Στὸν δρόμο τῆς ἁγνότητος

      ...Ἂς τρέξωμε λοιπὸν ὅλοι, μὲ τὴν χάρι τοῦ Θεοῦ, στὸν δρόμο τῆς ἁγνότητος, «νεανίσκοι καὶ παρθένοι, πρεσβύτεροι μετὰ νεωτέρων», ὄχι ζῶντας μὲ ἀκολασίες ἀλλὰ ὑμνῶντας τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ. 

Νὰ μὴν ἀγνοήσωμε τὴν δόξα τῆς ἁγνότητος· διότι εἶναι ἀγγελικὸς ὁ στέφανος καὶ ὑπεράνθρωπον τὸ κατόρθωμα. Ἂς σεβασθοῦμε τὰ σώματα, ποὺ μέλλουν «νὰ λάμψουν ὡς ὁ ἥλιος» (Ματθ. ιγ' 43).  

Μὴ μολύνωμε γιὰ μία στιγμιαίαν ἡδονὴ τὸ σῶμα, ποὺ ἔχει τοιαύτην καὶ τόσο μεγάλη ἀξία. Πράγματι, ἡ ἁμαρτία εἶναι σύντομος καὶ προσωρινή, ἡ ἐκτροπὴ ὅμως εἶναι πολυετὴς καὶ αἰώνιος. Ἅγγελοι ποὺ περιπατοῦν ἐπάνω στὴν γῆ εἶναι ὅσοι ἀγωνίζονται γιὰ τὴν ἀγνότητα. Οἱ παρθένοι θὰ εὑρίσκονται μαζὶ μὲ τὴν Παρθένο Μαρία.

     Ἂς ἐξορισθῆ κάθε καλλωπισμὸς καὶ κάθε ὀλέθριον βλέμμα, κάθε βάδισμα συρόμενο καὶ κάθε ἔνδυμα καὶ ἄρωμα προκλητικόν. Ἂς εἶναι γιὰ ὅλους μας ἄρωμα ἡ εὐωδία τῆς προσευχῆς καὶ τῶν ἀγαθῶν πράξεων καὶ ὁ ἁγιασμὸς τῶν σωμάτων, ὥστε ὁ Κύριος, ὁ ὁποῖος ἐγεννήθη ἀπὸ τὴν Παρθένον, νὰ εἰπῆ καὶ γιὰ 'μᾶς, τοὺς ἄνδρες οἱ ὁποῖοι ζοῦν μὲ ἁγνότητα καὶ τὶς γυναῖκες ποὺ στεφανώνονται γι' αὐτήν: «ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς (μέσα τους) καὶ ἐμπεριπατήσω καὶ ἔσομαι αὑτῶν Θεὸς καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι λαός». (Β' Κορ. στ' 16). «ᾯ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν».

Ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων
 Πηγή:  Πατερικὸν Κυριακοδρόμιον - Κυριακὴ πρὸ τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως (ἀπόσπασμα), σελ. 623.
Νεοελληνική ἀπόδοση:Ἱερόν Κελλίον Ἁγίου Νικολάου Μπουραζέρη - Ἅγιον Ὄρος.