Αὐτὸ τὸ σπίτι
Στὴν πιὸ ψηλὴ κορφὴ ραμφίζει καθισμένος ὁ ἀετὸς
τὰ νύχια του· καὶ ὅλο συλλογίζεται κι ἀναθυμᾶται...
Γλυκειὰ ριπὴ ἀπὸ γαλάζιες ἀναμνήσεις
περνάει μέσα του, μεθᾶ ὅλες τὶς φλέβες
τοῦ αἳματος. Μονάχος ὧρες ὀνειρεύεται
καὶ ταξιδεύει σ᾿ ὅλα τὰ βουνά, μὲ τὰ περήφανα
φτερὰ στοὺς οὐρανοὺς τῆς μνήμης ψιθυρίζοντας:
«Ὅσο ἀκόμη κι ἂν γεράσω, ἀπ᾿ αὐτὸ τὸ σπίτι
καὶ τοῦτον τὸν γλυκὸ παράδεισο τῶν ἀναμνήσεων
κανεὶς δὲν θὰ μπορέσει νὰ μὲ βγάλει...».
Π.Β. Πάσχος
Πηγή: Ἡ πηγὴ καὶ τὸ ἐλάφι, Π.Β. Πάσχου, σελ. 25.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου