Ἀπὸ τὸν βίο τῆς Ἁγίας Ὁσιομάρτυρος Φιλοθέης τῆς Άθηναίας

  

Ἡ Ἁγία Ὁσιομάρτυς Φιλοθέη ὴ Ἀθηναία

    ...Νύφη πολύφερνη καὶ περιζήτητη, νυμφεύτηκε παρὰ τὴν θέλησή της σὲ ἡλικία δώδεκα ἐτῶν μὲ ἕναν σκληρὸ καὶ βίαιο ἄνδρα, τὰ ἄγρια ξεσπάσματα καὶ τὴν κακομεταχείριση τοῦ ὁποίου ὑπέμεινε καρτερικά, προσευχόμενη γιὰ τὴν μεταστροφή του. 

Μετὰ ἀπὸ τρία χρόνια, ἐλευθερώθηκε ἀπὸ τοὺς δεσμοὺς τοῦ γάμου, μὲ τὸν θάνατο τοῦ τυραννικοῦ αὐτοῦ συζύγου καὶ ἀντιστεκόμενη σὲ ὅλες τὶς πιέσεις νὰ παντρευτεῖ γιὰ δεύτερη φορά, ἀφιερώθηκε ἀποκλειστικὰ στὸν Κύριο, μὲ νηστεία καὶ προσευχή, παραμένοντας, ὡστόσο, στὸ πατρικό της σπίτι. Ὅταν πέθαναν οἱ γονεῖς της, δέκα χρόνια ἀργότερα, χρησιμοποίησε τὴν μεγάλη περιουσία της γιὰ τὴν ἴδρυση μιᾶς μονῆς εἰς τιμὴν τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέα, ὁ ὁποῖος τῆς ἀνέθεσε τὴν ἀποστολὴ αὐτὴ σὲ ἕνα ὅραμα.

Δὲν ἔκτισε μόνο κελλιὰ καὶ ὅ,τι εἶναι ἀναγκαῖο γιὰ τὴν λειτουργία ἑνὸς μοναστηριοῦ, ἀλλὰ ἴδρυσε ἐπίσης κοντὰ καὶ μιὰ ὁλόκληρη σειρὰ φιλανθρωπικῶν ἱδρυμάτων· νοσοκομεῖο, πτωχοκομεῖο καὶ γηροκομεῖο, διάφορα ἐργαστήρια καὶ κυρίως σχολεῖα στὰ ὁποῖα τὰ παιδιὰ τῆς Ἀθήνας μποροῦσαν νὰ λάβουν χριστιανικὴ μόρφωση. 

Προίκισε ἐξάλλου τὸ καθίδρυμά της μὲ κτήματα καὶ μετόχια γιὰ νὰ τοῦ ἐξασφαλίσει πόρους καὶ νὰ μοιράζει γενναιόδωρα ἐλεημοσύνες, ἔτσι ὥστε ἡ μονὴ τῆς ἁγίας Φιλοθέης ἔγινε σύντομα γιὰ τὴν Ἀθήνα πηγὴ θείων εὐλογιῶν, λιμὴν καταφυγῆς τῶν θλιβoμένων καὶ ἐστία ὅπου μποροῦσε νὰ ἀναζωπυρωθεῖ ἡ παράδοση τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ.

 

    Μόλις ἀποπερατώθηκαν τὰ πρῶτα κτίρια, ἡ μακαρία ἐνεδύθη πρώτη τὸ μοναχικὸ Σχῆμα, μὲ τὸ ὄνομα Φιλοθέη, μαζὶ μὲ τὶς ὑπηρέτριές της καὶ πολλὰ νέα κορίτσια τῆς ἀριστοκρατίας, ἀλλὰ καὶ ταπεινῆς καταγωγῆς, ποὺ εἶχαν ἀπαρνηθεῖ τὰ θέλγητρα τῆς κοσμικῆς ζωῆς γιὰ νὰ ἀκολουθήσουν ὑπὸ τὴν καθοδήγησή της τὴν στενὴ ὁδὸ ποὺ ὁδηγεῖ στὴν Βασιλεία τῶν Οὑρανῶν.

 

Ὅλες οἱ ἀδελφές, μὲ κοινὸ φρόνημα, ἀγωνίζονταν νὰ μιμηθοῦν τὶς ἀρετὲς τῆς πνευματικῆς τους μητέρας, ἡ ὁποία δὲν εἶχε τὸν ὅμοιό της στὴν ἀγάπη καὶ τὴν συμπόνια πρὸς τοὺς φτωχοὺς καὶ τοὺς ἀρρώστους ποὺ ἐπισκεπτόταν καὶ φρόντιζε ἡ ἴδια.

Μοίραζε ἀλογάριαστα ἐλεημοσύνες, σὲ σημεῖο ποὺ κάποτε ἡ μονὴ βρέθηκε σὲ ἐσχάτη ἀνάγκη καὶ ὁρισμένες ἀδελφὲς ἄρχισαν νὰ παραπονοῦνται ἐναντίον της ἁγίας. Ἡ Φιλοθέη τότε τὶς προέτρεψε νὰ κάνουν ὑπομονὴ καὶ νὰ ἀναζητοῦν πρῶτα ἀπ' ὅλα τὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Καὶ πράγματι, λίγες ἡμέρες ἀργότερα, δυὸ εὐγενεῖς ἔκαναν μιὰ σημαντικὴ δωρεὰ ποὺ ἔσωσε τὸ μοναστήρι ἀπὸ τὴν σιτοδεία...

Ἱερομόναχος Μακάριος Σιμωνοπετρίτης 

Πηγή: Νέος Συναξαριστής τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, Ἱερομόναχος Μακάριος Σιμωνοπετρίτης, Τόμος 6ος, σελ. 221-222 (ἀπόσπασμα)