Παράδεισος θά γίνῃ ἡ καρδιά μας

Ἄν συναισθανθοῦμε τήν ἁμαρτωλότητά μας, 

ἄν ἐνδιαφερθοῦμε γιά τήν ὑγεία τῆς ψυχῆς, 

ὅπως ἐνδιαφερόμαστε γιά τήν ὑγεία τοῦ σώματος, 

τότε θά τρέξουμε νά πᾶμε στόν Χριστό, 

στούς πνευματικούς πατέρες, 
θά ποῦμε τά κρίματά μας μέ δάκρυα στά μάτια, 
θά ζητήσουμε συγχώρεσι ἀπό τόν οὐράνιο Πατέρα μας
κ' ἐκεῖνος, οἰκτίρμων καί ἐλεήμων,
 μακρόθυμος καί πολυέλεος, θά μᾶς συγχωρέσῃ. 

Θ' ἀκούσουμε κ' ἐμεῖς τή φωνή του

Τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου (Μᾶρκ. 2,5).

Τότε παράδεισος θά γίνῃ ἡ καρδιά μας.

Ἐπ. Αὐγουστῖνος Καντιώτης