Ὁ θάνατος ὁδηγεῖ στὴ δόξα τῆς ψυχῆς καὶ στὴν ἀνακαίνιση τοῦ σώματος
Ὅταν πρόκειται κανεὶς νὰ οἰκοδομήσει ἕνα σπίτι, ποὺ εἶναι ἑτοιμόροπο καὶ παλιό, βγάζει πρῶτα τοὺς ἐνοίκους καὶ μετὰ γκρεμίζει τὸ σπίτι καὶ χτίζει λαμπρότερο. Καὶ ἐκείνους ποὺ βγῆκαν ἔξω δὲν τοὺς λυπεῖ αὐτὸ ποὺ ἔγινε, ἀλλὰ περισσότερο τοὺς εὐφραίνει, γιατὶ δὲν βλέπουν τὸ γκρέμισμα ποὺ φαίνεται, ἀλλὰ φαντάζονται τὴ μελλοντικὴ οἰκοδομή, ποὺ δὲν βλέπουν.
Ἔτσι λοιπὸν καὶ ὁ Θεός, ἐπειδὴ πρόκειται νὰ κατασκευάσει κάτι καινούργιο, διαλύει τὸ σῶμα μας, καὶ τὴν ψυχὴ ποὺ κατοικεῖ μέσα σ' αὐτὸ τὴν βγάζει πρῶτα ἔξω, σὰν ἀπὸ κάποιο σπίτι, ὥστε, ἀφοῦ τὴν κάμει λαμπρότερη, νὰ τὴν βάλει μέσα μὲ μεγαλύτερη δόξα. Ἂς μὴν προσέχουμε λοιπὸν τὸ γκρέμισμα, ἀλλὰ τὴ μελλοντικὴ λαμπρότητα.
Τὸ προσέλαβε καὶ τὸ ἐθέωσε ὁ Χριστός
Εἶναι πραγματικὰ μεγάλο καὶ θαυμαστὸ καὶ ἐκπληκτικὸ ἡ σάρκα, ποὺ προσέλαβε ἀπὸ μᾶς ὁ Χριστός, νὰ κάθεται στὸν οὐρανὸ καὶ νὰ προσκυνεῖται ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους καὶ τοὺς ἀρχαγγέλους, ἀπὸ τὰ Σεραφίμ καὶ τὰ Χερουβίμ.
Τὸ σῶμα πρέπει νὰ ὑπηρετεῖ τὸν Θεὸ
«Κάνετε τὰ σώματά σας θυσία ζωντανή, ἅγια, εὐάρεστη στὸ Θεό, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ λατρεία ἄξια τοῦ λογικοῦ σας» (Ρωμ. 12,1).
Γιατὶ ὑμνεῖ τὸν Θεὸ καὶ τὸ μάτι, ὅταν δὲν βλέπει ἀκόλαστα· καὶ ἡ γλώσσα ὅταν ψάλλει· καὶ ἡ άκοὴ ὅταν δὲν δέχεται πονηρὰ ἄσματα, οὔτε κατηγορίες ἐναντίον τοῦ πλησίον· καὶ ἡ διάνοια, ὅταν δὲν πλέκει μηχανορραφίες, ἀλλὰ ἀναβλύζει ἀγάπη· καὶ τὰ πόδια ὅταν δὲν τρέχουν στὸ κακό, ἀλλὰ φροντίζουν γιὰ ἔργα ἀγαθά· καὶ τὰ χέρια, ὅταν δὲν ἀπλώνονται γιὰ ἀρπαγὴ καὶ πλεονεξία καὶ γιὰ τραυματισμούς, ἀλλὰ γιὰ ἐλεημοσύνη καὶ προστασία τῶν ἀδικουμένων.
Τότε ὁ ἄνθρωπος γίνεται μιὰ κιθάρα μελωδική, ποὺ ἀναπέμπει στὸ Θεὸ μιὰ παναρμόνια καὶ πνευματικὴ μελωδία.
Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος
Νεοελληνικὴ ἀπόδοση: Βασίλειος Δ. Χαρώνης
Πηγή: Παιδαγωγικὴ Ἀνθρωπολογία Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Τόμος Δ' , σελ. 422, 436-437.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου