Ἡ Ἁγία Ὁσιοπαρθενομάρτυς Ἀνυσία

Ἡ Ἁγία Ἀνυσία, ἔζησε στὰ χρόνια τοῦ αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ (298 μ.Χ.). Καταγόταν ἀπὸ τὴν Θεσσαλονίκη καὶ ἦταν θυγατέρα γονέων εὐσεβῶν καὶ πολὺ πλουσίων. Ὅταν πέθαναν οἱ γονεῖς της, ἡ Ἀνυσία στάθηκε κυρία τοῦ ἐαυτοῦ της. 

Οὔτε τὰ πλούτη ποὺ κληρονόμησε τὴν μέθυσαν, οὔτε ἡ ὀρφάνια της τὴν παρέσυρε. Ἀλλὰ μὲ φρόνηση καὶ ἐγκράτεια, προσπαθοῦσε πάντα νὰ μαθαίνει «τί ἐστὶν εὐάρεστον τῷ Κυρίῳ». Τί δηλαδή, εἶναι εὐχάριστο καὶ εὐπρόσδεκτο στὸν Κύριο.

Ἡ εὐσέβειά της αὐτή, τὴν ἔκανε γνωστὴ στοὺς εἰδωλολάτρες. Μιὰ φορὰ λοιπόν, ἐνῶ πήγαινε στὴν ἐκκλησία, τὴν συνάντησε κάποιος εἰδωλολάτρης στρατιώτης. Ἀφοῦ τὴν ἔπιασε βίαια, τὴν ἔσυρε στοὺς βωμοὺς τῶν εἰδώλων καὶ τὴν πίεζε νὰ θυσιάσει στοὺς Θεούς. 

Ἡ Ἀνυσία ὁμολόγησε ὅτι πιστεύει στὸν ἕνα καὶ ἀληθινὸ Θεό, τὸν Ἰησοῦ Χριστό, καὶ Αὐτὸν ἀγωνίζεται νὰ εὐχαριστεῖ κάθε μέρα. Ὁ στρατιώτης ἐξαγριωμένος, ἄρχισε νὰ βλασφημεῖ τὸ Θεὸ καὶ τότε ἡ Ἀνυσία τὸν ἔφτυσε στὸ πρόσωπο.  

Ντροπιασμένος αὐτός, ἔσυρε τὸ σπαθί του καὶ διαπέρασε τὰ πλευρά της. Ἔτσι ἡ Ἀνυσία, πῆρε τὸ ἁμαράντινο στεφάνι τοῦ μαρτυρίου.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα.

  Χριστὸν ποθήσασα, ἀπὸ νεότητος, 

αὐτοῦ τοῖς ἴχνεσι, κατηκολούθησας, 

ἐν ἀρεταῖς ἀσκητικαῖς ἐκλάμπουσα Ἀνυσία· 

ὅθεν καὶ ἀθλήσασα, πρὸς νυμφῶνα οὐράνιον, 

χαίρουσα ἀνέδραμες, ὡς παρθένος θεόληπτος,

 πρεσβεύουσα ὑπὲρ τῶν βοώντων·

 χαῖρε σεμνὴ Ὁσιομάρτυς.

Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.

Παρθενίας χάρισι, κεκοσμημένη Ὁσία, 

μαρτυρίου ἤνυσας, γνώμῃ ἀνδρείᾳ τὸ σκάμμα· 

ὅθεν σε, διπλοῖς στεφάνοις ὁ σὸς Νυμφίος 

ἔστεψεν, ὁ κατ’ ἀξίαν νέμων τὰ γερά· 

ὃν δυσώπει Ἀνυσία, ὑπὲρ τῶν πίστει 

ἀνευφημούντων σε.

Μεγαλυνάριον.

  Τῆς Θεσσαλονίκης θεῖος βλαστός, 

καὶ ἄμωμος νύμφη, τοῦ Παντάνακτος Ἰησοῦ, 

ὤφθης Ἀνυσία, ἀσκήσει καὶ ἀθλήσει, 

ἐχθρὸν καταβαλοῦσα, τὸν πολυμήχανον.

Πηγή: synaxarion.gr