Χρυσὴ εἶσαι στὸ ὀνομα, μὰ ἐσὺ τὸ διαψεύδεις.
Γιατί χολὴ στὴν πένα σου βάζεις καὶ κοροϊδεύεις;
Κρίνοντας τὸν πλησίον σου μὲ ψεύδη κι αὐταπάτες,
ἐκ τῶν ἰδίων τ' ἀλλότρια: κουδούνια ὀφθαλμαπάτες.
Δὲν λέγεται αὐτό ποίηση ποὺ προσπαθεῖς νὰ κάνεις,
γιατὶ εἶναι κακοποίηση μὲ δόλο ὅταν γράφεις.
Ποίηση εἶναι γιὰ καλὸ νὰ γράφεται ἡ ἀλήθεια
κι ὄχι ἡ κακοποίηση: πανούργων παραμύθια.
Χρυσὴ εἶσαι στὸ ὄνομα καὶ σοῦ εὔχομαι νὰ γίνεις,
γλυκόλαλή σου τὴν γραφὴ ἂν κάνεις θὰ ἐπιτύχεις.
Ἄς λάμπεις μὲ χρυσὴ καρδιὰ γιὰ νὰ μὴν ὑποφέρεις.
Μὲς τοῦ Χριστοῦ τὴν ἀγκαλιὰ μ' ἀσφάλεια θὰ χαίρεις!
Μαρία Π.Μ. πρεσβυτέρα
14.11.2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου