Ὅλος ὁ Κόσμος ἔγινε διὰ τὴν Κυρίαν Θεοτόκον καὶ ἡ Κυρία Θεοτόκος ἔγινε διὰ τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησoῦν Χριστὸν [1] - Ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης

Ὕψωσε τὸν λογισμόν σου ὑπεράνω ἀπὸ κάθε καιρὸν καὶ χρόνον, καὶ ὑπεράνω ἀπὸ κάθε κτίσμα νοητὸν καὶ αἰσθητόν. Καὶ ἐμβαίνων (διὰ νὰ εἰπῶ ἔτσι) μέσα εἰς τὴν ἰδίαν αἰωνιότητα καὶ εἰς τὸν νοῦν τοῦ Θεοῦ, συλλογίσου τὰς τρυφὰς καὶ ἀρρήτους ἀγαλλιάσεις ὁπού ἐλάμβανεν ἐν ἑαυτῷ ὁ Θεὸς διὰ τὴν ἀειπάρθενον Μαρίαν…

 Μὲ κάθε δίκαιον ἔχαιρε καὶ ὑπερέχαιρε πρὸ τοῦ αἰῶνος ἡ Ἁγία Τριάς, προγινώσκουσα κατὰ τὴν θεαρχικήν Της ἰδέαν, τὴν ἀειπάρθενον Μαριάμ.

Διότι, εἶναι γνώμη τινῶν Θεολόγων, ὅτι ἂν καθ’ ὑπόθεσιν ὅλα τὰ ἐννέα τάγματα τῶν Ἀγγέλων ἤθελαν κρημνισθῇ ἀπὸ τοὺς οὐρανοὺς καὶ νὰ γίνουν δαίμονες· ἂν ὅλοι οἱ ἀπὸ τοῦ αἰῶνος ἄνθρωποι ἤθελαν γίνῃ κακοὶ καὶ ὅλοι νὰ ὑπάγουν εἰς τὴν κόλασιν χωρὶς νὰ γλυτώσῃ τινάς· ἂν ὅλα τὰ κτίσματα, οὐρανός, φωστῆρες, ἄστρα, στοιχεῖα, φυτά, ζῶα, ἤθελαν ἀποστατήσῃ κατὰ τοῦ Θεοῦ, νὰ εὔγουν ἀπὸ τὴν τάξιν των καὶ νὰ ὑπάγουν εἰς τὸ μὴ ὄν· μ’ ὅλον τοῦτο, ὅλες αὐτὲς οἱ κακίες τῶν κτισμάτων, συγκρινόμεναι μὲ τὸ πλήρωμα τῆς ἁγιότητος τῆς Θεοτόκου, δὲν ἠδύναντο νὰ λυπήσουν τὸν Θεόν. 

Διότι, μόνη ἡ Κυρία Θεοτόκος ἦτον ἱκανὴ νὰ Τὸν εὐχαριστήση κατὰ πάντα καὶ διὰ πάντα καὶ νὰ μὴ Τὸν ἀφήση τόσον νὰ λυπηθῆ διὰ τὸν χαμὸν καὶ τὴν ἀπώλειαν τῶν τόσων καὶ τόσων κτισμάτων Του, ὅσον ἤθελε Τὸν κάμει νὰ χαίρη ὑπερβαλλόντως διὰ λόγου Της μόνον.

 Ἤγουν, διότι Αὐτὴ μόνη ἀσυγκρίτως Τὸν ἠγάπησεν ὑπὲρ πάντα· διότι Αὐτὴ μόνη ὑπὲρ πάντα ὑπήκουσεν εἰς τὸ θέλημά Του καὶ διότι Αὐτὴ μόνη ἐστάθη χωρητικὴ καὶ δεκτικὴ ὅλων ἐκείνων τῶν φυσικῶν, τῶν προαιρετικῶν καὶ τῶν ὑπερφυσικῶν χαρισμάτων, ὁπού ὁ Θεὸς διεμοίρασεν εἰς ὅλην τὴν κτίσιν.

Ἐν συντομίᾳ, διότι Αὐτὴ ἔγινεν ἕνας ἄλλος δεύτερος κόσμος, ἀσυγκρίτως καλύτερος ἀπὸ ὅλον τὸν νοητὸν καὶ αἰσθητὸν κόσμον καὶ ἀρκετὸς μόνος νὰ δοξάζη αἰωνίως τὸν Ποιητὴν ἐκ τῆς καλλονῆς καὶ ποικιλίας τῶν χαρισμάτων του περισσότερον ἀπὸ ὅλην τοῦ παντὸς τὴν δημιουργίαν.

 Συνάγεται λοιπὸν ἐκ τῶν εἰρημένων, ὅτι, ἐπειδὴ καὶ ὁ Θεὸς προώρισε τὴν Θεοτόκον κατὰ τὴν προαιώνιον Αὐτοῦ εὐδοκίαν, ἥτις εἶναι, οὐχὶ τὸ ἑπόμενον καὶ κατ’ ἐπακολούθησιν θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ τὸ προηγούμενον καὶ κύριον Αὐτοῦ θέλημα, ὡς τὸ ἑρμηνεύει ὁ μέγας τῆς Θεσσαλονίκης Γρηγόριος[2]· συνάγεται, λέγω, ἐκ τούτων, ὅτι, καθὼς τὸ περιβόλι γίνεται διὰ νὰ φυτευθῆ τὸ δένδρον καὶ πάλιν τὸ δένδρον φυτεύεται διὰ τὸν καρπόν, τοιουτοτρόπως ὅλος ὁ νοητὸς καὶ αἰσθητὸς κόσμος ἔγινε διὰ τὸ τέλος τοῦτο, ἤτοι διὰ τὴν Κυρίαν Θεοτόκον· καὶ πάλιν ἡ Κυρία Θεοτόκος, ἔγινε διὰ τὸν Κύριον ἠμῶν Ἰησοῦν Χριστόν.

Kαὶ οὕτως ἐτελειώθη ἡ ἀρχαία βουλὴ καὶ ὁ σκοπὸς ὁ πρῶτος τοῦ Θεοῦ· μὲ τὸ νὰ ἀνακεφαλαιώθησαν τὰ πάντα ἐν τῷ Χριστῷ[3], καὶ ἡνώθη ἡ κτίσις μὲ τὸν Κτίστιν, οὐχὶ φυσικῶς, οὐχὶ προαιρετικῶς καὶ κατὰ χάριν, ἀλλὰ κατ’ αὐτὴν τὴν ὑπόστασιν· ὅστις εἶναι ὁ ἀνώτατος βαθμὸς τῆς ἑνώσεως, ὕστερα ἀπὸ τὸν ὁποῖον, ἄλλος ἀνώτερος, οὔτε εὑρέθη, οὔτε εὑρεθήσεται.(.)

Ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης

Πηγή: christianvivliografia.wordpress.com
_______________________________________________________________

1. Ἀόρατος Πόλεμος, Μέρος πρῶτον, Κεφάλαιον ΜΘ, Τρόπος διὰ νὰ προσεύχεσαι διὰ μέσου τῆς Θεοτόκου Μαρίας, σέλ. 118-119, ἐκδόσεις Σ. Ν. Σχοινᾶ, ἐν Βόλῳ 1965.
2. Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ, Ὁμιλία ΝΗ´, «Εἰς τὴν κατὰ σάρκα γέννησιν τοῦ Κυρίου … », §§ 13-14 καί Ὁμιλία Ξ, «ρηθεῖσα ἐν τῇ Ἁγίᾳ ἑορτῇ τῶν Φώτων», § 19-20, βλ. Ἔργα, Ε.Π.Ε. τ. 11, σελ. 472-477 καὶ σελ. 532-535, Θεσ/νίκη 1986.
3. Πρβλ. Ἐφεσ. α´ 10.