Ταπείνωσις
Εἶν' ἡ ταπείνωσις γλυκιά, γλυκύτερ' ἀπ' τὸ μέλι
καὶ ὅποιος τὴν ἀπέκτησε ἄλλο καλὸ δὲν θέλει.
Μὰ γιὰ νὰ γίνεις ταπεινός, πρέπει νὰ τὸ ζητήσης
σὰν δῶρο ἀπὸ τὸν Θεό, κι ἔτσι νὰ τὴν κερδίσης.
Δὲν ἀποκτᾶται μὲ λεφτά, μὲ λίρες, μὲ διαμάντια,
ἀλλὰ μὲ πλούτη ψυχικά. Δὲν μένει σὲ παλάτια·
μένει σὲ καθαρὲς ψυχὲς ἀπὸ τὴν ἁμαρτία
καὶ τὴν ψευτοταπείνωσι, τὴν ταπεινολογία.
Ὁ ταπεινὸς εἰς τὴν ψυχὴ δὲν ἡμπορεῖ νὰ πέση
ποτέ του σὲ παράπτωμα, ἀφοῦ δὲν ἔχει θέσι
μέσα εἰς τὴν καρδούλα του καμμιά ἀκαθαρσία
ποὺ νὰ λερώνη τὴν ψυχή, τουτέστιν, ἁμαρτία.
Μείν' ἀδελφέ μου, ταπεινός, σὲ ὅλη τὴν ζωή σου,
διὰ νὰ ἔχης τὸν Θεὸ παντοτεινὰ μαζί σου.
Ἀρχιμανδρίτης Μάξιμος Καραβᾶς
Καθηγούμενος Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίας Παρασκευῆς Μηλοχωρίου
26-4-1997
Πηγή: Ὕμνοι καὶ ποιήματα, Ἀρχιμανδρίτης Μάξιμος Καραβᾶς, σελ. 83.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου