Α΄. Ρωτάω τὴν συνείδησί μου· γιὰ ποιὸ σκοπὸ ὁ Θεὸς μὲ ἔβαλε στὸν κόσμο; Καὶ μοῦ ἀπαντᾶ, ὅτι μὲ ἔβαλε, γιὰ νὰ σωθῶ.
Β΄. Πόσα μέσα μοῦ ἔδωσε, γιὰ νὰ σωθῶ; Ἡ συνείδησις μοῦ ἀποκρίνεται ὅτι μοῦ ἔδωσε ἀμέτρητα φυσικὰ καὶ χαριστικά.
Γ΄. Τὶ ἔκανα ἐγὼ μέχρι τώρα, γιὰ νὰ σωθῶ; Ἡ συνείδησις μοῦ ἀποκρίνεται ὅτι ἔκανα τὸ χειρότερο, ποὺ μποροῦσα καὶ σὰν νὰ γεννήθηκα στὸν κόσμο, γιὰ νὰ κολασθῶ.
Δ΄. Ἐξομολογήσου, ἀδελφέ, κατάκρινε τὸ κακὸ ποὺ ἔκανες καὶ ἀποφάσισε νὰ ζήσεις σύμφωνα μὲ τὶς ἐντολές τοῦ Κυρίου· διότι πιθανόν αὐτὴ ἡ ὥρα νὰ εἶναι ἡ τελευταία τῆς ζωῆς σου· καὶ πρόσφερε ὅλο τὸν ἑαυτό σου στὸν Θεὸ μὲ τὶς δυνάμεις τῆς ψυχῆς σου καὶ μὲ τὶς αἰσθήσεις τοῦ σώματός σου.
Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης
Νεοελληνικὴ ἀπόδοση: Ἱερομόναχος Βενέδικτος Ἁγιορείτης
Πηγή: Πνευματικὰ Γυμνάσματα, Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, «Νέα Σκήτη Ἁγίου Ὄρους», σελ. 402
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου