Ὁ πόνος, μέ τή χάρη τοῦ Κυρίου, ἔρχεται νά μᾶς βοηθήση καί ὄχι νά μᾶς καταβάλη καί ἐκμηδενίση. Μᾶς μεταφέρει ἐπανειλημμένα στό πεδίο τῆς σωματικῆς ἤ καί ψυχικῆς μας ἀδυναμίας. Ἤδη διαλύεται κάθε ψευδαίσθηση καί γνωρίζουμε μέσῳ τοῦ πόνου τί σημαίνει πραγματική ἐκτίμηση τῶν πάντων γύρω μας, ἀλλά καί τῆς ἀξίας κάποιας ἄλλης πραγματικότητας πέρα ἀπό τά αἰσθητά καί παρερχόμενα.
Ὁ πόνος μᾶς βοηθάει νά ξεγυμνώσουμε τό ψέμα, πού ὑπάρχει στόν κόσμο τῆς φαντασίας μας, ἀλλά καί στήν ἀγάπη τοῦ κόσμου, τοῦ ὁποίου «τό σχῆμα παράγει», δηλαδή ἀλλοιώνεται, μεταβάλλεται. Ὁ πόνος μᾶς ἀποξενώνει ἀπό ὅ,τι μέχρι τότε μᾶς ἔχει φυλακίσει στή φυλακή τῶν αἰσθήσεων καί στήν ψευδαίσθηση καί τήν ἀπάτη τῆς προσκολλήσεως στά φαινόμενα καί παρερχόμενα, ἑπομένως καί στήν ἀπάτη τῆς ἁμαρτίας.
Μέ τόν ἐξαγνισμό, πού μᾶς χαρίζει ὁ πόνος ἐν Χριστῷ, μέ τόν ἁγιασμό, πού μᾶς δωρίζει ἡ ἀποδοχή τοῦ πόνου ἐν εὐχαριστίᾳ, μᾶς ἀπαλλάσσει ἀπό τήν μέθη τῆς δυσωδίας τῶν ἀπατηλῶν ἡδονῶν, πού γεννοῦν τήν ὀδύνη καί τήν ἀπογοήτευση, τόν κόρο καί τήν ἀνελπιστία.
Μέ τή βοήθεια τοῦ πόνου ὡς δώρου τοῦ Θεοῦ βιώνουμε ὅλη τήν ἀποκρουστικότητα τῆς ἀποφορᾶς τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ κακοῦ. Καί κεκαθαρμένοι ἀπό τή χάρη καί τόν ἁγιασμό, πού μᾶς προσφέρει ὁ Κύριος διά τοῦ πόνου καί τῆς θλίψεως, μένουμε ἔκπληκτοι καί πλημμυρίζουμε ἀπό εὐγνωμοσύνη γιά τό δῶρο τοῦ πόνου, γιατί μᾶς ἑνώνει μέ τόν ἀρχηγό τοῦ πόνου, τόν Κύριο Ἰησοῦ, γιά νά ὁδηγηθοῦμε τελικά, ὅταν τελειώση ὁ ἀγώνας μας στή γῆ ἐτούτη, ἐκεῖ ὅπου «οὐκ ἔστι πόνος, οὐ λύπη οὐ στεναγμός, ἀλλά ζωή ἀτελεύτητος», ἐν ἀγήρῳ μακαριότητι. Ἀμήν!
Ἱερ. Ε. Β.
Ἐπιμέλεια: Στυλιανός Κεμεντζετζίδης
Πηγή: Λυτρωτικά ἐφόδια γιά τήν σωστή ἀντιμετώπιση τῶν θλίψεων, Ὀρθόδοξος Κυψέλη, σελ. 73-74.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου