Ἄνθους Ἀναγωγὴ
Ἄνοιξα τὰ κατακόκκινα πέταλα τῆς παπαροῦνας
κι ἀντίκρυσα τὸ σχῆμα τοῦ νικηφόρου σταυροῦ,
ποὺ δὲν ἔτυχε πρωτύτερα νὰ δῶ καὶ νὰ προσέξω.
Ἡ σκέψη μου μὲ ὀδήγησε στὸν Τίμιο Σταυρό Σου
κι ἕνας γρήγορος λογισμὸς πέρασε ἀπ' τὸν νοῦ μου.
Αὐτές οἱ κατακόκκινες διάσπαρτες παπαρούνες
δεσπόζουν ἀναστάσιμα, γύρω, σ' ὅλη τὴν πλάση
κι ἐνθυμίζουν τὴν ὑπέρτατη θεανθρώπινη θυσία Σου,
σὰν θείες σταλαγματιές τοῦ πανάγνου αἵματός Σου
στῆς γῆς τὴν ἐπιφάνεια ποὺ ἀνθίζουν ἀπὸ Ἐσένα.
Ὑπενθυμίζουν τὸ ὕψος τῆς θυσιαστικῆς Σου ἀγάπης
καὶ τῶν ἐνδόξων Μαρτύρων στὸ αἱματοβαμμένο ἁγιόχωμα,
κληρονομίας Ἑλλήνων φυλαχτὸ κι ἀπόρθητο ἂς μείνει...
Σ΄εὐχαριστῶ ὄμορφη, μικρή μου παπαρούνα
ποὺ ἡ ἔντονη παρουσία σου σ' Ἐκεῖνον μὲ ἀνάγει!
Μαρία Π.Μ. πρεσβυτέρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου