... ὁ Ἰωσὴφ ἀποφάσισε νὰ ἰδρύσει μονή, σὲ τοποθεσία ἐρημικὴ ἐκεῖ κοντά (στὸν ναὸ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου). Ἔκτισε ναὸ ἀφιερωμένο στὸν ἅγιο Βαρθολομαῖο, τμῆμα τοῦ λειψάνου τοῦ ὁποίου εἶχε φέρει ἀπὸ τὴν Θεσσαλονίκη, καὶ στὸν ἅγιο Γρηγόριο τὸν Δεκαπολίτη.
Ποθώντας νὰ τιμήσει τὸν ἅγιο Ἀπόστολο Βαρθολομαῖο μὲ ὕμνους ἀντάξιούς του, ὁ Ἰωσὴφ προσευχήθηκε καὶ νήστευσε ἐπὶ σαράντα ἡμέρες, καὶ τὴν παραμονὴ τῆς ἑορτῆς του παρουσιάστηκε ὁ ἅγιος Ἀπόστολος, ὁ ὁποῖος πῆρε τὸ Εὐαγγέλιο ἀπὸ τὴν Ἁγία Τράπεζα, τὸ ἀπόθεσε στὸ στέρνο τοῦ Ἰωσὴφ καὶ τὸν εὐλόγησε.
Ἀπὸ τότε, ἡ καρδία τοῦ ὁσίου Ἰωσήφ, πλήρης Πνεύματος Ἁγίου, ἀνέβλυζε ὡς πηγὴ ἄφθονου ὕδατος, ὕμνους καὶ τροπάρια πρὸς τέρψη καὶ ψυχωφέλεια τῆς Ἐκκλησίας. Συμπλήρωσε τὸ ἔργο τῶν μελωδῶν ποὺ προηγήθηκαν: συνέθεσε τὴν Παρακλητικὴ σὲ ὀκτώ ἤχους γιὰ κάθε ἡμέρα τῆς ἑβδομάδος, συμπλήρωμα τοῦ κύκλου τῶν ἀναστάσιμων ὕμνων τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ (Ὀκτώηχος), καθὼς καὶ κανόνες καὶ στιχηρὰ πρὸς τιμὴν πολλῶν ἁγίων, ὁλοκληρώνοντας μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο τὸν κύκλο τῶν Μηναίων γιὰ ὅλες τὶς ἡμέρες τοῦ ἐνιαυτοῦ.
(Συμπλήρωσε ἐπίσης τὸ Τριώδιο τῶν ἁγίων Θεοδώρου καὶ Ἰωσὴφ τῶν Στουδιτῶν καθὼς καὶ τὸ Πεντηκοστάριο, δίνοντας μὲ αύτὸν τὸν τρόπο στὰ λειτουργικὰ βιβλία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τὴν μορφὴ ποὺ ἔχουν μέχρι σήμερα. Οἱ Κανόνες του εὔκολα ἀναγνωρίζονται καθὼς τὰ πρῶτα γράμματα τῶν τροπαρίων τῆς ἐνάτης ὠδῆς σχηματίζουν τὴν ἀκροστιχίδα «ΙΩΣΗΦ»).
Χάρις στὸ ἔργο του, ἡ Ἐκκλησία, μετὰ τὴν ἀποκατάσταση τῆς Ὀρθοδοξίας, ἦταν πλέον σὲ θέση νὰ τιμᾶ ἀντάξια τὶς ἑορτὲς τῶν ἁγίων μὲ εἰκόνες, μὲ ὕμνους καὶ μὲ ἱερὲς τελετές...
Ποθώντας νὰ τιμήσει τὸν ἅγιο Ἀπόστολο Βαρθολομαῖο μὲ ὕμνους ἀντάξιούς του, ὁ Ἰωσὴφ προσευχήθηκε καὶ νήστευσε ἐπὶ σαράντα ἡμέρες, καὶ τὴν παραμονὴ τῆς ἑορτῆς του παρουσιάστηκε ὁ ἅγιος Ἀπόστολος, ὁ ὁποῖος πῆρε τὸ Εὐαγγέλιο ἀπὸ τὴν Ἁγία Τράπεζα, τὸ ἀπόθεσε στὸ στέρνο τοῦ Ἰωσὴφ καὶ τὸν εὐλόγησε.
Ἀπὸ τότε, ἡ καρδία τοῦ ὁσίου Ἰωσήφ, πλήρης Πνεύματος Ἁγίου, ἀνέβλυζε ὡς πηγὴ ἄφθονου ὕδατος, ὕμνους καὶ τροπάρια πρὸς τέρψη καὶ ψυχωφέλεια τῆς Ἐκκλησίας. Συμπλήρωσε τὸ ἔργο τῶν μελωδῶν ποὺ προηγήθηκαν: συνέθεσε τὴν Παρακλητικὴ σὲ ὀκτώ ἤχους γιὰ κάθε ἡμέρα τῆς ἑβδομάδος, συμπλήρωμα τοῦ κύκλου τῶν ἀναστάσιμων ὕμνων τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ (Ὀκτώηχος), καθὼς καὶ κανόνες καὶ στιχηρὰ πρὸς τιμὴν πολλῶν ἁγίων, ὁλοκληρώνοντας μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο τὸν κύκλο τῶν Μηναίων γιὰ ὅλες τὶς ἡμέρες τοῦ ἐνιαυτοῦ.
(Συμπλήρωσε ἐπίσης τὸ Τριώδιο τῶν ἁγίων Θεοδώρου καὶ Ἰωσὴφ τῶν Στουδιτῶν καθὼς καὶ τὸ Πεντηκοστάριο, δίνοντας μὲ αύτὸν τὸν τρόπο στὰ λειτουργικὰ βιβλία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τὴν μορφὴ ποὺ ἔχουν μέχρι σήμερα. Οἱ Κανόνες του εὔκολα ἀναγνωρίζονται καθὼς τὰ πρῶτα γράμματα τῶν τροπαρίων τῆς ἐνάτης ὠδῆς σχηματίζουν τὴν ἀκροστιχίδα «ΙΩΣΗΦ»).
Χάρις στὸ ἔργο του, ἡ Ἐκκλησία, μετὰ τὴν ἀποκατάσταση τῆς Ὀρθοδοξίας, ἦταν πλέον σὲ θέση νὰ τιμᾶ ἀντάξια τὶς ἑορτὲς τῶν ἁγίων μὲ εἰκόνες, μὲ ὕμνους καὶ μὲ ἱερὲς τελετές...
... Κόσμησε τὴν Ἐκκλησία μὲ τὶς ἀρετές του, ὅπως καθ' ὅλον τὸν βίο του εἶχε τιμήσει μὲ ὕμνους τοὺς ἁγίους, προαισθανόμενος δὲ τὴν ἐπικείμενη ἐκδημία του, ὁ Ἰωσὴφ ὑπέβαλε τὴν παραίτησή του στὸν πατριάρχη καὶ ἀποσύρθηκε στὴν μονή του, ὅπου ἀνεπαύθη στὶς 3 Ἀπριλίου 886, σὲ ἡλικία ἑβδομήντα ἐτῶν.
Τὴν ἴδια ἐκείνη ἡμέρα, ἕνας ἀπὸ τοὺς προύχοντες τῆς Πόλης μετέβη στὸν ναὸ τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Τήρωνος καὶ προσευχόταν νὰ βρεῖ τὸν δοῦλο ποὺ εἶχε χάσει.
Μετὰ τρεῖς ἡμέρες παρουσιάστηκε ὁ ἅγιος Θεόδωρος καὶ τοῦ εἶπε ὅτι δὲν εἶχε μπορέσει νὰ ἀνταποκριθεῖ στὶς δεήσεις του, γιατὶ εἶχε πάει μαζὶ μὲ ὅλους τοὺς ἁγίους νὰ προϋπαντήσει στὰ ἐπουράνια τὸν Ἰωσήφ τὸν ποιητή, ὁ ὁποῖος τοὺς τίμησε καὶ τοὺς ἐγκωμίασε κατὰ τὸν ἐπίγειο βίο του μὲ ὕμνους θεόπνευστους.
Ἱερομόναχος Μακάριος Σιμωνοπετρίτης
Πηγή:
Νέος Συναξαριστής τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, Ἱερομόναχος Μακάριος
Σιμωνοπετρίτης, Ἵνδικτος, Τόμος 8ος, σελ. 31 &32 (2 ἀποσπάσματα).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου