Χριστοποίηση: Ὁ Ἀπόστολος τῆς Κυριακῆς τῶν Μυροφόρων

Κυριακή 15 Μαΐου 2016

Ὁ Ἀπόστολος τῆς Κυριακῆς τῶν Μυροφόρων

Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, στ΄ 1-7.

1 Ἐν δὲ ταῖς ἡμέραις ταύταις πληθυνόντων τῶν μαθητῶν ἐγένετο γογγυσμὸς τῶν Ἑλληνιστῶν πρὸς τοὺς Ἑβραίους, ὅτι παρεθεωροῦντο ἐν τῇ διακονίᾳ τῇ καθημερινῇ αἱ χῆραι αὐτῶν.

2 προσκαλεσάμενοι δὲ οἱ δώδεκα τὸ πλῆθος τῶν μαθητῶν εἶπον· οὐκ ἀρεστόν ἐστιν ἡμᾶς καταλείψαντας τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ διακονεῖν τραπέζαις.

3 ἐπισκέψασθε οὖν, ἀδελφοί, ἄνδρας ἐξ ὑμῶν μαρτυρουμένους ἑπτά, πλήρεις Πνεύματος Ἁγίου καὶ σοφίας, οὓς καταστήσομεν ἐπὶ τῆς χρείας ταύτης·

4 ἡμεῖς δὲ τῇ προσευχῇ καὶ τῇ διακονίᾳ τοῦ λόγου προσκαρτερήσομεν.

5 καὶ ἤρεσεν ὁ λόγος ἐνώπιον παντὸς τοῦ πλήθους· καὶ ἐξελέξαντο Στέφανον, ἄνδρα πλήρη πίστεως καὶ Πνεύματος Ἁγίου, καὶ Φίλιππον καὶ Πρόχορον καὶ Νικάνορα καὶ Τίμωνα καὶ Παρμενᾶν καὶ Νικόλαον προσήλυτον Ἀντιοχέα,

6 οὓς ἔστησαν ἐνώπιον τῶν ἀποστόλων, καὶ προσευξάμενοι ἐπέθηκαν αὐτοῖς τὰς χεῖρας.

7 καὶ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ηὔξανε, καὶ ἐπληθύνετο ὁ ἀριθμὸς τῶν μαθητῶν ἐν Ἱερουσαλὴμ σφόδρα, πολύς τε ὄχλος τῶν ἱερέων ὑπήκουον τῇ πίστει.

Ἅγιος Ἀπόστολος & Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς

Πηγή: Καινὴ Διαθήκη, σελ. 498-499 & myriobiblos.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

Τί εἶναι ἡ Χριστοποίηση;

Ὁ σκοπός τοῦ θεοειδοῦς ὅντος πού λέγεται ἄνθρωπος εἶναι ἕνας: νά γίνει σταδιακά τέλειος, ὅπως ὁ Θεός Πατήρ, νά γίνει Θεός κατά χάριν, νά ἐπιτύχει τήν θέωση, τήν θεοποίηση, τήν Χριστοποίηση, τήν Τριαδοποίηση. Κατά τούς Ἁγίους Πατέρες, «Θεός ἐνηνθρώπησε, ἵνα ὁ ἄνθρωπος Θεός γένηται» (Μέγας Ἀθανάσιος). Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς

Ταπεινὰ καὶ εἰλικρινὰ

«Ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγὼ ἅγιός εἰμι». Κύριος ὁ Θεός. (Α΄ Πέτρ. α΄17).

«Ἔσεσθε οὖν ὑμεῖς τέλειοι, ὥσπερ ὁ Πατὴρ ὑμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς τέλειός ἐστιν». Ἰησοῦς Χριστός (Ματθ. ε΄ 48).

«Ὁ καθένας ἀπὸ μᾶς εἶναι ὑπεύθυνος γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ πλησίον». Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος.

«Ἄνθρωπος αὐτοσύμβουλος καθ΄ ἑαυτοῦ πολέμιος». Μέγας Βασίλειος.

«Ἓν οἶδα ὅτι οὐδὲν οἶδα» (Ἕνα ξέρω ὅτι δὲν ξέρω τίποτα). Σωκράτης.

«Ἔχω τὸν νοῦ μου στὸν ᾅδη καὶ δὲν ἀπελπίζομαι». Ἅγιος Σιλουανός.

Μικροί μαθητευόμενοι Χριστοῦ πάντα θέλουμε νὰ εἴμαστε. Ἀγαπᾶμε τὴν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ γιατὶ ἐλευθερώνει τὴν ψυχὴ καὶ τὸν νοῦ ἀπὸ τὸ σκοτάδι. Ἡ ἄγνοια συγχωρεῖται καὶ φεύγει μὲ τὴ γνώση τῆς ἀληθείας.

Ἡ αἴρεση εἶναι βλασφημία κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος γιὰ τὴν ὁποία εἶπε ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ὅτι εἶναι ἡ μόνη ἁμαρτία ποὺ ΔΕΝ συγχωρεῖται. Οἱ αἰρετικοὶ συγχωροῦνται ἐάν μετανοήσουν κι ἐπιστρέψουν στὴν Ὀρθοδοξία. Ἂς προσέχουμε.

Μόνο ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ Ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο, ἐνώνει τήν γῆ μὲ τὸν οὐρανὸ καὶ τὸν ἄνθρωπο μὲ τὸν Θεό. Ἀπὸ ὅλα τὰ μέρη τῆς γῆς, τὴν Πάτμο διάλεξε ὁ Θεὸς νὰ Ἀποκαλυφθεῖ!

Εἴμαστε Χριστιανοὶ Ὀρθόδοξοι.

Ἡ γῆ εἶναι δεμένη μὲ τὴ θνητότητα κι ὁ οὐρανὸς μὲ τὴν αἰωνιότητα.

Ἀγαπᾶμε ἀλλήλους κι ἐπιθυμοῦμε τὴν Παραδείσια σωτηρία ὅλου τοῦ κόσμου.

Δύο δρόμοι ὑπάρχουν ποὺ μποροῦμε νὰ ἐπιλέξουμε σ᾿ αὐτὴ τὴν πρόσκαιρη ζωή: τῆς Χριστοποίησης ἢ τῆς δαιμονοποίησης.

Ἡ ἀληθινὴ ζωὴ βρίσκεται μακριὰ ἀπὸ τὶς ὀθόνες.

«Δοῦλοι ἀχρεῖοί ἐσμεν, ὅτι ὅ ὡφείλομεν ποιῆσαι πεποιήκαμεν». (Λουκ. ιζ΄ 10).

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

Ὀρθόδοξο Χριστιανικὸ Ἰστολόγιο ταπεινὰ ἀφιερωμένο στὸν Μέγα Ποιητή, τὸν Ἅγιο Τριαδικὸ Θεὸ καὶ σὲ ὅσους Τὸν ἀγαποῦν. Ἡ Χριστοποίηση εἶναι τὸ «καθ᾿ ὁμοίωσιν», δηλαδὴ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ ὁ σκοπὸς τῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων ποὺ γνώρισαν καὶ θέλουν νὰ δοξάσουν τὸν Ἀληθινὸ Θεό. Ἐπιτυγχάνεται μὲ τὴ συμμετοχή μας στὰ Ὶερὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ τὴν ποίηση τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή μας. Δικαίωμα ὅλων!
Ὀρθοδοξία & Ὀρθοπραξία μὲ τὴν Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

Ἐν Χριστῷ ἐπικοινωνία

mariapmp@weboikos.com

Ἡ ἀπροσωπόληπτη γνώμη σας θά μᾶς βοηθήσει νά βελτιωθοῦμε.

Ἄν θέλετε κάποιο κείμενο ἤ ποίημα γιὰ ἀναδημοσίευση μπορεῖτε νὰ ἐπικοινωνήσετε μαζί μας.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, εὐλόγησε τοὺς
ἐπισκέπτες τοῦ ἱστολογίου αὐτοῦ
καὶ ὁδήγησέ μας ὅλους στὴν ὁδό
τῆς Θεογνωσίας, αὐτογνωσίας,
μετανοίας καὶ σωτηρίας.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *