Καί μή μοῦ λέγεις, πῶς μπορεῖ ν' ἀναστηθεῖ τό σῶμα πάλι καί νά γίνει ἄφθαρτο. Γιατί ὅταν ἐνεργεῖ ἡ δύναμη τοῦ Θεοῦ, τό πῶς ἄς μήν ὑπάρχει. Καί γιατί λέγω στό Θεό; Σ' ἐκανε νά γίνεις ὁ ἴδιος δημιουργός ἀναστάσεως, στήν περίπτωση τῶν σπόρων, στήν περίπτωση τῶν τεχνῶν καί στήν περίπτωση τῶν μεταλλικῶν ὑλῶν.
Γιατί καί οἱ σπόροι, ἄν προηγουμένως δέν πεθάνουν καί σαπίσουν καί καταστραφοῦν, δέν γεννοῦν τό στάχυ. Ὅπως λοιπόν ὅταν βλέπεις τόν σπόρο νά σαπίζει καί νά διαλύεται, δέν ἀμφιβάλλεις γιά τήν ἀνάσταση, ἀλλ' ἔχεις σαφέστατη ἀπόδειξη (γιατί ἄν δέ μείνει σάπιος οὔτε διαλυμένος, δέ θ'ἀναστηθεῖ ποτέ),
ἔτσι νά σκεφτεῖς καί γιά τό δικό σου σῶμα. Ὅταν δεῖς τή φθορᾶ, τότε προπαντός νά πιστεύεις στήν ἀνάσταση. Γιατί ὁ θάνατος δέν εἶναι τίποτ' ἄλλο, παρά ἡ ἀναίρεση τῆς φθορᾶς, γιατί ὁ θάνατος δέν διαλύει ἁπλῶς τό σῶμα, ἀλλά τή φθορά του.
Τό ἴδιο εἶναι δυνατό νά δεῖς νά συμβαίνει καί στά διάφορα μέταλλα. Οἱ εἰδικοί λοιπόν σ' αὐτά παίρνουν τό χρυσοφόρο χῶμα καί, ἀφοῦ τό παραδώσουν στό χωνευτήριο, κατασκευάζουν χρυσό, κι ἀφοῦ ἀνακατώσουν ἄμμο κι ἄλλες ὕλες, κάνουν τό καθαρό γυαλί.
Ἔπειτα, πές μου, ἐκεῖνο πού κατορθώνει ἡ δύναμη τῆς φωτιᾶς, αὐτό δέ θά τό μπορέσει ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ; Καί ποιός ἀπ' αὐτούς πού ἔχουν λίγο μυαλό θά μποροῦσε νά τά πεῖ αὐτά; Πώς σέ δημιούργησε ἀπ' τήν ἀρχή, σκέψου τό καλά, καί νά μήν ἀμφιβάλλεις πιά γιά τήν ἀνάσταση.
(Ἀπ' τήν Ὁμιλία του «ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ»)
Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος
Ἔρευνα - Ἐπιμέλεια - Λογοτεχνική παρουσίαση: Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος
Πηγή: Ροδόσταγμα Χρυσοστομικῆς σοφίας, Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλου, «Φωτοδότες», Τόμος Ε', σελ. 157-158.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου