Οἱ χριστιανοί πολλές φορές ξεχνοῦν δυό βασικές ἀλήθειες: Ἡ πρώτη ὅτι εἶναι ἀθάνατοι κατά τήν ψυχή καί ἡ δεύτερη ὅτι ἡ Ἐκκλησία μέ τήν διδασκαλία της καί τά μυστήρια σώζει τόν ἄνθρωπο καί γαληνεύει τόν ἐσωτερικό του κόσμο. Γι' αὐτό καί συχνά ταλαιπωροῦνται καί καταθλίβονται.
Ὁ Γέροντας (Ὁ Ὅσιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης) ὅμως, ὡς ἀληθινός χριστιανός, ἔνιωθε μέσα στήν Ἐκκλησία μακαριότητα. Ἔλεγε: «Ἐγώ, ἀφότου ἔγινα μοναχός, πίστευα ὅτι δέν ὑπάρχει θάνατος. Ἔτσι ἔνιωθα καί νιώθω πάντα, ὅτι εἶμαι αἰώνιος καί ἀθάνατος. Τί ὡραῖα! Μέσα στήν Ἐκκλησία, πού ἔχει τά μυστήρια πού σώζουν, δέν ὑπάρχει ἀπελπισία. Μπορεῖ νά εἴμαστε πολύ ἁμαρτωλοί. Ἐξομολογούμαστε ὅμως, μᾶς διαβάζει ὁ παπάς κι ἔτσι συγχωρούμαστε καί προχωροῦμε πρός τήν ἀθανασία, χωρίς καθόλου ἄγχος, χωρίς καθόλου φόβο».
Πρεσβ. Διονύσιος Τάτσης
Πηγή: Ἄρωμα Γέροντος Πορφυρίου, Περσβ. Διονυσίου Τάτση, σελ. 108.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου