Σφραγισθέντες τῷ ξύλῳ σου, δέσποτα, μεγαλύνομεν ἔπει
τὴν σὴν δι' ἀνθρώπους ἐνανθρώπισιν,
ἀθανῆ καὶ θνητόν σε γινώσκοντες ὡς θεὸν καὶ βροτόν,
ἕνα υἱόν·
εἰ γὰρ καὶ παθεῖν σαρκικῶς ᾠκονόμησας,
ὅμως ἀμερὴς μένεις ἀεὶ ἐν τριάδι·
ἀλλ' ἐν πίστει τοιαύτῃ, σωτήρ, τὴν σὴν ἐκκλησίαν
κραταίωσον,
τὸν δὲ λαόν σου στηρίξας σῶσον ὡς μόνος οἰκτίρμων,
ἵνα τῇ σῇ ἀναστάσει πάντες ἡμεῖς προσκυνοῦμεν·
σὺ γὰρ πᾶσι παρέχεις φωτισμόν, ζωὴν καὶ γνῶσιν
ὁ λύσας τοῦ Βελίαρ τὰ βέλη, τοῦ ᾍδου τὸ νῖκος
καὶ Θανάτου τὸ κέντρον.
_____________
Μὲ τὸ Ξύλο, Κύριε, τοῦ Σταυροῦ Σου σφραγισμένοι
δοξολογοῦμε μὲ ὕμνους τὴ δική Σου
ἐνανθρώπισι γιὰ χάρη μας.
Ἀθάνατο καὶ θνητὸ Σὲ γνωρίζουμε, ὡς Θεὸ καὶ ἄνθρωπο,
Ἕναν Υἱό.
Γιατὶ ἂν καὶ καταδέχτηκες νὰ σταυρωθῆς ὡς ἄνθρωπος,
ὅμως μένεις πάντοτε ἀχώριστος ἀπ' τὴν Τριάδα τὴν
Ἁγία.
Καὶ μὲ τέτοια πίστι στὴν Ἐκκλησία Σου δυνάμωσε,
Σωτήρα,
τὸν δὲ λαό Σου στήριξε καὶ σῶσε, Ἐσὺ ποὺ εἶσαι ὁ
Μοναδικὸς στὴν καλωσύνη,
γιὰ νὰ προσκυνοῦμε ὅλοι τὴν Ἀνάστασί Σου.
Γιατὶ Ἐσὺ παρέχεις σ' ὅλους φώτισι, γνῶσι καὶ ζωή,
Ἐσὺ ποὺ σύντριψες τοῦ Διαβόλου τὰ βέλη, τοῦ ᾍδη τὴ
νίκη καὶ τοῦ Θανάτου τὸ κεντρί.
Ἅγιος Ρωμανὸς ὁ Μελωδὸς
(λγ' οἶκος ἐκ τῶν λγ' οἶκων).
Νεοελληνική ἀπόδοση: Ἀρχιμανδρίτης Ἀνανίας Κουστένης
Πηγή: Ὕμνοι, Ἁγίου Ρωμανοῦ τοῦ Μελωδοῦ, Ἀρχμανδρίτου Ἀνανία Κουστένη, σελ. 577.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου