Ἡ ἀθανασία - Ἁγιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης

Ἡ νίκη πάνω στόν θάνατο, ἡ αἴσθηση καί ἡ βεβαιότητα τῆς ἀθανασίας εἶναι ἕνα βίωμα κοινό σέ ὅλους τούς Ἁγίους καί στόν Γέροντα Πορφύριο. Λέγει στήν προαναφερθείσα ἡχογραφημένη συνομιλία του: «Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Χριστοῦ πρέπει ν᾿ ἀγαπήσει τόν Χριστό, κι ὅταν ἀγαπήσει τόν Χριστό ἀπαλλάττεται ἀπό τόν διάβολο, ἀπό τήν κόλαση καί ἀπό τόν θάνατο». 

Δέν εἶναι αὐτά λόγια εἰπωμένα ἀπό κάποιον πού συνέλαβε αὐτή τήν ἀλήθεια μέ τή σκέψη του. Εἶναι λόγια βγαλμένα ἀπό ἕνα ἀληθινό προσωπικό βίωμα καί γι΄ αὐτό ἔχουν τήν ἀξία μαρτυρίας αὐτόπτη μάρτυρα. Δέν ἀλλάζει τό πράγμα ἀπό τό γεγονός ὅτι ὁ Γέροντας Πορφύριος ἀπό ταπείνωση καί βαθιά αἴσθηση τῆς ἀνθρώπινης ἀσθένειάς μας λέγει ὅτι δέν ἔχει φθάσει σέ αὐτή τήν κατάσταση. Μάλλον ἐνισχύεται ἡ ἀξιοπιστία του, διότι δέν εἶναι πλέον ἕνας πού νομίζει ὅτι ἔφθασε κάπου. 

«Δέν ἔχω φθάσει, αὐτό ζητάω, αὐτό θέλω. Καί στή σιωπή μου καί παντοῦ προσπαθῶ νά ζήσω σ΄ αὐτά. Δέν τά ζῶ ὅμως, …προσπαθῶ. Δηλαδή, πῶς νά σοῦ πῶ, πῶς νά σᾶς πῶ; Δέν ἔχω πάει σ᾿ ἕνα μέρος, ἔτσι… ἤ πήγα μιά φορά, τό εἶδα, τώρα δέν εἶμαι ἐκεῖ, ἀλλά τό θυμᾶμαι, τό λαχταράω, τό θέλω. (τό νά βρίσκεται στόν Παράδεισο) Νά τώρα, αὐτή τή στιγμή, αὔριο, μεθαύριο, κάθε στιγμή μούρχεται καί τό θέλω. Θέλω νά πάω ἐκεῖ, τό ζητάω. Δέν εἶμαι ὅμως ἐκεῖ… Ναί, ἀλλά ζῶ μέσα σ᾿ αὐτή τήν προσπάθεια…»

Βεβαιοί ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὅτι τό εὐρείν τόν Θεόν ἔγκειται εἰς τό ἀεί Αὐτόν ζητείν. Δέν ὑπάρχει καλύτερη καί ἐγκυρότερη ἐπιβεβαίωση ὅτι ὁ Γέρων Πορφύριος βρῆκε τόν Θεό, καί ὅτι ὁ δρόμος τῆς ἀγάπης πού μᾶς ὑποδεικνύει εἶναι ὁ συντομότερος, ὁ ἀσφαλέστερος καί ὁ καλύτερος γιά νά μᾶς βρεῖ καί μᾶς ὁ Θεός καί νά περιμαζέψει τόν καθένα μας, σάν τό ἕνα ἀπολωλός πρόβατο, μέ χαρά καί μέ ἀγάπη καί νά μᾶς ὁδηγήσει ἀπό αὐτήν ἐδῶ τή ζωή στήν ἐπίγεια ἄκτιστη Ἐκκλησία Του, πού εἶναι χώρα ἀγάπης, χαρᾶς, εἰρήνης καί ἀθανασίας.

Πηγή: saint.gr