 |
| Ἡ Νεκρά θάλασσα, ἡ πιό ἀλμυρή θάλασσα στόν κόσμο. |
Ὁ ἀββᾶς Δουλᾶς διηγεῖτο στούς ἀδελφούς, ὅτι ἐνῶ περπατοῦσε στίς ὄχθες τῆς Νεκρᾶς Θαλάσσης μέ τόν Γέροντά του, κυριεύθηκε ἀπό ὑπερβολική δίψα.
- Διψῶ, εἶπα στόν Γέροντά μου.
- Πιές ἀπό τήν θάλασσα, μοῦ εἶπε... Ἀφοῦ προσευχήθηκε καί ἐσταύρωσε μέ τό εὐλογημένο χέρι του τά νερά.
- Πιές, μοῦ ξανᾶπε...
Καί κάνοντας ὑπακοή πῆρα καί ἤπια, καί ἦταν γλυκό σάν μέλι... Μόλις εἶδα τό θαῦμα ἑτοιμάστηκα νά γεμίσω τό μικρό σταμνάκι πού εἶχα μαζί μου.
- Γιατί τό γεμίζεις; μέ ρώτησε ὁ Γέροντας.
- Γιά νά τό ἔχω ὅταν διψάσω πάλι, Ἀββᾶ.
Καί ὁ Γέροντας μέ αὐστηρό βλέμμα:
- Ὁ Θεός πού εἶναι ἐδῶ, ὀλιγόπιστε, θά εἶναι καί πιό κάτω.
Πηγή: Ὁ Θεός εἶναι μαζί μας, ἐμεῖς εἴμαστε μαζί Του; «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», σελ. 49.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου