 |
| Κυριακὴ τοῦ Ἑκατoντάρχου |
Πόση ταπείνωσις, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, πόση ταπείνωσις ὑπάρχει σ' αὐτόν τόν ἑκατόνταρχο τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελίου! Δέν ἦταν ἕνας κοινός ἄνθρωπος. Ἀξιωματικός ἦταν τοῦ ρωμαϊκοῦ στρατοῦ. Ἀλλά τί μέ αὐτό; Ὁ ταπεινός ἄνθρωπος δέν ὑπολογίζει τά ἀξιώματα καί τά γαλόνια, οὔτε τά πλούτη, οὔτε τίς δόξες, οὔτε τίς τιμές, πού τοῦ κάνουν οἱ ἄλλοι, μᾶλλον τά ἀποφεύγει. Ὁ ταπεινός ἄνθρωπος δέν ὑπολογίζει γιά τίποτε τόν ἑαυτό του. Θεωρεῖ πώς εἶναι «σκώληξ τῆς γῆς», «γῆ καί σποδός». Κι' ἄν εἶναι σπουδαῖος, κι' ἄν ἔχη ἀρετές καί χαρίσματα, κι' ἄν στέκεται ψηλά, ὅλα μά ὅλα, τά ἀποδίδει στήν Χάρι τοῦ Θεοῦ. Τό ἑαυτόν του θεωρεῖ «δούλον ἀχρεῖον»...
«Δέν θά ἀξιωθῇ ποτέ νά δῆ μυστήρια Θεοῦ αὐτός, πού θεωρεῖ τόν ἑαυτόν του σπουδαῖο ἐπειδή ἐσπούδασε τίς κοσμικές ἐπιστῆμες, ἕως ὅτου νά ταπεινωθῇ πρῶτα καί νά θελήσῃ νά γίνη μωρός γιά τόν Χριστό καί νά ἀποβάλῃ μαζί μέ τήν οἴησι καί τήν κοσμική γνῶσι... Τότε ὁδηγούμενος καί φωτιζόμενος ἀπό τό Θεῖον Πνεῦμα βλέπει καί διδάσκεται αὐτά, τά ὁποῖα δέν μπορεῖ κανείς ἀπό τούς ἄλλους ἀνθρώπους νά δῆ καί νά μάθη» λέγει ὁ Ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος.
Ἀπό τήν μεγάλη ταπείνωσι βλαστάνει ἡ μεγάλη πίστις. Ὅπως συνέβαινε καί στόν ἑκατόνταρχο. Κι' ἀπό τήν μεγάλη πίστι πάλι ἔρχεται ἡ μεγάλη ταπείνωσις, πού φέρνει στήν καρδιά μεγάλη Χάρι.
Ἐρώτησαν κάποτε τόν ἀββᾶ Λογγῖνο, μᾶς ἀναφέρει τό Γεροντικό, ποιά ἀρετή θεωρεῖ σπουδαιότερη ἀπ' ὅλες. Ὁ σοφός Γέροντας ἀποκρίθηκε:
- Καθώς ἡ ὑπερηφάνεια εἶναι τό πιό μεγάλο άπό ὅλα τά κακά, ἀφοῦ κατώρθωσε νά ρίξῃ τούς ἀγγέλους ἀπό τόν Οὐρανό στήν ἄβυσσο, ἔτσι καί ἡ ταπεινοφροσύνη εἶναι ἡ πιό μεγάλη ἀπ' ὅλες τίς ἀρετές. Αὐτή ἔχει τήν δύναμι κι' ἀπό τήν ἄβυσσο ἀκόμη ν' ἀνεβάσῃ στόν Οὐρανό τόν ἁμαρτωλό. Γιά τόν λόγο αὐτόν ὁ Κύριος μακαρίζει πρίν ἀπ' ὅλους, «τούς πτωχούς τῷ πνεύματι», δηλαδή τούς ταπεινούς.
Μακάριος ἦταν καί ὁ ἐκατόνταρχος τοῦ Εὐαγγελίου γιατί ἦταν ταπεινός.
Ἀρχιμανδρίτου Ἰωαννικίου
Πηγή: Ἀπλό κήρυγμα γιὰ τόν ἀπλό ἱερέα,
Ἀρχιμανδρίτου Ἰωαννικίου, σελ. 56 & 57
(2 ἀποσπάσματα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου