Ἀγαπητοί μου! Ἡ θεία λειτουργία, πού τελοῦμε, εἶναι μία ἀναπαράστασις ὅλου τοῦ μυστηρίου τῆς θείας οἰκονομίας. Θυμούμεθα τή γέννησι τοῦ Χριστοῦ, τήν εἴσοδό του στόν κόσμο ὡς διδασκάλου, τό μυστικό δεῖπνο, τή σταυρική θυσία, τήν ἀνάστασι, τέλος δέ -σέ κάθε θεία λειτουργία- καί τήν ἀνάληψί του.
Ποιά σημεῖα θυμίζουν τήν Ἀνάληψι; Ὅταν, μετά τή μεγάλη εἴσοδο καί τό Πιστεύω, ὁ ἱερεύς βγαίνῃ καί λέῃ «Ἄνω σχῶμεν τάς καρδίας». Ἐκεῖ ἐννοεῖ τό ἐξῆς. Δέν εἶναι πιά ὁ Χριστός στόν κόσμο, εἶναι στόν οὐρανό· λοιπόν κ' ἐμεῖς ἐκεῖ πρέπει νά 'χουμε τίς καρδιές μας.
Κι ὅπως ὅταν ἔχουμε κάποιον δικό μας στήν Αὐστραλία ἤ στήν Ἀμερική τόν σκεπτόμεθα μέρα - νύκτα, ἔτσι καί τόν οὐρανό ὅπου εἶναι ὁ Κύριός μας. «Ἡμῶν τό πολίτευμα ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει» (Φιλ. 3,20).
Πρός τό τέλος ἐπίσης τῆς λειτουργίας, μετά τή θεία κοινωνία, ὁ ἱερεύς, λέει· «Ὑψώθητι ἐπί τούς οὑρανούς, ὁ Θεός, καί ἐπί πᾶσαν τήν γῆν ἡ δόξα σου». (Ψαλμ, 56,6,12), πού ἐννοεῖ πάλι τήν Ἀνάληψι.
Χρειάζεται ἀπογείωσις. Νά ὑψωθοῦμε κ' ἐμεῖς μέ φτερά ἀετοῦ, νά πετάξουμε στόν πνευματικό οὐρανό, γιατί «θά μᾶς φάει ὁ κάμπος», ὅπως λέει ἕνας ποιητής. Ἄλλοτε μέσ' στίς φτωχικές καλύβες κατοικοῦσαν τίμιοι ἄνθρωποι καί ἐπίγειοι ἄγγελοι. Τώρα, μέσα στά πολυτελῆ μέγαρα κατοικοῦν ἄλογα ζῷα καί μοχθηροί δαίμονες.
Ὁ χοῖρος ἔχει τό κεφάλι πρός τά κάτω· ἀγαπᾷ τά βελανίδια καί περιφρονεῖ τά διαμάντια, ὅπως εἶπε ὁ Χριστός (βλ. Ματθ. 7, 6). Τί θέλει; Λάσπη καί βρώμα. Ἔτσι κ' ἐμεῖς ἄν περιφρονοῦμε τ' ἀνεκτίμητα λόγια τοῦ Κυρίου καί σάν τόν χοῖρο κινούμεθα μέσα στό βόρβορο τῆς ἠθικῆς ἀκαθαρσίας. Καί ὅπως ὁ χοῖρος μόνο μία φορά βλέπει τόν οὐρανό, ὅταν ὁ χασάπης τόν ἀναποδογυρίσει νά τόν σφάξῃ. Ἔτσι κι ὁ κτηνάνθρωπος. Ὅταν ἔρθῃ ὁ ἀρχάγγελος μέ τή μάχαιρά του νά τόν πάρῃ, τότε γιά πρώτη φορά ὑψώνει τό νοῦ του καί βλέπει ὅτι πέρα ἀπό τό μάταιο τοῦτο κόσμο ὑπάρχει καί ἄλλη ζωή.
Ἀδελφοί μου, ὅσο εἶστε βέβαιοι ὅτι ὑπάρχει αὐτός ὁ κόσμος, τόσο νά εἶστε βέβαιοι ὅτι ὑπάρχει ὁ ἄλλος κόσμος. Σ' ἐκεῖνον τόν κόσμο πηγαίνουμε. «Ἄνω σχῶμεν τάς καρδίας»!
Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης
Πηγή: Πνευματικά σαλπίσματα Ὀρθοδόξου ζωῆς καί ὀμολογίας,
Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Ν. Καντιώτου, σελ. 289 - 290
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου