* Ἂν ἡ ἀνθρώπινη φύση δὲ διατηρηθεῖ ἀμόλυντη, ἢ ἂν δὲν καθαρθεῖ ἀπὸ τὸ Πνεῦμα (τὸ Ἅγιο) καὶ δὲ γίνει ὅπως ἦταν ἐξαρχῆς, εἶναι ἀδύνατο νὰ γίνει ἕνα σῶμα καὶ ἕνα πνεῦμα μὲ τὸν Χριστό, καὶ τώρα καὶ κατὰ τὴ μέλλουσα συνάρθρωση τῶν σωζομένων σ᾿ Αὐτόν.
Γιατὶ ἡ δύναμη τοῦ Πνεύματος ποὺ προκαλεῖ αὐτὴ τὴ συνοχὴ καὶ τὴν ἕνωση, δὲ συνηθίζει νὰ συμπληρώνει τὸ νέο χιτώνα τῆς χάρης συρράπτοντας ἕνα κουρέλι παλιωμένο στὰ πάθη.
* Ἐκεῖνος ποὺ δέχτηκε δωρεὰν ἀπὸ τὸ Πνεῦμα τὴν ἀνακαίνιση καὶ τὴ φύλαξε, θὰ λάβει τότε ἰσότιμα μέρος στὴ μορφοποίηση τῶν σωζομένων σὲ σῶμα Χριστοῦ, ἀπολαμβάνοντας μὲ τρόπο ἀνέκφραστο τὴ θέωση.
Γιατὶ δὲν μπορεῖ τότε νὰ εἶναι κανεὶς ἕνα μὲ τὸν Χριστὸ ἢ μέλος τοῦ Χριστοῦ, ἂν δὲ γίνει μέτοχος τῆς χάρης ἀπὸ ἐδῶ, ἔχοντας διαμορφώσει τὸ ἐσωτερικό του μὲ τὴν ἀλήθεια καὶ τὴ γνώση, κατὰ τὸν Ἀπόστολο.
Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Σιναΐτης
Πηγή: ΦΙλοκαλία, Τόμος Δ΄ «Τὸ περιβόλι τῆς Παναγίας», σελ. 183 κεφ. 41&42.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου