Ἀντοχῆς ὑπομονὴ
Πάλι σέ θυμήθηκα, σήμερα, φτωχο-Λάζαρε
κι ἴσως αὔριο νὰ εἴμαστε ἐμεῖς στὴ θέση σου.
Σὲ βλέπουμε στὸ πρόσωπο τῶν ἀστέγων
κι αὐτῶν ποὺ ἔχουν χαρτοκούτια γιὰ κουβέρτα.
Σὲ βλέπουμε στοὺς πεινασμένους ἀδελφούς μας,
ποὺ στὰ σκουπίδια ψάχνουν τὴν τροφή τους.
Κι εἶναι φτωχὰ τὰ λόγια μου ἀλήθεια
ποὺ δὲν μποροῦν τὸν πόνο μας νὰ ἐκφράσουν.
Καὶ ἄν ἔρθει ἡ στιγμὴ τοῦ πειρασμοῦ
ποὺ ἴσως βρεθοῦμε στὴ θέση σου, ἀλήθεια,
κάνοντας τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ
θὰ ζητήσουμε ἀπ' τὸν Θεὸ βοήθεια.
Θὰ θυμηθοῦμε τὸν πολύαθλο Ἰὼβ
καὶ τὴν λαμπρὴ στὴν ἰστορία ὑπομονή του:
«Γυμνὸς ἦρθα στὴ γῆ, γυμνός θὰ φύγω»
ἡ πίστη του μεγάλη κι ἀντοχή του.
Βλέποντας τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ
ποὺ θρέφει ὁ Πλαστουργὸς κι ὅλη τὴ φύση
ἡ ἐλπίδα μας ἄγκυρα στὸν Οὐρανό,
γιατὶ εἴμαστε παιδιά Του, δὲν θ' ἀφήσει
πιὸ πάνω ἀπὸ τὸ βάρος τοῦ σταυροῦ
ποὺ ἔχει ὁ καθένας νὰ κρατήσει.
Θὰ 'ρθεῖ ἡ ἀνατροπὴ τοῦ Λυτρωμοῦ
κι οἱ προφητεῖες λένε δὲν θ' ἀργήσει...
Μαρία Π.Μ. πρεσβυτέρα
18.5.2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου