Ἡ ἀληθινή μετάνοια κάνει τόν ταπεινό, προσευχόμενο κι ἐμπιστευόμενο τόν Κύριο πιστό νά μισεῖ τήν ἁμαρτία. Νά συναισθάνεται, λυπᾶται καί μεταμελεῖται γιά τήν ἁμαρτία του.
Αὐτός πού μετανοεῖ, δέν ἔχει ἐνοχές. Οἱ ἐνοχές συνήθως προέρχονται ἀπό ἐγωισμό.
Ἡ μετάνοια ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπο στήν ἐγκατάλειψη τῶν ἁμαρτιῶν καί στή βαθιά λύπη γι᾿ αὐτές. Λύπη γιατί μέ αὐτές λυπήσαμε τόν Θεό.
Ἡ μετάνοια ὁδηγεῖ στό πρωτόκτιστο κάλλος, τήν προπτωτική παραδείσια τρυφή.
Στόν κάθε ἄνθρωπο ὑπάρχει μία ροπή, τάση, κλίση πρός τήν ἁμαρτία. Εναι πολύ δύσκολο ἔτσι νά μήν ἁμαρτήσει ὁ ἄνθρωπος. Ἡ ἁμαρτία ὅμως δέν εἶναι παντοδύναμη.
Μέ τήν θέληση τοῦ ἀνθρώπου καί τή συνδρομή τοῦ Παντοδύναμου Θεοῦ δύναται ν᾿ ἀποτιναχθεῖ. Μπορεῖ, ἄν θελήσει, ὁ ἄνθρωπος νά νικήσει τήν ἁμαρτία. Τό βάρος και ἡ δυσωδία τῆς ἁμαρτίας νά κάνουν τόν ἄνθρωπο μεγαλύτερο ἀγωνιστή.
Μοναχός Μωυσῆς Ἁγιορείτης
Πηγή: Χριστός χριστιανούς χαρά χαρίζει, Μοναχοῦ Μωυσέως Ἁγιορείτου, «Τῆνος», σελ. 54-55.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου