 |
| Ὁ Ὅσιος Ὀνούφριος |
... Ὁ ἅγιος Ὀνούφριος διεξήγαγε στὸν τόπο αὐτὸ (τὴν ἔρημο) ἐπὶ ἐβδομήκοντα χρόνια ἀδιάλειπτο ἀγώνα κατὰ τῆς φύσεως, τῆς ἀσθενείας τῆς σαρκὸς καὶ τῶν δαιμόνων.
Ὑπέμεινε
τὸν καύσωνα, τὸ ψύχος τῆς νύχτας καὶ τοῦ χειμώνα, τὴν πείνα, τὶς
ἀσθένειες, προκειμένου νὰ ἀποκτήσει τὰ ἐπαγγελλόμενα ἀπὸ τὸν Θεὸ ἀγαθὰ
σὲ ἐκείνους ποὺ Τὸν ἀγαποῦν· δὲν τοῦ ἔλειψε ὡστόσο ποτὲ ἡ θεϊκὴ ἀρωγή,
κάθε φορὰ ποὺ τοῦ ἦταν ἀναγκαία.
Ὅταν
τὰ φορέματά του ἔπεσαν κουρελιασμένα, ὁ Κύριος φρόντισε νὰ φυτρώσει σὲ
ὅλο τὸ σῶμα του ἄφθονο τρίχωμα ποὺ τὸν προστάτεψε ἀπὸ τὶς ἀντιξοότητες
τοῦ κλίματος καὶ καθημερινὰ ἕνας ἄγγελος ἐρχόταν νὰ τοῦ προμηθεύσει ψωμὶ
γιὰ νὰ τρέφεται.
Στὴν
ἐρώτηση τοῦ Παφνούτιου σχετικὰ μὲ τὴν θεία Μετάληψη, ὁ Γέροντας
ἀποκρίθηκε ὅτι κάθε Κυριακὴ ἐρχόταν ἄγγελος καὶ ἔφερνε σὲ ὅλους τοὺς
ἀναχωρητὲς τὴν θεία Κοινωνία ποὺ τοὺς ἐπλήρωνε πνευματικῆς παραμυθίας (:παρηγορίας) καὶ ἐνέργειας γιὰ νὰ συνεχίσουν τὰ παλαίσματά τους.
«Ἔχοντας
ἐγκαταλείψει κάθε μέριμνα τοῦ κόσμου τούτου γιὰ νὰ ἐμπιστευθοῦμε τὸν
ἑαυτό μας μόνον στὸν Θεό, δὲν νιώθουμε», τοῦ εἶπε, «οὔτε πείνα, οὔτε
δίψα, οὔτε ἄλλη θλίψη. Καὶ ὅταν κάποιος μεταξύ μας ἐπιθυμεῖ μὲ νοσταλγία
νὰ ξαναδεῖ τοὺς ἀνθρώπους, οἱ ἄγγελοι τὸν μεταφέρουν ἐν ὀπτασίᾳ στὸν
Παράδεισο, ὅπου βλέπει τὸν ἑαυτό του τόσο διάφανο μέσα στὸ θεϊκὸ φῶς ποὺ
τὸν διαπερνᾶ, ὥστε λησμονεῖ ὅλους τοὺς πόνους καὶ μὲ μεγαλύτερη ἀκόμη
φλόγα ξαναρχίζει τὴν ἄσκησή του».
Ὁ Ὀνούφριος ὁδήγησε κατόπιν τὸν ἐπισκέπτη του μέχρι μία καλύβα, ὅπου
συνέχισαν τὴν συζήτηση μέχρι τὸ βράδυ. Ὁ Παφνούτιος εἶδε τότε στὸ κελλὶ
ἕνα ψωμὶ ποὺ ὁ Θεὸς εἶχε στείλει γι' αὐτοὺς καὶ ἀφοῦ χόρτασαν, πέρασαν
ὅλη τὴν νύχτα προσευχόμενοι...
Ἱερομόναχος Μακάριος Σιμωνοπετρίτης
Πηγή:
Νέος Συναξαριστής τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, Ἱερομόναχος Μακάριος
Σιμωνοπετρίτης, Ἵνδικτος, Τόμος 10ος, σελ. 146, (ἀπόσπασμα).
Ἀναδημοσίευση ἀπό 12.6.2014.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου