Δωρεές κι' εὐθύνες - Ἀνθή Λιβάνη

Δωρεές κι' εὐθύνες

Ἀπ' τήν αὐγή τῆς ζήσης μου κι' ἀπό τά πρῶτα χρόνια

ἅπλωσες τ' ἅγιο χέρι Σου, Χριστέ μου, ἀπάνωθέ μου, 

γιά νά μοῦ δείξης τό στρατί πού φέρνει στήν αἰώνια

καί στήν ἀθάνατη ζωή τοῦ Οὐρανοῦ, Θεέ μου.

Γερά, σφιχτά μέ κράταγες μέ χίλιους δυό σου τρόπους

στήν κατηφόρα μή βρεθῶ καί στοῦ γκρεμοῦ τά βάθη

κι' ἐνῶ μπροστά μου ξἄνοιγες παραδεισένιους τόπους

μέ μάθαινες νά πολεμῶ ψευτιές, κακίες, πάθη.

Γι' αὐτό τρανή μου ὀφειλή κι' εὐθύνη μου μεγάλη

τῆς Πίστης πάντα νά κρατῶ τ' ἀκοίμητο καντήλι!

φῶς νά σκορπάει τριγύρω του, νά τό γνωρίσουν κι' ἄλλοι

μ' ὁλόθερμη τήν προσευχή κι' ἀδιάκοπα στά χείλη. 

Νά μ' ἀξιώνης Κύριε, ὁ λίβας μή μέ κάψη, 

ἀπό τό Ζωοπάροχο Ποτήρι Σου νά πίνω, 

νά μήν μπορῆ τοῦ πονηροῦ τό πνεῦμα νά μέ βλάψη

κι' ὥς τά στερνά μου ταπεινή μαθήτρα Σου νά μείνω.

Ἀνθή Λιβάνη 

Πηγή: Τ' Οὐρανοῦ καί τῆς γῆς, Ἀνθή Λιβάνη, Ο.Χ.Α. Λυδία, σελ. 26.  
 Πηγή φωτογραφίας: http://inpantanassis.blogspot.gr