Ἔτσι λέει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος: «Μετανοῶ, ἀλλά ντρέπομαι νά ὁμολογήσω τά ἁμαρτήματά μου. Εἶναι τόσα πολλά, ὥστε ντρέπομαι νά τά παρουσιάσω στόν ἐξομολόγο κληρικό». Ἡ ντροπή πρέπει νά ὑπάρχη· ἀλλά πρό, ὄχι μετά τήν ἁμαρτία. Νά ντρεπώμεθα νά διαπράξουμε τό κακό, καί νά μή ντρεπώμεθα νά ὁμολογήσουμε τό κακό.
Ἡ μετάνοια ἐκφράζεται σάν ὁμολογία τῶν ἁμαρτημάτων, σάν ἐξαγόρευσις. Μή ντρέπεσαι νά πῆς τίς ἁμαρτίες σου, γιατί κάποτε θά γίνη ἡ ἀποκάλυψις τῶν ἁμαρτημάτων μας. Ἤ θά τίς ἀποκαλύψουμε ἐμεῖς μόνοι μας μπροστά σ' ἕνα πρόσωπο, στόν Πνευματικό, ἤ θά τίς ἀποκαλύψη ὁ Θεός τήν ἡμέρα ἐκείνη μπροστά σ' ὅλους τούς ἀγγέλους καί τούς ἀνθρώπους. Ἄν προλάβουμε πρῶτοι νά κατηγορήσουμε τόν ἑαυτό μας μέ τήν μετάνοια, ἐξαλείφονται ὅλες οἱ ἁμαρτίες μας καί ἀθωωνόμαστε. «Εἶμαι τόσο πολύ ἁμαρτωλός, πού ἀμφιβάλλω γιά τήν σωτηρία μου».
Ἀδελφέ μου συναμαρτωλέ, ὁ Παράδεισος δέν εἶναι γιά τούς ἀναμάρτητους. Εἶναι γιά τούς ἁμαρτωλούς. Ὁ Παράδεισος εἶναι γεμάτος ἀπό ἁμαρτωλούς, πού μετενόησαν. Εἶναι καί γιά μᾶς ἀνοικτός ὁ Παράδεισος. Ἀρκεῖ νά κάνουμε τό πρῶτο βῆμα ἐμεῖς, τό βῆμα τῆς μετανοίας. Τότε σπεύδει ὁ Θεάνθρωπος Κύριος νά κάνη δέκα βήματα, γιά νά μᾶς ἀγκαλιάση. Εἶναι τά βήματα τοῦ ἐλέους καί τῆς συγνώμης.
Μέ πόνο θερμῆς προσευχῆς ἄς εἰποῦμε: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, δώρησέ μας ἀληθινή, δακρύβρεκτη μετάνοια. Ἐσύ μᾶς ἔμεινες μοναδική ἐλπίδα σωτηρίας. Εἶσαι ἡ ἀλήθεια μέσα σέ τόσα ψέμματα. Εἶσαι ἡ χαρά μας μέσα σέ τόσες θλίψεις. Εἶσαι ἡ λύτρωσίς μας μέσα σέ τόση ἁμαρτία. Εἶσαι ἡ Εἰρήνη μέσα σ' ἕνα κόσμο τόσο ταραγμένο».
Δόξα τῇ μακροθυμίᾳ καί τῇ ἀνοχῇ Σου Κύριε! Ἀμήν.
Γέροντος Ἐφραίμ Φιλοθεΐτου
Προηγουμένου Ἱερᾶς Μονῆς Φιλοθέου
Πηγή: Ἡ τέχνη τῆς σωτηρίας,
Γέροντος Ἐφραίμ Φιλοθεΐτου, Α', σελ. 393.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου