Στὸν Μοναχὸ Μωυσῆ Ἁγιορείτη

Στὸν Μοναχὸ Μωυσῆ Ἁγιορείτη
 

Tὸ ὕστατο χαῖρε, δὲν προλάβαμε
νὰ σᾶς τὸ ποῦμε ἀγαπητέ, λογιότατε πατέρα
καὶ θλίβεται μου ἡ ψυχὴ σὰν ἐνθυμοῦμαι
τὴν ξεχωριστὴ προσωπικότητα, τὸ ἦθος,
τὴν ἔγνοια γιὰ τὴν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων,
τὸν ἱεραποστολικό σας ἀγώνα, τὸν ἔνθεο ζῆλο,
τὴ διαρκή σας προσευχὴ καὶ τὰ θερμά σας δάκρυα,
τὸ εὖρος τῆς φιλοχρίστου Χριστομάθειας,
τὴν φιλοκαλικὴ συγγραφική σας πολυγραφικὴ  δεινότητα,

τὴν ἐκ τῶν πονημάτων ἀναδύουσα ποιητικὴ εὐαισθησία

τῆς ἁγιορειτικῆς πνευματοφόρου ἐμπνεύσεως, 
τὴν ἱεροκηρυκτικὴ ἀνιδιοτελὴ προσφορά,
τὸ ἀνείπωτο πολυετὲς μαρτύριο τοῦ πόνου. 

Καὶ φύγατε τόσο νωρὶς γιὰ ἐμᾶς,
μὰ ὅσο θέλησε ὁ Πάνσοφος Δημιουργός,
πλήρης ἀναριθμήτων καὶ θεαρέστων ἔργων...

Ὁ Κύριος μας Ἰησοῦς Χριστός,  ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος καὶ 
οἱ Ἅγιοι 318 Θεοφόροι Πατέρες -εὐελπιστοῦμε ὅτι-
σᾶς ὑποδέχθηκαν στὰ οὐράνια σκηνώματα...
Καλὸν Παράδεισον πατέρα Μωυσῆ!

Μαρία Π.Μ. πρεσβυτέρα 

                                    3.6.2014