Στῶν ἀηδονιῶν τίς κατοικίες,
στίς πυκνές φυλλωσιές,
νά βρεθῶ δίχως ἔγνοια·
ν' ἀγκαλιάσω τούς κορμούς τῶν δένδρων,
τή σοφία τῶν χυμῶν νά ἐννοήσω·
στά πλῆκτρα τῶν φύλλων
ν' ἀκούσω τίς νότες τοῦ ἁγέρα·
νά γεμίσω τίς χοῦφτες
μέ τό νερό τοῦ ρυακιοῦ,
στήν ἤρεμη κοίτη
μέ τ' ἁνέγγιχτα βρύα·
τή δρόσο ἀπό τά βλέφαρα
τῶν λουλουδιῶν νά συλλέξω·
ν' ἀναπαυθῶ στή μοναχική
τοῦ βράχου τή γαλήνη...
Περιπλάνηση
στή νοσταλγία τοῦ παραδείσου.
Αἰκατερῖνα Μοναχή
Πηγή: Μικρά Στιχηρά (ποιήματα), Αἰκατερῖνα Μοναχή, «Π. Κυριακίδη», σελ. 36.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου