Δένδρα εὐλογημένα
Ὁ χειμώνας θέλησε νὰ μοῦ ἀποκαλύψει
τὴν κρυμμένη προσευχητικὴ στάση τῶν δένδρων,
κάτω ἀπ' τὸ δασῶδες πρασινοφύλλωμα
ποὺ θροΐζει ἀνεμορυθμικά, κάθε ἀνοιξοκαλόκαιρο.
Θαύμασα τὸ χρυσαφένιο τους χαλὶ
ποὺ δώρησαν στὸ ἔδαφος τῆς φύσης,
γιὰ νὰ πατᾶνε μαλακὰ οἱ ἄνθρωποι
πάνω στὰ χρυσόφυλλα τοῦ φθινοπώρου.
Κι ἔμειναν γυμνά, κλαδιὰ ἀνυψωμένα,
μὰ τόσο εὐγενικὰ ἀπλωμένα,
σὰν χέρια ποὺ δέονται ἀκατάπαυστα
καὶ δοξολογοῦνε τὸν Θεό!
Κάποια δένδρα γέρνουν ταπεινὰ
σὰν νὰ προσκυνοῦν τὴν μεγαλειότητά Του.
Τὸν εὐχαριστοῦν γιὰ τὴ ζωὴ ποὺ τοὺς χάρισε
γιὰ νὰ προσφέρουν ὀξυγόνο, τοὺς καρπούς, τὴ σκιά τους,
καταφύγιο γιὰ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ
ἢ γιὰ νὰ θυσιαστοῦν, σιωπηλά, θερμαίνοντας
τὶς εἰκόνες τοῦ Θεοῦ, ὅλους ἐμᾶς!
Δένδρα εὐλογημένα!
Μαρία Π.Μ. πρεσβυτέρα
1.2.2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου