καὶ τὴν ταπείνωσή σου ἀντὶ γιὰ ἄλλη πνευματικὴ ἐργασία, ἢ μέσω τῆς ἐλπίδας θὰ βρεῖ φιλάνθρωπα κάποιον ἄλλο τρόπο γιὰ νὰ σώσει τὴν ψυχή σου ποὺ δὲν ἔχει παρρησία. Μονάχα μὴν ἀφήσεις τὸ Γιατρό, γιατὶ τότε θὰ ὑποστεῖς κακῶς τὸ διπλὸ θάνατο, ἐπειδὴ δὲν γνωρίζεις τὸν κρυφὸ σκοπὸ τοῦ Θεοῦ.
Ὅπως εἴπαμε γιὰ τὴ γνώση, ἔτσι θὰ ποῦμε τώρα καὶ γιὰ τὴν πράξη. Ἀνάμεσα ἀπὸ ἔξι παγίδες περνᾶ κάθε σωματικὴ καὶ ψυχικὴ πράξη: δεξιὰ καὶ ἀριστερά, δηλαδὴ ἀνάμέσα στὴν ὑπερβολὴ καὶ στὴν ἔλλειψη τῶν κόπων· πάνω καὶ κάτω, δηλαδὴ ἀνάμεσα στὴν ὑψηλοφροσύνη καὶ στὴν ἀπόγνωση· ἐσωτερικὰ καὶ ἐξωτερικά, δηλαδὴ ἀνάμεσα στὴν δειλία καὶ στὸ θράσος, γιὰ τὸ ὁποῖο λέει ὁ Θεολόγος ὅτι ἀπέχει πάρα πολὺ τὸ θάρρος, ἂν καὶ στὸ ὄνομα εἶναι παρόμοιο.
Στὸ μέσον αὐτῶν τῶν ἔξι παγίδων εἶναι ἡ μετρημένη ἐργασία ποὺ γίνεται μὲ ταπείνωση καὶ ὑπομονή.
(... συνεχίζεται στό Β' μέρος).
Ὅσιος Πέτρος ὁ Δαμασκηνὸς
Νεοελληνικὴ ἀπόδοση: Ἀντώνιος Γ. Γαλίτης.
Πηγή: Φιλοκαλία, «Τὸ Περιβόλι τῆς Παναγίας», Τόμος Γ', σελ. 149-150 (ἀπόσπασμα).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου